Aanvallen, ook wel stuiptrekkingen of toevallen genoemd, kunnen om verschillende redenen voorkomen bij honden. Idiopathische epilepsie is de meest voorkomende oorzaak. Een toeval treedt op wanneer de hersenschors van de hersenen abnormaal functioneert, wat leidt tot ongewoon gedrag of ongewone bewegingen. De oorzaak van dit disfunctioneren kan een fysieke afwijking, toxische blootstelling, trauma of ziekte zijn. Hoewel elk hondenras een aanval kan krijgen, zijn bepaalde rassen, waaronder Duitse herders, beagles, husky’s, Akita’s en Labrador retrievers, vatbaar voor epilepsie.
Wat is een epileptische aanval?
Een toeval is een symptoom van een neurologische storing in de hersenen van een hond. Er zijn veel oorzaken voor toevallen, variërend van anatomische tot omgevingsfactoren, maar ze resulteren allemaal in een tijdelijke verstoring van de normale elektrische impulsen in de hersenen van de hond. De presentatie van toevallen varieert van een kortstondige bewustzijnsdaling tot volledige fysieke stuiptrekkingen.
Status epilepticus
Een langdurige aanval (langer dan vijf minuten) of een reeks aanvallen die elkaar snel opvolgen, wordt status epilepticus genoemd. Dit is een medisch noodgeval. Indien onbehandeld, kan dit type aanval leiden tot hersenbeschadiging, hyperthermie (verhoogde lichaamstemperatuur) en de dood. Honden met status epilepticus moeten in het ziekenhuis worden opgenomen en hebben mogelijk een constant infuus met medicatie nodig om de aanvallen te stoppen.
Symptomen van aanvallen bij honden
Er zijn drie fasen van symptomen die kenmerkend zijn voor toevallen:
- De pre-ictale fase: Je hond kan voelen dat er iets niet helemaal in orde is voordat een aanval optreedt en zich vreemd gedragen (ijsberen, janken, stenen of speelgoed dragen, tegen muren of meubels oprennen, of zich lusteloos gedragen). Deze fase, die ook wel het prodroom wordt genoemd, kan enkele seconden tot een paar dagen duren en de symptomen zijn meestal subtiel, zodat je je er misschien niet van bewust bent dat er iets mis is.
- De ictale fase: Dit is de fase die u waarschijnlijk zult opmerken en classificeren als een aanval, ongeacht de ernst. Uw hond kan een bewustzijnsverlies vertonen, in de ruimte staren, rondjes rennen of stuiptrekkingen krijgen. Deze fase kan enkele seconden tot enkele minuten duren en wordt beschouwd als de actieve fase van de aanval.
- De post-ictale fase: Deze fase kan minuten tot uren duren. Afgezien van overmatig hijgen, kunnen de symptomen subtiel zijn en onopgemerkt blijven. Na de aanval kan een hond lusteloos of depressief lijken. Sommige honden lijken ook rusteloos en lopen een tijdje onophoudelijk te ijsberen. Dit wordt de post-ictale periode genoemd en de duur van het herstel kan nogal variëren.
Aanvallen, ook wel stuiptrekkingen of toevallen genoemd, kunnen om verschillende redenen voorkomen bij honden. Idiopathische epilepsie is de meest voorkomende oorzaak. Een toeval treedt op wanneer de hersenschors van de hersenen abnormaal functioneert, wat leidt tot ongewoon gedrag of ongewone bewegingen. De oorzaak van dit disfunctioneren kan een fysieke afwijking, toxische blootstelling, trauma of ziekte zijn. Hoewel elk hondenras een aanval kan krijgen, zijn bepaalde rassen, waaronder Duitse herders, beagles, husky’s, Akita’s en Labrador retrievers, vatbaar voor epilepsie.
Wat is een epileptische aanval?
- Een toeval is een symptoom van een neurologische storing in de hersenen van een hond. Er zijn veel oorzaken voor toevallen, variërend van anatomische tot omgevingsfactoren, maar ze resulteren allemaal in een tijdelijke verstoring van de normale elektrische impulsen in de hersenen van de hond. De presentatie van toevallen varieert van een kortstondige bewustzijnsdaling tot volledige fysieke stuiptrekkingen.
