Ringworm ontleent zijn naam aan de ronde “wormachtige” uitslag die wordt gezien op de geïnfecteerde menselijke huid. Ringworm is echter helemaal geen worm, maar eerder een zoönotische schimmel die zich heen en weer kan verspreiden van hond tot mens (en omgekeerd). Vaak aangetrokken door sporen die in de grond leven, kan ringworm overal op het lichaam van een hond worden gevonden, resulterend in huidlaesies en ongemak. Gelukkig reageren de meeste gevallen goed op een behandeling met antischimmelmiddelen. Deze cursus, gecombineerd met het grondig wassen van beddengoed en speelgoed, kan voldoende zijn om je huisdier te genezen en overdracht naar familieleden te voorkomen.
Symptomen van ringworm bij honden
Klassieke ringwormlaesies zijn bij dieren aanwezig als fragmentarische gebieden van haaruitval en schraalheid. Deze laesies kunnen op het hoofd, de oren, de poten en de ledematen van een hond verschijnen. Een ringworminfectie bij een hond kan er eenvoudig uitzien als een kale plek, met zeer weinig ontsteking of roodheid, en het is meestal niet jeukend. Milde gevallen in “asymptomatische dragers” worden misschien helemaal niet weergegeven. Terwijl, ernstige gevallen zich over het hele lichaam kunnen verspreiden, resulterend in ontstoken, schurftige laesies. Ringworminfecties van de poten kunnen leiden tot een nagelinfectie, waarbij klauwen broos en gebroken worden.
Bij mensen, ringworm presenteert heel anders, afhankelijk van het type schimmel en de locatie van het lichaam. Meestal zijn de laesies rood, verhoogd, jeuken en soms schilferig. Als laesies worden gevonden op zowel uw huisdier als uzelf of een familielid, is behandeling nodig om verdere besmetting te voorkomen.
Oorzaken van ringworm
Omdat de ringwormschimmel zich in de bodem bevindt, komt een gravende hond regelmatig tegen. Echter, niet alle dieren zullen de schimmel gewoon van contact samentrekken. De leeftijd van uw hond (puppy’s zijn meer vatbaar voor infecties), de immuunstatus en verzorgingsgewoonten beïnvloeden allemaal de transmissiesnelheid. Bij zowel mensen als honden lopen degenen met onderdrukte immuunsystemen het grootste risico.
Ringwormtransmissie kan zich ook verspreiden als uw hond in contact komt met een besmet dier of zijn beddengoed, speelgoed, borstels, zadels en een andere overstag. Zelfs woninginrichting en tapijten kunnen infecties bevatten. En schimmelsporen kunnen vele maanden latent op verschillende oppervlakken liggen, zoals kammen, borstels en voedselschalen.
Behandeling
Een snelle in-office-test, het “Wood’s lamp-onderzoek” genoemd, gebruikt een ultraviolet licht in een verduisterde kamer om te zien of het getroffen gebied zal fluoresceren. Niet alle ringworminfecties zullen echter fluoresceren en andere huiduitslag kan een valse detectie veroorzaken. Voor een definitieve diagnose van ringworm kan een schimmelcultuur nodig zijn, zoals het verzamelen van haar- en huidafkrabsels en vervolgens kijken naar schimmelgroei in een laboratorium. Dit proces kan enkele dagen duren en tot enkele weken.
Ringwormbehandeling varieert met de ernst van de infectie. Milde gevallen vragen om een actuele behandeling waarbij u uw hond vaak twee keer per week moet wassen met een anti-schimmel shampoo. Andere actuele remedies omvatten medicinale zalven of crèmes toegepast op de laesies. Een dierenarts raadt u aan de betreffende gebieden te scheren of het haar van uw hond kort te knippen om de behandeling te vergemakkelijken.
Gevorderde gevallen vragen om orale medicijnen op recept, meestal naast een plaatselijke behandeling. Orale geneeskunde is echter over het algemeen gereserveerd voor ernstige of chronische infecties, omdat het duur is en een hele reeks bijwerkingen kan veroorzaken, zoals misselijkheid, braken, diarree en gebrek aan eetlust. Het behandelen van ernstige ringwormgevallen omvat een protocol van zes weken (minimum), een protocol dat, indien het te vroeg gestopt wordt, herhaling van infectie kan veroorzaken. Hierna wordt opnieuw een ringwormkweek besteld en twee negatieve tests zorgen ervoor dat de infectie verdwijnt.
Ringworm in de omgeving
Naast het behandelen van de hond, moeten eigenaren van gezelschapsdieren hun omgeving ook behandelen, omdat ringworm (tot 18 maanden) kan overleven (onder de juiste omstandigheden). Een basisprotocol ziet er ongeveer zo uit: beperk je besmette huisdier tot één kamer. Tapijten en vloeren diep vacumeren en zorg ervoor dat u vacuümzakken of -bussen in een vuilnisbak buiten deponeert. Gooi vloerkleden en tapijten weg die specifiek zijn voor gebruik door huisdieren. Was alle beddengoed en speelgoed met een bleekoplossing. Of beter nog, gooi ze weg en vervang ze. Desinfecteer alle oppervlakken met water en zeep, gevolgd door een verdunde bleekoplossing (1 deel bleekmiddel tot 10 delen water).
Ringworm voorkomen
Je kunt een hond niet beletten om in het bos te ravotten en op de grond te rollen. Maar aangezien de favoriete plaatsen van uw hond door een ringworm kunnen worden aangetast, zal een onberispelijke hygiëne infecties voorkomen. Was alle hondenbedden en -matten regelmatig in warm water en afwasmiddel, zorg voor een consistent verzorgingsschema en stofzuig alle gemeenschappelijke ruimtes (of ergens waar uw hond rondhangt) ten minste eenmaal per week. Wassen hondenspeelgoed maandelijks ook in een verdunde bleekoplossing.
Zie de Worms van de University of Guelph voor meer milieuvriendelijke ringwormtips Plaats van de kiemen.
Dit artikel is alleen bedoeld voor informatieve doeleinden. Als uw huisdier enig teken van ziekte vertoont, raadpleeg dan zo snel mogelijk een dierenarts.
