Wobblers-syndroom komt niet vaak voor, maar het is belangrijk om het te begrijpen omdat het vergelijkbaar kan zijn met andere ziektes zoals EPM. Wanneer een dierenarts de diagnose Wobblers Syndrome stelt, moet er getest worden om andere neurologische aandoeningen uit te sluiten. Interessant is dat honden ook een hondenversie van het Wobblers-syndroom kunnen hebben. Het is op geen enkele manier zoönotisch of besmettelijk, dus het is niet van belang om de ziekte van dier op dier of op mens over te brengen. Het Wobblers-syndroom is evenmin een doodvonnis. Als het onbehandeld blijft, kan het ernstige gevolgen hebben, maar de meeste eigenaren zullen de aandoening opmerken voordat het te ver voortschrijdt en met de hulp van een dierenarts hun paard terug naar een goede gezondheid brengen.
Andere namen
Wobblers Syndrome, Wobbler Disease, Wobbles, Cervical Vertebral Malformation, CVM, Vertebrale Stenotische Myelopathie
Oorzaken van CVM of Wobblers
Wobblers is geen specifieke ziekte, maar een algemene naam die een verscheidenheid aan aandoeningen dekt. Wobblers kunnen worden veroorzaakt door compressie of misvormingen van de wervelkolom in de nek waardoor het dier stijf en ongecoördineerd wordt. Het paard kan geboren worden met een aanleg, er kan een voedingsverbinding of een verwonding zijn. Daarom is het zo belangrijk om een jongere geduldig te leren stil te staan terwijl ze vastzit en om volwassen paarden veilig te binden. Een val in de weide tijdens het spelen of tijdens het berijden kan de wervels in de nek beschadigen. Wat de reden ook is, de vervormde of samengedrukte wervels drukken tegen de wervelkolom en vermengen de berichten van de hersenen met de ledematen. Sommige rassen zoals Morgan Horse, Quarter Horses en Thoroughbreds lijken het meest getroffen te zijn. Paarden met lange, wilvende nek voelen zich meer geneigd om Wobblers te ontwikkelen.
symptomen
Paarden met het syndroom van Wobblers struikelen vaak en zijn stijf en ongecoördineerd wanneer ze bewegen. Ze kunnen lijken te slingeren als ze galopperen, moeite hebben om soepel te stoppen en de achterste te laten botsen met de voorste voeten. Heuvels op en af lopen kan moeilijk zijn. Het achterste uiteinde lijkt meer betrokken te zijn dan de voorvoeten. Naarmate de toestand vordert, kunnen ze op eigen benen stappen en scheuren veroorzaken, wat op zijn beurt kreupelheid kan veroorzaken. Als deze snijwonden onbehandeld blijven, kunnen ze gemakkelijk geïnfecteerd raken. Het paard kan zijn conditie verliezen en wordt steeds zwakker. Het paard kan gemakkelijk vallen en moeite hebben om op te staan. Hoewel Wobblers de dood niet veroorzaken als ze niet worden behandeld, maakt het het leven een strijd voor het dier en een gevaar voor de geleider of ruiter.
diagnoses
Als je paard zelfs enigszins ongecoördineerd lijkt of meer struikelt dan normaal, is het tijd om de dierenarts te bellen. Af en toe struikelen kan het gevolg zijn van lange hoeven, maar als het paard regelmatig hoefsmeedwerk krijgt, is het probleem waarschijnlijk niet bij niet-bewaarde voeten. Uw dierenarts zal eerst bloed- en rugvloeistof testen uitvoeren om te bepalen of een andere neurologische aandoening zoals EPM of WNV het probleem is. Lichamelijke tests zijn onder meer het paard in een krappe cirkel draaien en kijken naar achtercoördinatieproblemen en het paard ondersteunen, wat moeilijk zal zijn als de boodschappen van het brein naar het achterste uiteinde worden vervormd. Als er geen andere omstandigheden zijn, zal beeldvorming worden uitgevoerd om te zoeken naar tumoren, wervelschade of andere verwondingen.
Het syndroom van Wobblers behandelen
Afhankelijk van de exacte oorzaak van het Wobblers-syndroom, kan de behandeling bestaan uit chirurgie, medicamenteuze therapie en veranderingen in het management van het paard. Geneesmiddelen kunnen zwelling helpen verminderen die de wervelkolom zou kunnen beschadigen. Er kan chirurgie worden uitgevoerd om de beschadigde wervels te ondersteunen. Voedingstherapie, fysiotherapie, kraamsteun en lichaamsbeweging kunnen allemaal bijdragen aan het herstel van paarden van het Wobblers Syndroom. Herstel kan lang duren en als het paard werd gebruikt voor competitie, zal het misschien nooit terugkeren naar zijn vorige prestatieniveau (hoewel sommigen dat wel doen).
Het voorkomen van het Wobblers-syndroom
Helaas is er geen manier om te voorkomen dat een paard het Wobblers-syndroom ontwikkelt. Er moet voor worden gezorgd dat de jonge populatie niet te snel groeit. Echter, als letsel of genetische aanleg factoren zijn, is er weinig dat we kunnen doen.
Middelen
- Hayes, M. Horace en Peter D. Rossdale. Veterinaire notities voor paardeneigenaren: een geïllustreerd handboek over paardengeneeskunde en chirurgie. 17e ed. New York: Prentice Hall Press, 1987. Afdrukken.