- Status epilepticus
- Een langdurige aanval (langer dan vijf minuten) of een reeks aanvallen die elkaar snel opvolgen, wordt status epilepticus genoemd. Dit is een medisch noodgeval. Indien onbehandeld, kan dit type aanval leiden tot hersenbeschadiging, hyperthermie (verhoogde lichaamstemperatuur) en de dood. Honden met status epilepticus moeten in het ziekenhuis worden opgenomen en hebben mogelijk een constant infuus met medicatie nodig om de aanvallen te stoppen.
- Symptomen van aanvallen bij honden
- Er zijn drie fasen van symptomen die kenmerkend zijn voor toevallen:
De pre-ictale fase: Je hond kan voelen dat er iets niet helemaal in orde is voordat een aanval optreedt en zich vreemd gedragen (ijsberen, janken, stenen of speelgoed dragen, tegen muren of meubels oprennen, of zich lusteloos gedragen). Deze fase, die ook wel het prodroom wordt genoemd, kan enkele seconden tot een paar dagen duren en de symptomen zijn meestal subtiel, zodat je je er misschien niet van bewust bent dat er iets mis is.
De ictale fase: Dit is de fase die u waarschijnlijk zult opmerken en classificeren als een aanval, ongeacht de ernst. Uw hond kan een bewustzijnsverlies vertonen, in de ruimte staren, rondjes rennen of stuiptrekkingen krijgen. Deze fase kan enkele seconden tot enkele minuten duren en wordt beschouwd als de actieve fase van de aanval.
De post-ictale fase: Deze fase kan minuten tot uren duren. Afgezien van overmatig hijgen, kunnen de symptomen subtiel zijn en onopgemerkt blijven. Na de aanval kan een hond lusteloos of depressief lijken. Sommige honden lijken ook rusteloos en lopen een tijdje onophoudelijk te ijsberen. Dit wordt de post-ictale periode genoemd en de duur van het herstel kan nogal variëren.
Tijdens de ictale fase van een aanval manifesteren de symptomen zich als abnormale motorische (bewegings)symptomen, abnormale gedragssymptomen of een combinatie van beide. De volgende symptomen komen vaak voor, maar kunnen alarmerend zijn:
Symptomen
Uw hond kan veranderingen in zijn bewustzijnsniveau vertonen of zelfs bewusteloos raken tijdens een aanval.
De spiertonus kan veranderen, waardoor de poten en nek verstijven.
Er kunnen schokkende bewegingen van de spieren zijn en/of het schommelen van de poten van je hond.
De gezichtsspieren kunnen ook betrokken zijn bij de aanvalsactiviteit, waardoor de oogleden van je hond trillen of de bek heftig open en dicht gaat.
Uw hond kan tijdelijk de controle over zijn lichaamsfuncties verliezen en overmatig plassen, ontlasten of kwijlen.
Bij de eerste tekenen van een aanval is het belangrijk om ervoor te zorgen dat uw hond op een veilige plaats is waar hij zijn hoofd niet kan stoten of vallen terwijl hij mogelijk gewelddadige, schokkerige bewegingen maakt. Houd uw handen en gezicht uit de buurt van de mond van uw hond tijdens de aanval, omdat uw hond zijn bewegingen niet kan controleren en u onbedoeld kan bijten.
Als uw hond terugkerende aanvallen heeft, raakt u waarschijnlijk gewend aan de “routine” van het snel verplaatsen van uw hond naar een veilige plek (indien mogelijk) en het bij de hand hebben van papieren handdoeken om kwijl, urine en uitwerpselen op te ruimen.
Illustratie: De Spar / Michela Buttignol
- Grote epileptische aanvallen
- Dit zijn gegeneraliseerde motorische aanvallen waarbij het hele lichaam betrokken is. Een hond die lijdt aan een grand mal aanval kan omvallen, stijf worden en heftig schudden met zijn hele lichaam. Veel honden speekselen of schuimen op de bek, en sommige plassen en/of poepen onwillekeurig. Honden kunnen ook vocaliseren, janken en grommen tijdens een aanval.
- Clusteraanvallen
- Clusteraanvallen zijn ernstige aanvallen, gekenmerkt door meerdere grand mal aanvallen over een periode van 24 uur die elkaar snel kunnen opvolgen, waardoor de ernst ervan toeneemt en het risico op status epilepticus toeneemt.
