Cavia’s spreken duidelijk geen menselijke taal, maar dat betekent niet dat ze niet communiceren. Door geluiden en houdingen te gebruiken, kunnen cavia’s eigenlijk heel veel zeggen. Hoewel je misschien niet alle geluiden begrijpt die ze soms maken, zijn er dingen die ze doen die een vrij duidelijke betekenis hebben en die je kunnen helpen je cavia’s beter te begrijpen.
Cavia-geluiden
Cavia’s maken een verscheidenheid aan geluiden of vocalisaties, waarvan sommige de meeste zullen herkennen. Tevreden cavia’s die hun dag gewoon doorbrengen, maken vaak een verscheidenheid aan piepjes, chortles en stille grunts die ook toevallige interacties lijken te vergezellen. Naast deze veelvuldige piepjes en chortles, zijn er nog een aantal andere behoorlijk kenmerkende geluiden die u misschien van uw cavia hoort. Leer deze te herkennen:
- Wheeking: Dit is een onderscheidende (en gemeenschappelijke) vocalisatie gemaakt door cavia’s en het wordt meestal gebruikt om anticipatie of opwinding over te brengen, in het bijzonder over gevoed worden. Het klinkt als een lang en luid gongel of gefluit en soms kan krassen gewoon dienen als een oproep voor aandacht. Veel cavia’s maken een zeer luid piepend geluid in afwachting van het krijgen van een aantal lekkernijen wanneer hun eigenaars de koelkast openen of uit de voedselcontainer stappen.
- Spinnende: Purrs hebben verschillende betekenissen, afhankelijk van de toonhoogte van het geluid en de bijbehorende lichaamstaal. Cavia’s die zich tevreden en comfortabel voelen, zullen een diep spinnend geluid maken, vergezeld van een ontspannen, rustige houding. Als het spinnen echter hoger is, vooral tegen het einde van het spinnen, is dit waarschijnlijker een geluid van ergernis. In feite zal een cavia die dit geluid maakt gespannen zijn en zelfs lijken te trillen. Een kort spinnen, soms beschreven als een “durr”, kan duiden op angst of onzekerheid, meestal vergezeld door bewegingloos blijven van de cavia.
- gerommel: Een cavia-gerommel is dieper dan een spinnend geluid. Het is gemaakt wanneer een man een vrouw romances en soms vrouwen in het seizoen ook maken. Vaak vergezeld van een soort “paringsdans”, wordt gerommel soms ook “motorboating” of “rumble strutting” genoemd.
- Tanden kletteren: Dit is een agressieve vocalisatie die een teken is van een opgewonden of boos cavia. Tanden kwebbelen gaat vaak gepaard met het feit dat de cavia haar tanden laat zien, wat lijkt op een geeuw, en het betekent “achteruit” of “wegblijven”.
- Hissing: Net als klappertanden, is dit een teken van een proefkonijn die boos is. Het is net als het sissende geluid dat een kat maakt.
- koeren: Cooing communiceert geruststelling bij cavia’s. Het is een geluid dat meestal, maar niet uitsluitend, door moederproefkonijnen wordt gemaakt voor hun jongen.
- Gillen: Een doordringend, hoog piepgeluid dat een krijs genoemd wordt, is een redelijk onmiskenbare roep van angst, angst of pijn van een proefkonijn. Als je dit geluid hoort, is het goed om je cavia’s te controleren om er zeker van te zijn dat alles in orde is en geen van hen is gewond.
- Aan het zeuren: Een piepend of kreunend piepgeluid kan ergernis of afkeer uitdrukken voor iets dat u of een andere cavia doet.
- chirping: Dit klinkt net als een vogel fluitend en is misschien wel het minst begrepen (of gehoord) geluid dat cavia’s maken. Een tsjirpende cavia lijkt ook in een tranceachtige staat te zijn. De betekenis van dit “liedje” is het onderwerp van veel discussie, zonder harde conclusies.
Cavia-lichaamstaal
Cavia’s kunnen ook communiceren via lichaamstaal. Het is een goed idee om te weten wat normaal is voor uw cavia’s, zodat u veranderingen in hun bewegingen en houding kunt herkennen, die als aanwijzingen kunnen dienen voor wat er met hen gebeurt. Begrijp wat uw huisdier hiermee bedoelt:
- Popcorning: Gemakkelijk te herkennen, popcorning bestaat uit hoppen recht omhoog in de lucht, soms herhaaldelijk, net zoals popcorn doet terwijl het knalt. Het wordt meestal gezien bij jonge cavia’s die bijzonder blij, opgewonden of gewoon speels zijn. Oudere varkens zijn ook popcorn, hoewel ze meestal niet zo hoog springen als jongere varkens.
- Invriezen: Een cavia die geschrokken of onzeker is over iets in zijn omgeving, blijft roerloos staan.
- snuiven: Snuiven is een manier om te zien wat er om hen heen gebeurt en om anderen te leren kennen. Cavia’s vinden het vooral leuk om elkaar te snuiven rond de neus, kin, oren en achterkant.
- Noses aanraken: Dit is een vriendelijke begroeting tussen cavia’s.
- Agressieve acties: Deze kunnen bestaan uit het opheffen van hun hoofd en / of op hun achterpoten stijgen met stijve benen, heen en weer schuivend op stijve benen, hun pels uitdrijven en hun tanden laten zien (geeuwen). Deze acties gaan vaak gepaard met sissen en / of klappertanden. Als je cavia’s dit met elkaar doen, wees dan alert op vechten.
- Strutting: Het bewegen van links naar rechts op stijve benen kan een teken van agressie zijn, vaak gepaard met klappertanden. Strutting rond een andere cavia terwijl gerommel is een typische paring dans en de oorsprong van de term “rumble strutting.”
- Geurmarkering: Cavia’s wrijven over hun kinnen, wangen en achteruiteinden op items die ze als de hunne willen markeren. Ze kunnen ook plassen op dingen of andere cavia’s om hun dominantie te tonen.
- Montage: Dit kan seksueel gedrag zijn (van mannetjes tot vrouwtjes) of gedrag dat wordt gebruikt om dominantie te tonen binnen de sociale structuur van de cavia’s, met name tussen vrouwen onderling.
- friemelen Terwijl je wordt vastgehouden: Dit kan vaak een teken zijn dat uw proefkonijn naar de wc moet of dat uw cavia gewoon moe is om vastgehouden te worden. Hoe dan ook, probeer je cavia terug te brengen naar zijn kooi voor een beetje.
- Gooien hoofd in de lucht: Een proefkonijn dat geïrriteerd wordt door geaaid te worden, gooit zijn hoofd naar achteren als een manier om je te vragen te stoppen.
- Licking: De meeste eigenaren beschouwen dit als een teken van cavia-affectie, hoewel het mogelijk is dat ze net als de smaak van het zout op je huid houden.
- Weglopen van opgepikt worden: Cavia’s zijn meestal timide, vooral in het begin. Weglopen is geen afwijzing, maar eerder een natuurlijk afweermechanisme. Gegeven tijd en geduld zullen bijna alle cavia’s accepteren dat ze worden opgepikt voor knuffels en speeltijd buiten de kooi.
