Katachtige hyperklasie van de hersenen is een neurologische aandoening die optreedt wanneer de hersenen van een kat zich niet goed ontwikkelen in de baarmoeder. Deze aandoening is aangeboren, wat betekent dat het bij de geboorte aanwezig is. Een kat met hypoplasie van de kleine hersenen heeft een onderontwikkelde kleine hersenen, die zich in de achterkant van de hersenen onder de grote hersenen bevindt. Het cerebellum is het deel van het brein van de kat dat verantwoordelijk is voor coördinatie, ruimtelijk bewustzijn en fijne motoriek.
Katachtige hypofyse van de kleine hersenen is niet levensbedreigend, maar het kan een negatieve invloed hebben op de kwaliteit van leven van de kat, afhankelijk van de ernst.
Tekenen van Feline cerebellaire hypoplasie
Katten met kleine hypoplasieën in de hersenen hebben vaak moeite met lopen, rennen, springen, evenwicht houden en objecten lokaliseren. Ze dobberen vaak hun hoofd en lijken wiebelen als ze lopen. Sommigen zullen hun ledematen schuiven of op hun voeten glijden.
De tekenen van cerebellaire hypoplasie worden meestal eerst ontdekt wanneer het kitten begint te lopen, meestal rond de leeftijd van vier tot zes weken. Gevallen variëren van mild tot ernstig.
Katachtige hypofyse van het cerebellum is niet pijnlijk. Het is ook niet besmettelijk. Gelukkig wordt de hypoplasie van de kleine hersenen na verloop van tijd niet erger. De conditie zal ook niet verbeteren in de loop van de tijd. In ernstige gevallen heeft de kat mogelijk veel hulp nodig in het leven. De meeste kittens leren zich echter aan te passen naarmate ze ouder worden en een gelukkig, gezond leven kunnen leiden.
Felle cerebellaire hypoplasie veroorzaakt
Een zwangere kat kan in contact komen met een virus of een trauma ervaren dat haar foetussen treft. Een of meer van haar kittens kunnen worden geboren met cerebellaire hypoplasie. In sommige gevallen is hyperklasie van katten in de hersenen gewoon genetisch bepaald. De exacte oorzaak van cerebellaire hypoplasie kan meestal worden bepaald tenzij er een bekend trauma of virusblootstelling aan de moederkat is.
Diagnose van Feline cerebellaire hypoplasie
Er is geen eenvoudige test om cerebellaire hypoplasie bij katten te diagnosticeren. Uw dierenarts kan u echter een aantal tests aanbevelen om meer ernstige aandoeningen uit te sluiten. Uw dierenarts zal waarschijnlijk beginnen met routinematig laboratoriumwerk om te zoeken naar metabole problemen, problemen met orgaantaken of abnormale cellen in bloed of urine.
Uw primaire dierenarts kan u echter doorverwijzen naar een dierenarts, zoals een neuroloog, om verdere tests uit te voeren. De beste manier om andere belangrijke neurologische aandoeningen uit te sluiten, is dat een dierenarts-specialist een CT- of MRI-scan uitvoert. Een cerebrospinale vloeistoftap kan ook worden aanbevolen om te zoeken naar bacteriële of virale infecties. De CT of MRI kan hersenafwijkingen vertonen, inclusief maar niet beperkt tot cerebellaire hypoplasie.
Zorg voor een kat met cerebellaire hypoplasie
Er is geen remedie voor hyperklasie van de kleine hersenen van katten. Helaas is euthanasie de meest humane optie voor katten met zeer ernstige hypofyse van de kleine hersenen. Gelukkig kunnen de meeste katten met lichte tot matige hypofyse van de kleine hersenen een relatief normaal leven leiden met een beetje extra hulp van hun eigenaars.
Een kat met hypofyse van de kleine hersenen zou nooit buiten mogen gaan voor haar eigen veiligheid. Ze moet niet worden gedeclameerd omdat ze al haar klauwen nodig heeft om haar in balans te houden.
Houd haar nagels een beetje langer dan je zou doen voor de gemiddelde kat.
Katten met cerebellaire hypoplasie moeten altijd worden gesteriliseerd of gecastreerd in het geval hun aandoening genetisch is en kan worden doorgegeven.
Een kat met hypoplasie van de kleine hersenen zal het beter doen met grote kattenbakken die gemakkelijk in en uit kunnen komen. Opritten geplaatst voor kattenbakken en meubels kunnen het voor de kat veel gemakkelijker maken om deze gebieden te bereiken. Plaats de babyhekjes om veiligheidsredenen in stappen om vallen te voorkomen. Vermijd gemakkelijke toegang tot zeer hoge plaatsen omdat deze katten eerder zullen vallen. Help tractie te creëren waar er gladde vloeren zijn door yogamatten of schuimpads neer te leggen. Gebruik antislipmatten voor de voer- en waterbakken en houd een antislip-statiefvlak voor de kommen zodat uw kat kan opstaan.
Zorg ervoor dat u zorgvuldig nieuwe katten en andere huisdieren bij uw kat introduceert met hypoplasie van de kleine hersenen.
Deze katten kunnen zeker leven met “normale” dieren, maar ze kunnen kwetsbaarder zijn als de huisdieren niet met elkaar overweg kunnen. Houd toezicht op alle interacties totdat u zeker weet dat ze aan elkaar gewend zijn. Over het algemeen is het het beste om een kat met een hypoplasie in de hersenen niet alleen te laten met een grotere hond. Honden, vooral diegene met hogere prooidrift, kunnen de kat waarnemen als prooi in nood en aanvallen uit instinct.
Een kat met lichte tot matige hypofyse van het cerebellum kan meer ongelukgevoelig zijn dan de gemiddelde kat, maar de kans is groot dat het kan leren om zich aan te passen en te compenseren voor haar verschillen en een lang, gelukkig leven te leiden.