- Psychomotorische aanvallen
- Psychomotorische aanvallen worden gekenmerkt door vreemd gedrag dat slechts een minuut of twee duurt. Uw hond kan bijvoorbeeld plotseling achter zijn staart aanrennen of doen alsof hij dingen ziet die er niet zijn.
- Lokale aanvallen
Deze aanvallen zijn het minst ernstig en beperken zich tot een specifiek deel van het lichaam. Ze lijken niet veel meer dan een trekje in de gezichtsspieren of ledematen van de hond.
Oorzaken van toevallen
Toevallen hebben verschillende oorzaken en verschillende invloeden van buitenaf kunnen toevallen uitlokken bij gevoelige honden. De meest voorkomende oorzaken van toevallen bij honden zijn de volgende:
Aanvallen, ook wel stuiptrekkingen of toevallen genoemd, kunnen om verschillende redenen voorkomen bij honden. Idiopathische epilepsie is de meest voorkomende oorzaak. Een toeval treedt op wanneer de hersenschors van de hersenen abnormaal functioneert, wat leidt tot ongewoon gedrag of ongewone bewegingen. De oorzaak van dit disfunctioneren kan een fysieke afwijking, toxische blootstelling, trauma of ziekte zijn. Hoewel elk hondenras een aanval kan krijgen, zijn bepaalde rassen, waaronder Duitse herders, beagles, husky’s, Akita’s en Labrador retrievers, vatbaar voor epilepsie.
Wat is een epileptische aanval?
Een toeval is een symptoom van een neurologische storing in de hersenen van een hond. Er zijn veel oorzaken voor toevallen, variërend van anatomische tot omgevingsfactoren, maar ze resulteren allemaal in een tijdelijke verstoring van de normale elektrische impulsen in de hersenen van de hond. De presentatie van toevallen varieert van een kortstondige bewustzijnsdaling tot volledige fysieke stuiptrekkingen.
- Status epilepticus
- Een langdurige aanval (langer dan vijf minuten) of een reeks aanvallen die elkaar snel opvolgen, wordt status epilepticus genoemd. Dit is een medisch noodgeval. Indien onbehandeld, kan dit type aanval leiden tot hersenbeschadiging, hyperthermie (verhoogde lichaamstemperatuur) en de dood. Honden met status epilepticus moeten in het ziekenhuis worden opgenomen en hebben mogelijk een constant infuus met medicatie nodig om de aanvallen te stoppen.
- Symptomen van aanvallen bij honden
- Er zijn drie fasen van symptomen die kenmerkend zijn voor toevallen:
- De pre-ictale fase: Je hond kan voelen dat er iets niet helemaal in orde is voordat een aanval optreedt en zich vreemd gedragen (ijsberen, janken, stenen of speelgoed dragen, tegen muren of meubels oprennen, of zich lusteloos gedragen). Deze fase, die ook wel het prodroom wordt genoemd, kan enkele seconden tot een paar dagen duren en de symptomen zijn meestal subtiel, zodat je je er misschien niet van bewust bent dat er iets mis is.
- De ictale fase: Dit is de fase die u waarschijnlijk zult opmerken en classificeren als een aanval, ongeacht de ernst. Uw hond kan een bewustzijnsverlies vertonen, in de ruimte staren, rondjes rennen of stuiptrekkingen krijgen. Deze fase kan enkele seconden tot enkele minuten duren en wordt beschouwd als de actieve fase van de aanval.
De post-ictale fase: Deze fase kan minuten tot uren duren. Afgezien van overmatig hijgen, kunnen de symptomen subtiel zijn en onopgemerkt blijven. Na de aanval kan een hond lusteloos of depressief lijken. Sommige honden lijken ook rusteloos en lopen een tijdje onophoudelijk te ijsberen. Dit wordt de post-ictale periode genoemd en de duur van het herstel kan nogal variëren.
Tijdens de ictale fase van een aanval manifesteren de symptomen zich als abnormale motorische (bewegings)symptomen, abnormale gedragssymptomen of een combinatie van beide. De volgende symptomen komen vaak voor, maar kunnen alarmerend zijn:
Symptomen
Uw hond kan veranderingen in zijn bewustzijnsniveau vertonen of zelfs bewusteloos raken tijdens een aanval.
-
De spiertonus kan veranderen, waardoor de poten en nek verstijven.
-
Er kunnen schokkende bewegingen van de spieren zijn en/of het schommelen van de poten van je hond.
