Baardagamen zijn, net als andere reptielen, vatbaar voor verschillende ziekten. Sommige van deze ziekten zijn ernstiger dan andere, en het atadenovirus is helaas een van de ernstigere. Dit virus tast hun immuunsysteem aan, wat leidt tot ernstige gezondheidsproblemen zoals lusteloosheid, gewichtsverlies en neurologische symptomen. Vroege opsporing en behandeling zijn cruciaal, maar helaas bestaat er geen definitieve genezing.
Wat is het Atadenovirus?
Atadenovirus, vroeger bekend als adenovirus en ook wel ADV genoemd (niet te verwarren met ADV bij fretten of stinkdieren), is een zeer besmettelijk virus dat veel voorkomt bij baardagamen (Pogona vitticeps). Veel mensen noemen deze ziekte de “wasting disease” of “stargazing disease” door de symptomen die baardagamen met ADV vertonen.
Zoals alle andere virussen is dit virus microscopisch klein, dus je kan het niet met het blote oog zien. Er zijn ook een aantal verschillende stammen van dit virus die verschillende soorten dieren treffen.
Het Atadenovirus kan veel soorten hagedissen infecteren. Agamide hagedissen (baardagamen, wateragamen en Rankin’s draken), kameleons, gekkota hagedissen (dikstaartgekko’s, luipaardgekko’s en tokay-gekko’s), helodermatide hagedissen (Gilamonsters en Mexicaanse parelhagedissen), varanen (savannah- en smaragdvaranen) en skinken, zoals de blauwtongskink, kunnen allemaal geïnfecteerd worden door dit virus. Van ADV is ook bekend dat het slangen en chelonians (schildpadden en schildpadden) infecteert en er is zelfs een melding dat het een nijlkrokodil infecteerde.
Symptomen van het Atadenovirus bij baardagamen
Deze ziekte wordt niet voor niets de “verspillingsziekte” of “sterrenkijkersziekte” genoemd. Een jonge baardagaam met ADV overleeft meestal niet ouder dan drie maanden en zal zijn korte leven doorbrengen met worstelen om te groeien. Hij zal lusteloos zijn, gewicht verliezen en niet willen eten. De symptomen kunnen beschreven worden als “niet-specifiek” of je exotische dierenarts kan simpelweg zeggen dat je baardagaam “wegkwijnt” of een “slechte doener” is. Dit komt meestal omdat een baardagaam met ADV een verzwakt immuunsysteem heeft. Hij kan negatief beïnvloed worden door darmparasieten zoals coccidia, waardoor hij nooit kan aankomen.
Baardagamen zijn, net als andere reptielen, vatbaar voor verschillende ziekten. Sommige van deze ziekten zijn ernstiger dan andere, en het atadenovirus is helaas een van de ernstigere. Dit virus tast hun immuunsysteem aan, wat leidt tot ernstige gezondheidsproblemen zoals lusteloosheid, gewichtsverlies en neurologische symptomen. Vroege opsporing en behandeling zijn cruciaal, maar helaas bestaat er geen definitieve genezing.
Wat is het Atadenovirus?
Atadenovirus, vroeger bekend als adenovirus en ook wel ADV genoemd (niet te verwarren met ADV bij fretten of stinkdieren), is een zeer besmettelijk virus dat veel voorkomt bij baardagamen (Pogona vitticeps). Veel mensen noemen deze ziekte de “wasting disease” of “stargazing disease” door de symptomen die baardagamen met ADV vertonen.
Zoals alle andere virussen is dit virus microscopisch klein, dus je kan het niet met het blote oog zien. Er zijn ook een aantal verschillende stammen van dit virus die verschillende soorten dieren treffen.
Het Atadenovirus kan veel soorten hagedissen infecteren. Agamide hagedissen (baardagamen, wateragamen en Rankin’s draken), kameleons, gekkota hagedissen (dikstaartgekko’s, luipaardgekko’s en tokay-gekko’s), helodermatide hagedissen (Gilamonsters en Mexicaanse parelhagedissen), varanen (savannah- en smaragdvaranen) en skinken, zoals de blauwtongskink, kunnen allemaal geïnfecteerd worden door dit virus. Van ADV is ook bekend dat het slangen en chelonians (schildpadden en schildpadden) infecteert en er is zelfs een melding dat het een nijlkrokodil infecteerde.
Symptomen van het Atadenovirus bij baardagamen
Deze ziekte wordt niet voor niets de “verspillingsziekte” of “sterrenkijkersziekte” genoemd. Een jonge baardagaam met ADV overleeft meestal niet ouder dan drie maanden en zal zijn korte leven doorbrengen met worstelen om te groeien. Hij zal lusteloos zijn, gewicht verliezen en niet willen eten. De symptomen kunnen beschreven worden als “niet-specifiek” of je exotische dierenarts kan simpelweg zeggen dat je baardagaam “wegkwijnt” of een “slechte doener” is. Dit komt meestal omdat een baardagaam met ADV een verzwakt immuunsysteem heeft. Hij kan negatief beïnvloed worden door darmparasieten zoals coccidia, waardoor hij nooit kan aankomen.
Sommige baardagamen met ADV kunnen neurologische symptomen ervaren zoals lichaamstrekkingen en toevallen. Ze kunnen hun nek buigen en naar de hemel kijken (sterrenkijken) door wat het virus met hun zenuwstelsel doet. Baardagamen die als volwassen dieren besmet zijn met het atadenovirus ontwikkelen lever- en nieraandoeningen, encefalitis, gastro-enteritis, stomatitis en andere aandoeningen. Helaas worden de meeste van deze bevindingen pas ontdekt als de baardagaam sterft en er een necropsie wordt uitgevoerd. Vreemd genoeg vertonen sommige baardagamen nooit symptomen en zijn ze levenslang drager van het virus.
-
Hoe baardagamen het Atadenovirus krijgen
-
Een baardagaam kan snel besmet raken met het virus als hij wordt blootgesteld aan de uitwerpselen van een draak die drager is van het virus, als hij wordt gehanteerd door iemand die een besmette baardagaam heeft gehanteerd, als hij een kooi deelt met een besmette draak of als hij voedselresten eet van een besmette draak. Omdat het virus erg besmettelijk is en dragers van baardagamen nooit symptomen kunnen vertonen, is het makkelijk om te denken dat een baardagaam gezond is, hem bloot te stellen aan een andere, ogenschijnlijk gezonde baardagaam, en dan begint een van de baardagamen neurologische symptomen te vertonen.
