Een sialocele is een cyste gevuld met een verzameling mucoïd speeksel in de weefsels rond een speekselklier. Deze speekselkliercysten zijn bekend als sialocele (of een speekselmucocèle). Het is de meest voorkomende speekselklachten bij honden en wordt opgemerkt door een zwelling onder hun nek of kaak. Het wordt het vaakst gezien bij honden, maar het kan soms ook van invloed zijn op katten. Sialocele kan van invloed zijn op alle rassen, maar een paar rassen lijken meer vatbaar voor hen, inclusief Poedels, Duitse herders, Teckels en Australische Silky Terriers.
Wat is Sialocele
Honden en katten hebben vier speekselklieren. De meest voorkomende onder hen zijn de grote onder de kaak, de mandibulaire speekselklieren genoemd. De sublinguale klieren onder de tong kunnen ook worden aangetast. De cysten kunnen vrij groot worden en tegen het strottenhoofd of de luchtpijp van het dier drukken, waardoor ze hoesten.
Er zijn vier soorten speekselen die variëren van de meest voorkomende tot de meest zeldzame:
- Cervicale mucocele: Dit is het meest voorkomende type mucocele. Dit vormt uit een verzameling speeksel in de bovenste nek, onder de kaak van de hond, of in het gebied tussen de kaken (de intermandiublar regio).
- Sublinguaal Mucocele (ook wel ranula genoemd): dit is de vorming van mucocele op de onderste vloer van de mond, vlakbij de tong. Het is ook gebruikelijk.
- Pharyngeal Mucocele: Dit type mucocele komt veel minder vaak voor. Het is een variant van de cervicale mucocele, met vochtophoping bijna helemaal in de keel.
- Zygomatic Mucocele: Dit is een zeer zeldzaam type mucocèle. In dit type is het speeksel afkomstig van de kleine speekselklieren. Deze bevinden zich net onder het oog.
Symptomen van Sialocele (Mucocele)
De ontwikkeling van sialocele is een geleidelijk proces. In de meeste gevallen is er een geleidelijk toenemende, zachte, pijnloze massa in de bovenste nek of kaak. Hoewel het zich kan ontwikkelen en geen directe problemen kan veroorzaken, kan het leiden tot een aantal symptomen, waaronder:
- Moeilijk eten
- Moeilijk slikken
- Bloeden van de mucocele
- Moeilijk ademhalen en ademnood
Hoewel niet vaak pijnlijk, kunnen deze cysten worden geïnfecteerd, wat pijn en een algemene koorts kan veroorzaken.
Oorzaken van Sialocele
De exacte oorzaak van deze cysten is vaak moeilijk te bepalen. Ze kunnen worden geïnduceerd door trauma aan de klier of kanalen of worden veroorzaakt door een infectie. Het is mogelijk dat trauma of stikkenkragen ook tot hen kunnen leiden. Bovendien kunnen ze het gevolg zijn van een groei die de kanalen belemmert en een breuk veroorzaakt. Het speeksel en slijm ontsnappen vervolgens naar de omliggende weefsels.
Behandeling van Sialocele
Chirurgische verwijdering van de beschadigde klier en ductus is de voorkeursbehandeling. Sommige gevallen kunnen worden beheerd door drains te installeren en periodiek de cyste te legen. Het gevaar van het eenvoudigweg leegmaken van de cyste is dat het vatbaar is voor infecties, wat vervolgens chirurgie als optie kan compliceren of elimineren. Dit zal de gezondheid van het dier verder compliceren, vooral als de symptomen verergeren. Sommige cysten lossen vanzelf op, maar infectie, pijn en kritische obstructie van de luchtwegen zijn potentiële risico’s als de behandeling niet wordt gebruikt. Aangezien er op verschillende locaties vier verschillende speekselklieren zijn, bespreek dan wat de beste individuele behandelingsoptie voor uw huisdier zou zijn met uw dierenarts.
Als een operatie is uitgevoerd, kunt u waarschijnlijk een zekere genezingsperiode voor uw hond verwachten. Uw chirurg kan een afvoer achterlaten om de site leeg te maken terwijl deze blijft genezen. Als er een verband op de operatiesite is, moet u het verband regelmatig vervangen. Als het niet wordt verbonden, kan het handig zijn om een warm kompres op de site te gebruiken. Het doel is om het operatiegebied en de huid eromheen schoon te houden, infectie te voorkomen en de vloeistof in het gebied te laten leeglopen. Eventuele post-operatieve complicaties zijn zeldzaam.
Diagnose van Sialocele
Als u zwelling onder de snuit of nek van uw huisdier bemerkt, is het belangrijk om ze bij een dierenarts te krijgen voor een juiste diagnose en behandeling. De oorzaak kan sialocele zijn of het kan iets anders zijn, maar in beide gevallen moeten ze zo snel mogelijk worden onderzocht
Bij het diagnosticeren van sialocele, zal de dierenarts waarschijnlijk naaldaspiratie gebruiken. Tijdens deze procedure wordt een kleine naald in de klomp ingebracht en wordt een monster van cellen en vloeistoffen verwijderd. Het is een zeer nuttig diagnostisch hulpmiddel voor veel veterinaire situaties, waaronder speekselcysten. Het karakteristieke aspiraat voor sialocele is een heldere en klevende of draderige vloeistof (speeksel) die kan worden getint met een beetje bloed. Het is belangrijk om het monster ook microscopisch te bekijken. Dit zal uw dierenarts helpen andere ziekten, zoals kanker of infectie, uit te sluiten. Het helpt ook om onderscheid te maken tussen problemen met een speekselklier en een ander weefsel dat zich in de buurt bevindt, zoals een gezwollen lymfeklier.
