Loodvergiftiging bij honden

Lood is een gevaarlijke stof die bij honden verschillende ernstige gevolgen kan hebben, zoals bloedarmoede, maag- en darmstoornissen, lusteloosheid en anorexia, en neurologische of gedragsveranderingen. Hoewel loodvergiftiging niet vaak voorkomt, kan het behandeld worden als de diagnose snel gesteld en zorgvuldig behandeld wordt.

Wat is loodvergiftiging?

Lood, een giftige stof die alomtegenwoordig is geworden in verf van oudere huizen, is een metaal met vele eigenschappen. Hoewel het niet meer zo vaak in producten wordt gebruikt, werd het in het begin van de 20e eeuw aan allerlei huishoudelijke producten toegevoegd.

Bij orale inname is lood het gevaarlijkst voor honden, maar het kan ook worden opgenomen door in contact te komen met de huid of door het in te ademen. Puppy’s en jongere honden kunnen geneigd zijn om op onderzoek uit te gaan door aan nieuwe voorwerpen te likken en te bijten, en kunnen daardoor extra kwetsbaar zijn voor loodvergiftiging. Als er aan een ouder huis wordt gebouwd, kunnen er lagen oude loodverf en loodhoudend pleisterwerk worden blootgelegd. Nieuwsgierige pups kunnen door hun nieuwsgierigheid per ongeluk lood binnenkrijgen door op puin in de buurt van de renovatieplek te kauwen. Hoewel verf de meest voorkomende en bekendste bron van loodvergiftiging is, kan het ook gevonden worden in speelgoed, batterijen, golfballen, munitie, soldeerapparatuur, visgieters en keramisch glazuur.

Tekenen van loodvergiftiging

Symptomen van loodvergiftiging kunnen plotseling braken en diarree, lusteloosheid en een verminderde eetlust veroorzaken. Deze verschijnselen kunnen acuut zijn of langzamer optreden, afhankelijk van de mate van blootstelling. Neurologische verschijnselen zijn onder andere ongecoördineerd lopen (ataxie), toevallen, beven en andere plotselinge gedragsveranderingen zoals verstoppen en agressie.

Lees verder  Braken opwekken bij honden na blootstelling aan giftige stoffen

Tekenen van loodvergiftiging bij honden

  • Braken
  • Diarree
  • Lethargie
  • Verminderde eetlust.
  • Ataxie (ongecoördineerd lopen)
  • Aanvallen
  • Beven
  • Buikpijn

Oorzaken van loodvergiftiging

Meestal krijgt een hond looddeeltjes binnen door op een loden voorwerp te kauwen of eraan te likken. Huisdieren die ravotten op oude bouwterreinen kunnen ook blootgesteld worden aan lood en later looddeeltjes binnenkrijgen door het borstelen. Wanneer lood in het lichaam terechtkomt, wordt het voornamelijk door het maagdarmkanaal opgenomen. Door de zuurgraad van de maag verandert het lood en wordt het nog meer opgenomen.

Loodvergiftiging vaststellen

Als u vermoedt dat uw huisdier een loodhoudend voorwerp heeft gegeten, breng uw hond dan naar de dichtstbijzijnde eerste hulp bij een dierenarts. De medische zorg en ziekenhuisopname die uw huisdier nodig heeft, vindt plaats in een 24-uurs faciliteit. Naar een spoedkliniek gaan is de snelste manier om ervoor te zorgen dat uw huisdier behandeld wordt.

Het belangrijkste om uw dierenarts te helpen bepalen waarom uw huisdier ziek wordt, is het geven van een gedetailleerde geschiedenis en de hoeveelheid lood waaraan uw huisdier is blootgesteld of die het heeft ingeslikt. Het vermelden van recente verbouwingen in uw huis kan een belangrijk detail zijn om vast te stellen of uw huisdier aan lood is blootgesteld. Het is ook belangrijk om uw dierenarts te vertellen of u vermoedt dat uw hond loodhoudende stoffen heeft binnengekregen en in welke hoeveelheid. De dierenarts zal beginnen met een lichamelijk onderzoek en dit koppelen aan de gegeven geschiedenis. Ze kunnen röntgenfoto’s, bloedonderzoek en urineonderzoek aanbevelen. Een positief aspect van lood is dat het, omdat het een metaal is, op röntgenfoto’s zichtbaar is als een huisdier een vast voorwerp zoals een viszinklood heeft ingeslikt.

Lees verder  Gif van de sagopalm bij honden

De behandeling hangt af van de hoeveelheid die uw huisdier heeft binnengekregen en de ziektesymptomen die uw huisdier vertoont. Bij sommige huisdieren met levensbedreigende verschijnselen, zoals toevallen, zal de dierenarts proberen om ze zoveel mogelijk te stabiliseren. In andere, stabielere gevallen kan uw dierenarts bepalen of het mogelijk is om de bron van het lood te verwijderen door het dier te laten braken, een endoscopie uit te voeren of een operatie uit te voeren als dat nodig is. Zelfs als het loden voorwerp verwijderd is, zal uw huisdier nog steeds ondersteunende zorg nodig hebben, waaronder meestal vloeistoffen, medicijnen tegen misselijkheid en braken, en spierverslappers of medicijnen tegen epilepsie als dat nodig is. Chelaatvormende medicijnen en sommige maagzuurremmers kunnen helpen om het metaal in het lichaam te binden zodat de toxiciteit niet toeneemt. Deze medicijnen worden meestal gebruikt in een dierenziekenhuis en moeten zeer voorzichtig gebruikt worden. De dierenarts kan specifieke laboratoriumtests bestellen om de loodconcentratie in het bloed te bepalen, maar deze tests worden meestal niet in het ziekenhuis uitgevoerd en moeten naar een extern laboratorium worden gestuurd.

Een eervolle vermelding ter verduidelijking van de gevaren van lood geldt ook voor honden die wild eten dat met jachtgeweerkorrels is afgeschoten. Als u een actieve hond hebt die rondzwerft waar jagers zijn geweest, wees dan altijd voorzichtig als uw pup op een pas gevonden karkas begint te kauwen. Het inslikken van die jachtgeweerkorrels kan ook vergiftiging bij een huisdier veroorzaken.

Uiteindelijk is de beste manier om een noodgeval van loodvergiftiging aan te pakken, proactief te zijn en te weten in welke materialen uw pup kan komen. Dat is niet alleen veiliger voor alle huisdieren, maar omdat lood zo’n bekende giftige stof is, moeten huisdiereigenaren zich bewust zijn van wat er in hun eigen huis kan liggen.

Lees verder  De gevaren van koolmonoxidevergiftiging bij huisdieren
- Advertisement -