Wat is Myasthenia Gravis? Je hebt deze term misschien gehoord en dacht dat het klonk alsof iemand een mond vol knikkers had. Er is echter een goede kans dat u geen idee heeft wat myasthenia gravis eigenlijk is en wat het honden kan doen.
Wat is Myasthenia Gravis?
Myasthenia Gravis is een neuromusculaire aandoening die van invloed kan zijn op honden, katten en mensen. Het wordt veroorzaakt door een tekort aan acetylcholinereceptoren. Het ontbreken van adequate ACh-receptoren veroorzaakt een verstoring van de signalen tussen de zenuwen en spieren, wat leidt tot spierzwakte in verschillende delen van het lichaam.
Hoe honden Myasthenia Gravis krijgen
Myasthenia Gravis kan aangeboren zijn (aanwezig bij de geboorte) of verworven zijn. Hoewel geen van beide vormen zeer vaak voorkomt bij honden, is de aangeboren vorm zeldzaam.
Aangeboren Myasthenia Gravis wordt meestal duidelijk bij puppy’s tussen de leeftijd van zes tot acht weken. Deze honden werden niet geboren met een voldoende hoeveelheid aan ACh-receptoren. Ze vertonen meestal tekenen van door inspanning geïnduceerde zwakte die kan leiden tot verlamming en zelfs de dood. Bepaalde hondenrassen zijn gevoelig voor myasthenia gravis, zoals Springer Spaniels, Jack Russell Terriers en Smooth Fox Terriers. Sommige teckels worden geboren met een vorm van myasthenia gravis die eigenlijk vanzelf oplost.
verworven Myasthenia Gravis begint bij volwassen honden, vooral rond de leeftijd van twee tot vier jaar. Dit is een immuungemedieerde vorm van myasthenia gravis. De antilichamen van de hond vernietigen ACh-receptoren, wat leidt tot een tekort. Overgenomen myasthenia gravis kan elke hond beïnvloeden, maar bepaalde hondenrassen kunnen vatbaar zijn voor predispositie.
- Akita
- Teckel
- Duitse herder
- Golden retriever
- Deense dog
- Labrador retriever
- Newfoundland
- Scottish Terrier
Tekenen van Myasthenia Gravis bij honden
Zonder de noodzakelijke hoeveelheid ACh-receptoren kan er geen effectieve signaaloverdracht zijn tussen spieren en zenuwen. De spieren worden zwak en kunnen geen belangrijke lichaamsfuncties uitvoeren. Honden met myasthenia gravis kunnen een aantal symptomen vertonen.
- Oefening intolerantie of zwakte tijdens het sporten
- Geleidelijk steeds slechter wordende zwakte
- Plotseling instorten of omvallen
- Slapen met open ogen
- Hangende oogleden
- Overmatig kwijlen
- Wretching / herkauwen
- Schakel over naar het geluid van schors en / of zeuren
- Problemen met slikken (of overmatig slikken)
- Hoesten (kan duiden op aspiratie-pneumonie)
- Moeilijkheden met ademhalen (kan duiden op aspiratie-pneumonie)
De spierzwakte veroorzaakt door myasthenia gravis kan zijn gegeneraliseerde (over het hele lichaam) of brandpunts (alleen zichtbaar in specifieke delen van het lichaam). De meest voorkomende getroffen focale gebieden zijn de spieren van de slokdarm, keelholte en gezicht. In beide gevallen variëren de tekens van mild tot ernstig.
Gegeneraliseerde spierzwakte vanwege myasthenia gravis kan bij sommige honden voorkomen als bewegingsintolerantie die verbetert met rust. Sommige honden hebben eenvoudig moeite met lopen en moe worden. Aan de andere kant, sommige honden ontwikkelen een plotselinge verlamming.
Focal spierzwakte vaak resulteert in een aandoening die megaesophagus wordt genoemd. Dit is misschien het meest voorkomende teken van verworven myasthenia gravis. Dit is eigenlijk een secundaire aandoening die optreedt als gevolg van myasthenia gravis.
Mega-slokdarm is een vergroting van de slokdarm (de buis die de keel met de maag verbindt). De slokdarm heeft spieren die op een golfachtige manier bewegen en voedsel en vloeistof naar de maag sturen. Als een hond megaesophagus heeft, verliest de slokdarm spierspanning, wordt hij vergroot en kan hij niet goed functioneren. Voedsel en vloeistoffen kunnen vast komen te zitten in de slokdarm en / of worden uitgebraakt (gespuugd) door de hond.
Mega-slokdarm kan gemakkelijk leiden tot aspiratiepneumonie. Dit gebeurt wanneer voedsel of vloeistof in de longen wordt geïnhaleerd en zich een infectie ontwikkelt. De slokdarm en de luchtpijp (luchtpijp) liggen naast elkaar, zodat voedsel of vloeistof gemakkelijk in de luchtpijp kan komen als de spieren in die regio niet goed functioneren.
Verworven myasthenia gravis kan er ook voor zorgen dat sommige honden een type tumor in de borst ontwikkelen die een thymoom wordt genoemd.
Hoe dierenartsen Myasthenia Gravis diagnosticeren bij honden
Als u denkt dat uw hond tekenen van myasthenia gravis of een andere ziekte vertoont, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts.
