Of uw hond nu ouder wordt of een beetje te hard speelt en iets knakt, het is moeilijk om ze mank te zien lopen terwijl u wacht om ze naar de dierenarts te brengen. U komt misschien in de verleiding om ze iets uit uw eigen medicijnkastje te geven om de pijn te verzachten. U moet echter voorzichtig zijn met het geven van ibuprofen aan uw hond.
Wat doet Ibuprofen?
Ibuprofen, de generieke naam van producten zoals Advil, Nuprin en Motrin, behoort tot een klasse geneesmiddelen die niet-teroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen of NSAID’s worden genoemd. Het ontstekingsproces is complex en binnen dit proces produceert een enzym genaamd cyclo-oxygenase, of COX, prostaglandinen, die vervolgens ontstekingen kunnen veroorzaken. NSAID’s remmen COX af en verminderen zo de productie van prostaglandines die ontstekingen veroorzaken. Het probleem ontstaat doordat er twee verschillende COX-enzymen zijn, COX-1 en COX-2, en ibuprofen blokkeert beide zonder onderscheid. Terwijl COX-2 de ontstekingsbevorderende prostaglandines produceert, zorgt COX-1 ervoor dat de maagwand, de bloedstroom naar de nieren en zelfs de klontering van bloedplaatjes normaal blijven.
Dus ibuprofen werkt niet alleen ontstekingsremmend door COX-2 te blokkeren, het kan ook het beschermende slijm verminderen dat de maag omgeeft, de bloedstroom naar de nieren verminderen en zelfs de stollingstijd verlengen.1
Mogen honden Ibuprofen hebben?
Hoewel ibuprofen voor u relatief veilig is om in te nemen, is er een ongelooflijk smalle veiligheidsmarge bij honden. Dit betekent dat de hoeveelheid die een hond nodig zou hebben om therapeutisch te zijn, niet ver af ligt van de hoeveelheid die giftig zou zijn. In feite is de toxische dosis van ibuprofen slechts ongeveer 1,5 keer de effectieve dosis bij chronisch gebruik.1 Er zijn veterinaire specifieke NSAID’s die een veel breder therapeutisch bereik hebben en dus veel veiliger zijn voor uw hond. Hieronder vallen medicijnen zoals Carprofen (Rimadyl, Novox), Meloxicam (Metacam), Deracoxib (Deramaxx) en Grapiprant (Galliprant).
Zelfs als u naast ibuprofen nog andere NSAID’s in huis hebt, is het nog steeds een goed idee om te wachten tot u door de dierenarts bent gezien voordat u uw hond iets geeft. Overschakelen van het ene NSAID naar het andere vereist een zogenaamde uitwasperiode. Als u uw hond thuis een NSAID geeft om hem naar zijn afspraak te helpen, kan uw dierenarts pas over een paar dagen met een veterinair NSAID beginnen. Washout-periodes kunnen variëren, maar over het algemeen zal uw dierenarts willen wachten met het starten van een nieuw NSAID tot 5-7 dagen na de laatste dosis medicatie thuis. Deze periode kan langer zijn als uw hond symptomen heeft zoals braken of diarree.
Bijwerkingen van Ibuprofen
Honden die ibuprofen binnenkrijgen kunnen braken (met of zonder bloed), diarree, donkere en teerachtige ontlasting (melena genoemd, dit kan wijzen op een bloeding in het maagdarmkanaal van uw hond), lusteloosheid, verminderde eetlust, buikpijn, bleek of zelfs geel tandvlees, een toename of afname van zowel drinken als urineren, trillen, toevallen, coma en zelfs de dood. De symptomen kunnen twee tot zes uur na inname optreden. Ernstigere symptomen kunnen pas enkele dagen na inname optreden.
Ibuprofenvergiftiging bij honden
Bij een acute inname wordt de toxische dosis van ibuprofen beschouwd als 11 mg per pond.1 Zoals eerder vermeld, kan het zo laag zijn als 3 – 4 mg per pond bij chronische toediening.
Het eerste niveau van toxiciteit wordt beschouwd als gastro-intestinaal.2 Hier komt de remming van het slijmvlies van de maag van uw hond om de hoek kijken. Het slijm in de maag van uw hond beschermt het slijmvlies tegen het ongelooflijk zure milieu van de maaginhoud. Met minder slijm om het te beschermen, kan het slijmvlies zweren ontwikkelen die kunnen gaan bloeden. Dit kan zowel bloedbraken als melena veroorzaken. Als een maagzweer zich ongecontroleerd ontwikkelt, kan het maagslijmvlies zelfs volledig scheuren, wat op zich al een levensbedreigende noodsituatie is.
Het volgende niveau van ibuprofenvergiftiging heeft te maken met de nierfunctie van uw hond en kan optreden bij iets hogere doseringen dan het eerste niveau.3 Vergeet niet dat sommige prostaglandinen de bloedstroom naar de nieren bevorderen. Als deze bloedstroom afneemt, hoopt zich gif op dat normaal door de nieren wordt uitgefilterd. Dit kan de nieren beschadigen en deze schade kan tijdelijk of permanent zijn, afhankelijk van hoe snel er medisch wordt ingegrepen en hoe gezond de nieren waren voordat ze beschadigd werden.
Het laatste niveau van ibuprofenvergiftiging heeft te maken met het zenuwstelsel van uw hond.4 In zeer hoge doses kan ibuprofen trillingen en toevallen bij honden veroorzaken. Het kan uw hond zelfs in coma brengen!
Wat moet u doen als uw hond te veel ibuprofen binnenkrijgt?
Als u zich realiseert dat uw hond aan uw voorraad ibuprofen heeft gezeten, moet u zo snel mogelijk hulp van een dierenarts inroepen. Niet alleen kan uw dierenarts braken opwekken als het nog maar een uur geleden is dat uw hond aan de medicijnen is geraakt, maar de prognose voor uw hond is veel beter als er eerder wordt ingegrepen dan later. Wacht niet tot uw hond symptomen krijgt. Vermijd om uw hond thuis iets te geven, zoals Pepto-Bismol of Kaopectate; sommige formuleringen kunnen salicylaten bevatten, die een wisselwerking kunnen hebben met de ibuprofen en verdere schade kunnen veroorzaken.
De behandeling zal gebaseerd zijn op de hoeveelheid ibuprofen die uw hond binnengekregen heeft. In sommige gevallen kan opname in het ziekenhuis nodig zijn voor intraveneuze vloeistoffen om de bloedtoevoer naar de maag en nieren te ondersteunen, medicijnen om de maag van uw hond te beschermen en regelmatige nierfunctie-bloedtests om er zeker van te zijn dat uw hond op de behandeling reageert. Ernstige gevallen kunnen spierverslappers vereisen om tremoren/seizelactiviteit te voorkomen en bloedtransfusies om niet alleen het bloed aan te vullen dat verloren is gegaan door de maagzweren van een hond, maar ook om stollingsfactoren aan te vullen om de zweren te helpen stoppen met bloeden.
Wat NSAID’s voor honden betreft, zijn er zeker varianten die veel veiliger zijn dan ibuprofen. Het is altijd het beste om uw medicijnen buiten het bereik van uw hond te houden en om altijd eerst met uw dierenarts te overleggen voordat u ze zelf geeft.
