Parvo is een veel voorkomende en mogelijk ernstige virale ziekte bij honden. Het virus is officieel bekend als Parvovirus. De ziekte veroorzaakt door dit virus wordt meestal aangeduid als Parvo. Het virus verscheen voor het eerst klinisch in 1978 en er was een wijdverbreide epidemie bij honden van alle leeftijden. Aangezien er geen honden waren blootgesteld of gevaccineerd (het vaccin bestond op dat moment niet), stierven honden van alle leeftijden aan de infectie. Het virus kan zich in de loop der tijd aanpassen en andere stammen van het virus zijn sindsdien verschenen, maar juist toegediende vaccinaties zijn de beste bescherming. Canine Parvovirus wordt verondersteld een mutatie te zijn van het kattenparvovirus, ook bekend als kattenziekte-virus.
Wat zijn de tekenen van parvovirusinfectie?
Er zijn drie belangrijke symptomen van Parvovirus-infectie:
- Asymptomatisch – Er worden geen tekenen gezien. Vaak bij honden ouder dan 1 jaar en gevaccineerde honden.
- Cardiaal – Deze vorm van de ziekte komt veel minder vaak voor dan de darmvorm als gevolg van wijdverbreide vaccinatie. Ernstige ontsteking en necrose (celdood) van de hartspier veroorzaakt ademhalingsmoeilijkheden en de dood bij zeer jonge puppy’s (jonger dan 8 weken). Oudere honden die deze vorm overleven, hebben littekens in de hartspier.
- Intestinaal – Dit virus veroorzaakt extreme schade aan het darmkanaal, waardoor de cellen die het tractiekanaal bereiken, afstoten. Dit kan de patiënt blootstellen aan secundaire bacteriële infecties. De meeste van de aangetaste honden (85%) zijn minder dan een jaar oud en tussen 6 en 20 weken oud voordat de volledige set vaccinaties kan worden gegeven. Het sterftecijfer van infectie is naar verluidt 16-35% in deze leeftijdsgroep.
De darmtekens omvatten:
- loomheid
- braken
- Verlies van eetlust
- Diarree – meestal bloederig en zeer stinkende (een karakteristieke geur, in het bijzonder voor Parvovirus-infectie)
- Intussusceptie – wanneer een deel van het ontstoken darmkanaal in zichzelf telescopeert. Dit is een noodgeval.
- Koorts
Het begin van klinische symptomen is meestal plotseling, vaak 12 uur of minder. De incubatie van blootstelling aan het zien van de klinische symptomen varieert van 3 tot 10 dagen.
Hoe wordt parvovirusinfectie vastgesteld?
Deze ziekte wordt gediagnosticeerd door lichamelijk onderzoek, signaal (leeftijd, vaccinatiestatus, ras, etc.) en een fecale Parvo (ELISA) -test. Aanvullende diagnostiek omvat bloedonderzoek en röntgenfoto’s. Honden besmet met Parvo hebben meestal een laag wittecijfer. Röntgenfoto’s helpen andere mogelijke oorzaken van braken en diarree uit te sluiten.
Hoe wordt Parvovirus-infectie behandeld?
Er is momenteel geen behandeling specifiek voor het Parvovirus. Behandeling is ondersteunende zorg, die een van of alle van de volgende zaken omvat:
- Orale elektrolytenvloeistoffen – als het geval mild is en het dier niet overgeeft
- Subcutane (SQ) of intraveneuze (IV) vloeistoffen om hydratatie te behouden in het gezicht van de extreme vloeistofverliezen van braken en diarree die zo typisch zijn voor deze ziekte
- Medicijnen tegen misselijkheid / misselijkheid – om verdere schade door braken te voorkomen en om de patiënt zo comfortabel mogelijk te houden.
- antibiotica – omdat het virus het potentieel heeft om het darmkanaal te beschadigen, helpen antibiotica tegen secundaire infecties.
- Bloed- of plasma-transfusies – om eiwitverlies te vervangen, antilichamen aan te bieden, te helpen met bloedarmoede.
Veel puppy’s die met parvovirus zijn geïnfecteerd, moeten in een ziekenhuis worden opgenomen voor ondersteunende zorg. Ziekenhuisopname duurt meestal ongeveer 5 dagen, soms langer. Overleven van de eerste drie dagen is meestal een goed teken voor overleven op de lange termijn.
Hoe lang duurt Parvovirus nog in het milieu?
De Parvovirus-familie van virussen heeft een bijzonder lange levensduur in het milieu en kan overal van 1 tot 7 maanden duren-meestal 5-7 maanden in een buitenomgeving. Vanwege de grote hoeveelheden virusdeeltjes in de ontlasting van een geïnfecteerde hond (vergieten duurt twee weken of langer na blootstelling) en de levensduur van het virus is volledige uitroeiing van het virus vaak onmogelijk.
Hoe een gebied met Parvovirus te desinfecteren
Er zijn veel Parvovirus-ontsmettingsmiddelen op de markt, maar regulier oud bleekmiddel is nog steeds 100% effectief tegen Parvovirus. De verdunning van bleekwater is voor een deel bleekwater tot 30 delen water. Voorzichtigheid is geboden bij geverfde of gekleurde stoffen of voorwerpen.
Gebruik nooit een bleekpreparaat op een dier. De commerciële Parvovirus-desinfectiemiddelen hebben het voordeel van beter geurende preparaten. Controleer het etiket op kleurechte waarschuwingen. Raadpleeg uw dierenarts of dierenwinkel voor de verschillende beschikbare ontsmettingsmiddelen.
Zorg ervoor dat ook de ontlasting (en eventuele braaksel) in de tuin en het kennelgebied worden opgevangen.
Hoe kan ik mijn hond beschermen tegen infecties?
Vaccinatie is de sleutel tot het voorkomen van deze ziekte en het beschermen van uw hond. Fokteefjes moeten worden gevaccineerd voordat ze zwanger worden om ervoor te zorgen dat de pups de beste start krijgen bij immuniteit. Vaccinaties moeten beginnen op de leeftijd van 6 weken en worden versterkt op de leeftijd van 9, 12 en 16 weken. Sommige dierenartsen zijn ook booster op 20 weken, afhankelijk van het ras en het Parvovirus-risico in uw omgeving. Praat met uw dierenarts over welk vaccinatieprotocol het beste is voor uw huisdier en uw levensstijl.
Sommige rassen zijn gevoeliger dan anderen
Ja, het lijkt erop dat sommige rassen, met name de Rottweiler, Doberman Pinscher, Duitse herders, Pit Bulls en Labrador Retrievers een verhoogd risico op deze ziekte hebben. Omgekeerd lijken Toy Poodles en Cockers een verlaagd risico te hebben om deze ziekte op te lopen. Het is echter belangrijk om te onthouden dat elk ras Parvovirus kan krijgen. Zorg ervoor dat de vaccinaties van je hond up-to-date zijn.
