Maak kennis met het Tennessee Walking Horse:
Gaited-paarden zijn erg populair bij rijders van alle ervaringsniveaus, maar zijn vooral aantrekkelijk voor diegenen onder ons die later op hun pad komen of met slechte ruggen. Ik weet dat zelfs paardrijden op een zittende draf helpt om mijn rug losser te maken, dus ik kan niet nalaten nieuwsgierig te zijn naar hoe het rijden op een gaited paard zoals een Tennessee Walking Horse, met het lopen van de gladde zijden loopt (vergelijkbaar met een enkele voet loop) zou kunnen helpen. De TWH of ‘Walkers’ zoals ze soms worden genoemd, zijn een van de meest populaire rassen in Noord-Amerika. Met hun unieke gangen, elegante uitstraling en redelijk temperament, is er geen twijfel over hun aantrekkingskracht.
Lichaamstype:
Het Tennessee Walking Horse heeft een fijn gebeiteld hoofd zonder sierlijke, grote ogen en korte, rechtopstaande oren. De hals is lang en verfijnd met een schone, dunne keelgrendel. Het paard heeft een lange, hellende schouder met een even lange, hellende heup. De bovenste lijn is korter in verhouding tot de ventrale middellijn om een lange schrede-overschrijding toe te staan tijdens het lopen. Het lichaam is aanzienlijk, met lange, schone benen. Het is aanvaardbaar dat de achterbenen enigszins door koeien bloeden of sikkelvormig zijn.
Gemiddelde grootte:
Tennessee Walking-paarden variëren over het algemeen van 14,3 tot 17 HH en wegen 900 tot 1200 pond.
Toepassingen:
Het Tennessee Walking Horse is ontwikkeld om een soepele, veilige rit te bieden aan boeren die over ruw terrein reizen. Hoewel ze oorspronkelijk werden gefokt voor alle soorten landbouwwerkzaamheden, zijn TWH’s nu in de eerste plaats een rijpaard, even gewaardeerd in de showring of op het parcours. en gereden onder Engelse en westerse tack.
Kleur en markeringen:
Tennessee Walking Horses zijn er in veel verschillende vachtkleuren en -patronen en zelden wordt een TWH vanwege kleur van het register afgewezen. Ruggen, browns, baaien en kastanjes komen vaak voor, net als buckskins, duns, roans, pintos en palominos. Sommige fokkers zullen hun fokprogramma’s baseren op het produceren van specifieke kleuren.
Geschiedenis en oorsprong:
Het Tennessee Walking Horse, zoals de naam al doet vermoeden, is ontstaan in de staat Tennessee en heeft een combinatie van verschillende rassen in zijn afkomst. Zijn stamboom omvat het verouderde gangen of gangmakende ras New England dat het Narragansett-paard wordt genoemd en dat is toegeschreven als een van de grondleggers van verschillende moderne gangenpaardenrassen. Een ander ouderwets ras in zijn afstamming is de Canadese Pacer, waarvan wordt gedacht dat deze nauw verwant is met het moderne Canadese paard, dat bekend was in New England en zijn afstamming traceert naar paarden die in de 17e eeuw naar Acadia en Nieuw-Frankrijk uit Europa werden gebracht. De Amerikaanse Standardbred, Thoroughbred, Morgan en American Saddlebred droegen ook hun bloedlijnen bij. Het is natuurlijk het officiële Tennessee State Horse.
Unieke karaktereigenschappen:
De unieke looppas van het Tennessee Walking Horse maakt het een favoriete rit met beginners, oudere ruiters en ruiters met rugproblemen. Competitie op THW-shows kan hevig zijn en paarden worden beoordeeld op exterieur en gang in bereden klassen zoals westelijk plezier en plantageplezier. De kenmerkende hoofdknik wordt als noodzakelijk beschouwd wanneer het paard een hardloopwandeling maakt. Deze opvallende loopwandeling kan een ruiter tussen de vier en zeven mijl per uur vervoeren. Hun galop wordt beschreven als een hobbelpaard dat soepel en comfortabel is voor de ruiter. Met de hand in beeld wordt de TWH gemaakt om ‘geparkeerd’ te staan met het gewicht op de voorhand en de achterpoten uitgestrekt.
Tennessee Walking Horse Champions en Beroemdheden:
Het is jammer dat het verhaal van zo’n interessant ras enigszins ontsierd is door incidenten van soring en dat TWH-shows vaak het doelwit zijn van aandacht voor dierenactivisten en menselijke media. Zuivering is de toepassing van een chemisch agens of de fysieke verwonding van het vetlok, het hoeven- of hoefgebied van het paard om pijn te veroorzaken die ervoor zorgt dat het paard tijdens de wedstrijd zijn voeten hoger tilt. Ook onder de loep worden de “Big lick” of “gevoerde schoenen” en kettingen rond de fetlocks geplaatst, “actieapparaten” genoemd die worden gebruikt om het paard een stap hoger te maken. Veel TWH-liefhebbers zijn tegen deze apparaten en andere potentieel schadelijke methoden die nog steeds worden gebruikt (hoewel het beoefenen van sokken sinds 1970 illegaal is). Veel TWH-liefhebbers rijden hun blote voeten of met normale schoenen en genieten van hun elegante en unieke gangen zonder hun paarden te dwingen onnatuurlijke bewegingen uit te voeren.
