Paarden hebben een veel beter reukvermogen dan wij mensen. Als je ooit een paard op het parcours hebt gereden, dat zijn hoofd liet zakken om op te snuffelen omdat andere paarden op hetzelfde spoor waren, zul je weten dat ze veel meer informatie uit een geur halen dan wij. Ze zijn niet zo goed in geurherkenning als een hond, maar ze kunnen roofdieren en andere paarden herkennen aan hun geur.
De lange kop van het paard betekent dat het een vrij grote neusholte heeft. Hun flexibele neusgaten flare als ze ademen in een geur waarin ze geïnteresseerd zijn. Dit deel van hun ademhalingssysteem bestaat uit kraakbeen. In de neusholte bevinden zich structuren genaamd turbinate bones. Deze structuren zorgen ervoor dat de ingeademde lucht ronddraait. Dit verwarmt zowel de lucht als verspreidt de geuren. Receptoren in de neusholte zijn bovenaan geplaatst en vanwege de grootte van het hoofd van het paard zijn er verhoudingsgewijs veel receptoren.
Reactie van Flehmen
Paarden hebben ook een vomeronasaal orgel of Jacobson’s orgel dat feromonen van het andere geslacht en andere geuren waarneemt. Het is het vomeronasale orgaan dat het paard kan triggeren als ze iets ruiken, hun hoofd opheffen en hun lippen terugtrekken. Dit wordt een Flehman-respons genoemd en er wordt aangenomen dat dit de geur helpt concentreren op het vomeronasale orgaan. Alle geslachten doen dit, maar het wordt het vaakst gezien bij hengsten die mest opsnuiven, mogelijk om de voortplantingsstatus van een merrie te verwerken. Flehman komt van een Duits woord, dat betekent de boventanden te dragen. Veel andere diersoorten, waaronder katten, geiten en panda’s doen dit ook.
Merries en veulens
Als een veulen pasgeboren is, verzorgt de merrie het met haar tong en leert het de geur kennen. Dit helpt de merrie zich eraan te hechten en in staat te zijn het in een groep te herkennen. Deze geuridentiteit is zo belangrijk voor merries en veulens dat moederdieren kunnen worden aangemoedigd om een veulen te adopteren door het te wrijven met de mest van de merrie of zweetgeuren. Experimenten met veulens die hun reukvermogen hebben gehad
Eerste indruk
Wanneer paarden elkaar voor de eerste keer ontmoeten, raken ze vaak neuzen of snuiven zachtjes voordat ze gillen of zelfs trappen uitwisselen om te bepalen waar ze zich in de pikorde bevinden. Honden krijgen veel informatie door elkaars ruggen te ruiken wanneer ze elkaar voor het eerst ontmoeten, en paarden doen dit, maar ze zijn er niet zo direct over. Je paard kan nieuwe mensen bezoeken door ze een goed snuifje te geven. Het is moeilijk om precies te zeggen welke informatie ze verzamelen, maar aangezien hun prioriteit roofdieren identificeert, kunnen ze beslissen of je een vriend of vijand bent.
Er is echter enig bewijs uit een onderzoek dat in 2011 is uitgevoerd, dat paarden de mest van andere paarden kunnen herkennen. In het onderzoek leken paarden de meeste aandacht te schenken aan de mest van andere paarden die agressief tegen hen waren geweest.
Veiligheid
Sommige paarden zullen bezwaar maken tegen een bepaalde geur en reageren met angst. Dit kan te maken hebben met een eerdere negatieve ervaring, of het iets te maken had met de geur of niet. Mijn eigen paard maakt bezwaar tegen het passeren van een bepaalde plek op het pad die is gemarkeerd door een dier of een mens en geeft haar aarzeling aan door het gebied diep te snuiven en griezelig te worden. Veel mensen beweren dat hun paarden gebieden kunnen ruiken die zijn bewoond door beren of andere roofzuchtige dieren. Dit is een oergevoel dat hen ooit veilig hield toen ze het gevaar liepen een maaltijd te worden.
levensonderhoud
Het is ook van mening dat paarden de geur van voedsel en water herkennen. Ze kunnen de geur van supplementen of medicijnen detecteren die verborgen zijn in hun voedsel en die voor ons geen geur of andere geuren bevat.
