Mega-oesofagus is een ernstig probleem bij honden en beïnvloedt hun vermogen om te slikken en voedsel laag te houden. Een hondeneigenaar moet speciale maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat een hond met megaesophagus nog steeds in staat is om te eten en zijn voedsel te behouden, of dit probleem kan fataal zijn vanwege bijwerkingen van het ziekteproces.
Wat is megaesophagus bij honden?
Megaesophagus is ook bekend als dilatatie van de slokdarm of “Mega E” en beschrijft een vergrote of verbrede slokdarm met verminderde motiliteit. Normaal gesproken is de slokdarm een gladde, dunne spier bekleed met slijmvliezen die het voedsel voorzichtig vanuit de mond in de maag laat glijden vanwege de normale zenuwfunctie die de hersenen vertelt te slikken. Voor een hond die megaesophagus heeft, verbreedt de slokdarm en de zenuwfunctie of normale motiliteit vermindert of verdwijnt. Dit maakt het moeilijk voor een hond om voedsel en vloeistoffen in te slikken omdat deze items in de slokdarm zitten en zich daar ophopen in plaats van in de maag.
Tekenen van mega-oesofagus bij honden
Ongeacht hoe megaesophagus voorkomt, de symptomen zullen hetzelfde zijn.
Tekenen van mega-oesofagus bij honden
- regurgitatie
- Gewichtsverlies
- Spierverlies
- Moeite met slikken
- Slechte adem
- Snel ademhalen
Het meest voor de hand liggende teken van mega-oesofagus is regurgitatie. Dit verschilt van braken omdat regurgitatie een passieve gebeurtenis is, wat betekent dat het lichaam geen actieve inspanning levert om de inhoud uit de slokdarm of maag te verdrijven. Opgeblazen voedsel en vloeistof lijken uit de bek van een hond te vallen, terwijl braken ook ellendig en kokhalzen omvat. Honden die proberen te eten of te drinken zullen voedsel bijna onmiddellijk oprispelen als de zwaartekracht het toelaat. Dit veroorzaakt natuurlijk grote moeite om voedsel of vloeistoffen binnen te houden, zodat slikken onmogelijk kan zijn. Gewichtsverlies en spierverlies zijn het gevolg van een hond met mega-oesofagus die niet in staat is om de noodzakelijke voedingsstoffen uit voedsel te halen, omdat het meeste voedsel uitgeblust is en slikken moeilijk is. Slechte adem komt ook vaak voor vanwege het vastgehouden voedsel in de slokdarm en regelmatige regurgitatie.
Snelle ademhaling kan optreden als een hond zijn voedsel opzuigt. Aspiratie is het resultaat van voedsel of vloeistof die door de luchtwegen stroomt in plaats van de slokdarm. Wanneer een hond opriselt, kan wat voedsel of water door de luchtpijp in plaats van de slokdarm gaan en het moeilijk maken om te ademen en zelfs aspiratiepneumonie veroorzaken.
Oorzaken van mega-oesofagus bij honden
Er zijn twee hoofdtypen megaesophagus – aangeboren en verworven. Honden die met megaesophagus worden geboren, hebben de aangeboren vorm van de ziekte. Het wordt meestal opgemerkt door een leeftijd van 12 weken bij puppy’s of als ze borstvoeding geven of flesvoeding krijgen. Oudere honden ontwikkelen verworven mega-oesofagus die secundair kan zijn aan een andere ziekte of probleem of die een onbekende oorzaak kan hebben. Dingen waarvan bekend is dat ze verworven megaesophagus veroorzaken, zijn onder meer:
- Myasthenia gravis: Dit is een ziekte die het zenuwstelsel aantast, inclusief de zenuwen die de slokdarm aantasten.
- Trauma: Elke vorm van letsel aan de slokdarm of zenuwen die de normale functie van de slokdarm beïnvloeden, kan leiden tot mega-oesofagus. Dit omvat een obstructie, vreemd lichaam, sommige toxine-inname, ontsteking, overmatig braken en andere verwondingen aan de slokdarmspier.
- hypothyreoïdie: Deze ziekte die de schildklier aantast, kan de slokdarmspier beïnvloeden.
- De ziekte van Addison: Deze ziekte die de bijnier van een hond aantast, kan de spier in de slokdarm aantasten door het gebrek aan cortisol in het lichaam.
- dermatomyositis: Sommige honden met deze ziekte kunnen weefselschade en ontsteking hebben door een gebrek aan zuurstof in de bloedvaten en mega-oesofagus kan het gevolg zijn.
Hondenrassen die risico lopen op megaesophagus
Elk hondenras kan worden geboren met of megaesophagus ontwikkelen, maar er is aangetoond dat verschillende rassen veel meer kans hebben om dit probleem te krijgen dan andere.
- Dwergschnauzers
- Ruwharige Fox-terriërs
- Duitse herders
- newfoundlands
- Grote Denen
- Ierse kolonisten
- Shar-peis
- Windhonden
- Labrador retrievers
Diagnose van megaesophagus bij honden
De symptomen worden besproken met uw dierenarts, maar er worden röntgenfoto’s gemaakt om te kijken naar de plaatsing van de luchtpijp en de slokdarm bij uw hond. Af en toe wordt ook een contrastonderzoek met barium of endoscopie gebruikt.
De slokdarm kan op een röntgenfoto worden gezien als een zeer brede buis in plaats van een dunne, slangachtige buis. Anka Friedrich / Wikimedia Commons / CC BY-SA 3.0,
Behandeling voor mega-oesofagus bij honden
Als een hond mega-oesofagus ontwikkelt als gevolg van de ziekte van Addison of hypothyroid, lost dit probleem vaak op zodra de ziekte naar behoren is beheerd. Honden met andere soorten verworven megaesophagus en aangeboren megaesophagus kunnen alleen de symptomen van de ziekte beheren, omdat er geen remedie is. In deze gevallen moeten medicijnen worden gebruikt om de symptomen te beheersen en speciale voedingstechnieken.
Voerbuizen of verhoogde voedertechnieken zijn nodig om een hond met megaesophagus te laten eten en drinken zonder te regurgiteren. Voerbuizen worden chirurgisch geplaatst en vereisen regelmatig onderhoud en vervanging, dus verhoogde voertechnieken zijn populairder voor eigenaren met honden met megaesophagus. Zwaartekracht is de vijand als het gaat om voeden. Honden eten meestal op alle vier de poten zodat hun slokdarm niet loodrecht op de grond staat. Hierdoor kan het voedsel uit de mond glijden omdat het de zwaartekracht niet kan bestrijden. Maar als een hond zijn voedsel eet dat op een opstapje of tafel is geplaatst, in verhoogde voedselschotels, of uit een speciale stoel die een Bailey-stoel wordt genoemd en die ervoor zorgt dat een hond rechtop gaat zitten terwijl hij eet, is de kans groter dat voedsel glijdt langs de slokdarm in de maag. Dit samen met het experimenteren tussen vast en vloeibaar voedsel is noodzakelijk om een hond te voorzien van de juiste voeding voor megaesophagus.
Hoe megaesophagus bij honden te voorkomen
Helaas is er bij de meeste honden geen manier om megaesophagus te voorkomen. Met uitzondering van sommige vormen van trauma is megaesophagus niet iets dat kan worden voorkomen, maar door de waarschuwingssignalen te kennen, kunt u uw hond beter helpen de zorg te krijgen die hij nodig heeft.