Uw dierenarts begint met het bespreken van de geschiedenis van uw hond met u en voert vervolgens een grondig lichamelijk onderzoek uit. Aanvullende diagnostiek, zoals laboratoriumwerk en röntgenfoto’s (röntgenfoto’s) kunnen worden aanbevolen om naar verschillende problemen te zoeken. Het is erg belangrijk om andere ziekten, aandoeningen of verwondingen uit te sluiten voordat u een definitieve diagnose stelt. Uw dierenarts kan u aanbevelen om uw hond mee te nemen naar een dierenarts (meestal een dierenarts) om een definitieve diagnose te stellen.
Een specifieke bloedtest (AChR-antilichaamtest) kan worden uitgevoerd om te controleren op antilichamen tegen acetylcholinereceptoren. Deze test kan de meeste honden met myasthenia gravis effectief diagnosticeren.
Als de symptomen van uw hond gemakkelijk worden opgemerkt, kan een speciaal medicijn worden gegeven om te controleren op myasthenia gravis. Dit wordt vaak een Tensilon-test genoemd. De hond krijgt een intraveneuze injectie van een acetylcholinesteraseremmer genaamd edrofonium. Als de hond myasthenia gravis heeft, zal het medicijn een significante (hoewel tijdelijke) verbetering van de spierzwakte veroorzaken.
Myasthenia Gravis-behandeling voor honden
Helaas is er geen remedie voor myasthenia gravis. Puppies geboren met myasthenia gravis zullen vaak niet overleven. Er zijn echter behandelingen voor verworven myasthenia gravis die veel honden kunnen helpen een gelukkig leven te leiden. In feite ervaren sommige honden zelfs spontane remissie na de diagnose.
De sleutel tot het succesvol behandelen van de myasthenia gravis van uw hond is om effectief met uw dierenarts te communiceren en nauwgezet te blijven met de dagelijkse verzorging van uw hond. Werk nauw samen met uw dierenarts om uw hond het beste therapeutische plan te geven. Houd vast aan een vaste routine en meld direct veranderingen in de conditie van uw hond. Medicijnen moeten altijd precies worden gegeven zoals voorgeschreven door de dierenarts. Breng de behandeling nooit aan zonder uw dierenarts te raadplegen.
Verschillende behandelingen kunnen worden gebruikt om honden met myasthenia gravis te behandelen.
Anticholinesteraseagens (pyridostigmine of neostigmine) worden voorgeschreven om de neuromusculaire signaaloverdracht te verbeteren. Deze geneesmiddelen kunnen de werking van acetylcholine op de neuromusculaire overgang verlengen. Honden met verworven myasthenia gravis moeten meestal voor dit leven op dit soort medicijnen blijven. Voor veel honden is deze behandeling voldoende om hun symptomen te beheersen.
Immunosuppressieve therapie kan worden overwogen als aanvullende behandeling nodig is. Omdat verworven myasthenia gravis immuungemedieerd is, kunnen immunosuppressieve medicatie effectief zijn. Uw dierenarts kan corticosteroïden voorschrijven om het immuunsysteem te onderdrukken. Immunosuppressieve therapie kan het risico op infecties echter vergroten, met name bij honden met mega-slokdarm die reeds vatbaar zijn voor het ontwikkelen van aspiratiepneumonie.
Therapeutische plasma-uitwisseling is een behandeling die soms wordt gebruikt voor mensen met ernstige gevallen van myasthenia gravis. Dit is in sommige regio’s beschikbaar voor honden, maar het kan kostenbesparend zijn. TPE omvat het verwijderen van het “zieke” plasma en het te vervangen door plasma van een gezonde donor. Deze therapie kan effectief zijn bij honden met zeer ernstige gevallen van myasthenia gravis.
Ondersteunende zorg is een belangrijk onderdeel van de behandeling van honden met myasthenia gravis.
- Honden met megaesophagus moeten grote “gehaktballetjes” eten krijgen terwijl ze rechtop staan. Dit type voeding kan ervoor zorgen dat voedsel beter in de maag kan komen en vermindert het risico op aspiratiepneumonie.
- Vloeistoftherapie kan nodig zijn om uitdroging te voorkomen, vooral bij honden die vloeistoffen uitschenken.
- Medicijnen ter ondersteuning van het gastro-intestinale systeem kunnen ook nuttig zijn (metoclopramide, cisapride, cimetidine).
- Antibiotica en ademhalingsbehandelingen (zoals vernevelaars) kunnen noodzakelijk zijn om aspiratiepneumonie te behandelen.
Na de diagnose van myasthenia gravis kan een ziekenhuisopname nodig zijn om uw hond te stabiliseren, vooral als secundaire problemen een probleem vormen. De ziekenhuisopname zal uw dierenarts ook helpen om uw hond nauwlettend te volgen tijdens de periode voor het aanpassen van de medicatie.
Afhankelijk van hoe ernstig de ziekte van uw hond is, kan de dagelijkse verzorging tijdrovend zijn (vooral als uw hond megaesophagus heeft). Zorg dat je georganiseerd blijft en let goed op details. Wees echter geduldig met uzelf en uw hond. Vraag indien nodig hulp van vrienden en familieleden. Overweeg om lid te worden van een gemeenschap van mede-eigenaars van eigenaren van myasthenia gravis of eigenaars van megaesophagus honden. Houd een logboek bij van de dagelijkse medicatie en behandelingen zodat dingen minder snel worden gemist.
Het maakt niet uit hoe nauwlettend u uw hond volgt, het is altijd mogelijk dat zich problemen voordoen. Uw hond moet mogelijk periodiek in het ziekenhuis worden opgenomen om aspiratiepneumonie of andere secundaire problemen te behandelen. Daarom is het zo belangrijk om met uw dierenarts te communiceren over elke verandering in uw hond, ongeacht hoe klein.
