Parasieten van de een of andere vorm zijn overal op de planeet. Dit is met name het geval in de oceanen van de wereld en daarom geldt het ook in een zoutwateraquarium. Een van de meest voorkomende parasieten in de wereld van het zeewateraquarium is Cryptocaryon irritans (Cryptocaryon) dat is een ciliate, protozoaire parasiet die een ziekte veroorzaakt die bekend staat als mariene “ich” of mariene “witte vlek” ziekte in zowel wilde als aquacultured zeevissen. Cryptocryon infecteert veel verschillende vissoorten, maar lijkt meer voor te komen in bepaalde soorten.
Crytocaryon Irritans kent vier verschillende fasen in zijn leven
Theronts is de fase waarin vrij zwemmen mogelijk is tomites, die zijn vrijgekomen van hun cysten die zich op de bodem van de oceaan (of aquariumsubstraat) bevonden, hechten zich vast aan de huid of in de kieuwen van de gastheervis. Deze tomites graven in de huid of kieuwen en omhullen zichzelf in een beschermende cyste waar ze zich voeden met de lichaamsvloeistoffen en cellen van de vis. Detomites kan overleven zonder een gastheer in dit stadium voor tussen tien en elf dagen. Op dit punt veel van de top ich andere externe behandelingen van visparasieten zijn effectieve behandelingen gebleken.
Het Trophont-podium
Tomites actieve voeding op dit punt zijn in de trophont stadium. In gecontroleerde experimenten heeft de parasiet 4 tot 5 maanden bij verlaagde temperaturen (12 C (53,6 F) in de kieuwen van de vis of net onder de huid achtergebleven en vervolgens andere vissen ontwikkeld en geïnfecteerd toen de watertemperatuur werd verhoogd tot 27 C (80,6 F) tomites, terwijl ze ingekapseld zijn in de kieuwen van de vis of onder de huid, zijn bijna onmogelijk om effectief met chemicaliën te behandelen, maar het is bekend dat de dips van zoet water de “exploderen” van de tomites terwijl “op” de huid van de vis voordat het de kans heeft om in de huid van de vis of kieuwen te graven. Hyposaliniteit is ook een effectieve behandeling gebleken.
Voedt zich op de lichaamsvloeistoffen en cellen
De trophont voedt zich ongeveer 3 tot 7 dagen voordat hij de gastheer verlaat op de lichaamsvloeistoffen en cellen van de vis. Het is ook gebleken dat trophonts zullen vissen die zijn gestorven actief verlaten, maar zijn momenteel niet in staat om andere vissen te infecteren omdat ze meer tijd nodig hebben om zich te ontwikkelen protomonts (vrijgelaten tomites) naar tomonts, precies zoals ze zouden doen als ze een levende gastheer hadden achtergelaten.
Op dit punt, de tomite gaat 2 tot 18 uur naar het substraat waar het aan het oppervlak en encysts kleeft, waarna het een wordt Tomont Op dit moment staat het open voor effectieve behandeling voordat het encystment (8 tot 12 uur) voltooit. Zodra de cyste de omhulde massa volledig heeft gevormd Tomont is ongevoelig voor behandeling.
De encysted Tomont verdeelt op dit punt vele malen, en produceert talrijke dochter (ongeveer 100 tot 1000) tomites. Deze tomites worden vrijgegeven als theronts, het vrijzwemmende stadium waarin ze andere vissen kunnen infecteren. De theronts Het kan maximaal 72 dagen duren voordat ze in het water zijn vrijgekomen en de meeste worden vrijgegeven tussen 5 en 13 dagen na de vorming. In laboratoriumstudies merkten Yoshinaga en Dickerson (1994) dat op theronts werden alleen vrijgegeven tussen de uren van 02:00 en 09:00, zelfs in totale duisternis; sommigen suggereren dat deze strategie de kans vergroot voor theronts om een gastheer te vinden, omdat veel vissen mogelijk rusten of dichter bij het substraat zijn gedurende deze tijdsperiode. Na vrijgave, de theronts zoek actief een visgastheer en kan op dit punt gedurende 6 tot 8 uur overleven. Gedurende deze tijd, de theront is het meest vatbaar voor behandeling.
De cyclus begint opnieuw
Zodra de theront lokaliseert een gastheer. Het duurt slechts 5 minuten om zich in de huid te nestelen, terwijl tijdens de invasie van de kieuwen de parasiet binnen 20 tot 30 minuten kan worden ingesloten door een dunne laag cellen. Op dit punt begint de cyclus helemaal opnieuw.
Zodra de parasieten de gastheer hebben verlaten, zijn bacteriële infecties heel gewoon op de plaatsen waar de parasieten de huid en kieuwen van de vissen zijn binnengekomen en zijn vertrokken.
