Het acroniem GME staat voor Granulomatous Meningoencephalomyelitis, een ziekte van de hersenen en het ruggenmerg.
De voorwaarde granulomateuze betekent een chronische ontsteking die wordt gekenmerkt door verschillende soorten cellen, waaronder fibroblasten en immuuncellen. De voorwaarde Meningoencephalomyelitis verwijst naar een ontsteking van de hersenen, het ruggenmerg en de membranen rondom hen (de hersenvliezen) die leiden tot de vorming van granulomen – immuuncellen die zich verzamelen in een bolvorm die ontstaat wanneer het immuunsysteem vreemde substanties probeert te blokkeren. Deze kunnen gelokaliseerd, verspreid of meerdere gebieden omvatten.
Deze ziekte kan de meeste hondenrassen op elke leeftijd treffen; het wordt het meest gezien bij kleine rassen van middelbare leeftijd, maar kan voorkomen tussen zes maanden en tien jaar oud. Beide geslachten kunnen worden beïnvloed, maar er is een iets hoger voorkomen bij vrouwen. Op dit moment is de oorzaak (etiologie) onbekend.
Symptomen van GME bij honden
Tekenen kunnen van hond tot hond verschillen, afhankelijk van de locatie van de granulomen. Focale GME bootst kankertumoren na en kan binnen enkele maanden fataal zijn; multifocale GME is een buitengewoon agressieve aandoening die binnen een week fataal kan zijn. Oculair GME kan een hond in een of beide ogen verblinden, maar het kan niet zo ver komen dat het daadwerkelijk dodelijk is. Afhankelijk van het type GME kunnen de volgende symptomen optreden:
- Ataxia (struikelen, wiebelig lopen)
- Slaperigheid
- Blindheid of zichtproblemen
- Gedragsveranderingen
- Gezichtsverlamming
- Zwakte van achterpoten of alle vier de ledematen (tetraparesis)
- Depressieve houding
- Hoofd tegen voorwerpen drukken
- Circling
- Epileptische aanvallen
Helaas leven de meeste honden die getroffen zijn door GME niet lang. In feite, behalve in ongebruikelijke gevallen, kan GME binnen een week tot zes maanden fataal zijn. Er zijn echter situaties waarin de laesies (granulomen) beperkt zijn; terwijl ze de kwaliteit van het leven van een hond beïnvloeden, zijn ze misschien niet dodelijk.
Oorzaken van GME bij honden
Er is geen algemeen aanvaarde oorzaak van GME. Onderzoek suggereert dat de oorzaken immuungerelateerd kunnen zijn of op de een of andere manier gerelateerd kunnen zijn aan infectieziekten.
Diagnose van GME
Uw dierenarts zal u vragen om een geschiedenis van de gezondheid van uw hond te geven, inclusief een beschrijving van zijn symptomen en wanneer deze zijn begonnen. Een lichamelijk onderzoek zal volgen samen met een bloedbeeld, biochemieprofiel en urineonderzoek.
De typische methode voor diagnose is een MRI die letsels in het zenuwstelsel kan vertonen. Uw dierenarts kan ook een monster nemen van hersenvocht dat rond de hersenen en het ruggenmerg circuleert. Hoewel het geen test is die GME kan bevestigen, kan het een ontsteking detecteren die geassocieerd is met de ziekte.
De diagnose wordt ook gesteld door andere ziekten uit te sluiten, omdat de enige manier om deze ziekte definitief vast te stellen, is door hersen- of ruggenmergweefsel onder een microscoop te onderzoeken. Dat wordt echter zelden gedaan gezien het gevaar van het verwijderen van een kleine hoeveelheid hersenweefsel.
Behandeling en preventie
Als uw hond de diagnose GME heeft, is het een goed idee om een bezoek te brengen aan een dierenarts. Deze specialisten hebben veel ervaring met de aandoening en kunnen mogelijk meer opties bieden dan een typische dierenarts. Bovendien kunnen ze mogelijk vaststellen of er een verkeerde diagnose is gesteld (er bestaat geen definitieve medische test voor GME).
Vaak zijn onmiddellijke ziekenhuisopname en intensive care noodzakelijk voor honden met ernstige vormen van GME en wordt IV-vloeistof begonnen om de lichaamsvloeistoffen tegen te gaan. Langdurige corticosteroïden met corticosteroïden kunnen de symptomen in de loop van de tijd helpen verlichten. Als de ziekte is gelokaliseerd, kan bestraling een optie zijn, zoals bepaald door uw dierenarts. De lopende behandeling is ook gericht op ondersteunende zorg, inclusief controle van aanvallen en voedingsondersteuning.
De prognose voor GME is zeer variabel en zal afhangen van de vorm van de ziekte en waar deze zich bevindt. Hoewel er geen bekende manier is om GME te voorkomen, plant uw dierenarts de follow-uptests waarschijnlijk een of twee keer per maand voor neurologische tests en om ervoor te zorgen dat de hond voldoende voeding krijgt.
