De Anatolische herder is een grote veewaakhond die afkomstig is van het platteland in Turkije. Deze kalme honden werden gefokt om hun kuddes – schapen, geiten of vee – in hun eentje te beschermen en roofdieren af te schrikken met hun grote lichaam en luide blaf.
Het zijn onafhankelijke honden met beschermende instincten, dus ze hebben al vroeg in hun leven veel socialisatie nodig. Dan heb je nog hun grootte (tot 150 pond), hun geblaf en de grote ruimte die ze nodig hebben. Anatolische herders kunnen goede familiehonden zijn, maar veel andere rassen zijn beter geschikt als gezelschapshond.
Kom meer te weten over de Anatolische herdershond, inclusief hun geschiedenis, verzorgingsbehoeften en temperament.
Overzicht ras
Groep: Werkhond
Lengte: 27 inch (teef), 29 inch (reu)
Gewicht: 80 tot 120 kilo (teef), 110 tot 150 kilo (reu)
VACHT: Kort, glad
Kleur vacht: Blauw gestroomd, gestroomd, leverkleurig, rood gestroomd, wit, biscuit en wit, of grijs gestroomd met verschillende aftekeningen en maskers
Levensduur: 11 tot 13 jaar
TEMPERAMENT:Loyaal, alert, beschermend
HYPOALLERGENISCH: Nee
Afkomst: Turkije
Kenmerken van de Anatolische Herder
De Anatolische herder heeft over het algemeen een onafhankelijk en waakzaam temperament. Deze honden hebben geen overdreven aanhankelijke persoonlijkheden en zijn niet knuffelig. Maar ze zijn loyaal aan hun gezin, sommigen vertonen zelfs bezitterig gedrag. Ze kunnen echter op hun hoede zijn voor vreemden en daarom is het van het grootste belang om je puppy te socialiseren.
Sommige Anatolische herders kunnen geneigd zijn om te blaffen, vooral als ze een bedreiging bespeuren. (Dat is hun procedure als ze hun kuddes beschermen.) Voor een grote hond kunnen die blaffen vreselijk luid zijn.
| Affectieniveau | Laag |
| Vriendelijkheid | Laag |
| Kindvriendelijk | Gemiddeld |
| Huisdiervriendelijk | Gemiddeld |
| Behoefte aan beweging | Gemiddeld |
| Speelsheid | Gemiddeld |
| Energie | Gemiddeld |
| Trainbaarheid | Gemiddeld |
| Intelligentie | Gemiddeld |
| Neiging tot blaffen | Gemiddeld |
| Hoeveelheid verharen | Gemiddeld |
Geschiedenis van de Anatolische Herder
De Anatolische herder is een oud hondenras met eeuwenoude wortels. Ze komen uit de regio Anatolië in Turkije, ook wel Klein-Azië genoemd, waar ze zich zouden hebben ontwikkeld uit een lijn herders (de Coban Kopegi, of “herdershond”) die werd gefokt om het vee te beschermen.
De Anatolische herder is een grote veewaakhond die afkomstig is van het platteland in Turkije. Deze kalme honden werden gefokt om hun kuddes – schapen, geiten of vee – in hun eentje te beschermen en roofdieren af te schrikken met hun grote lichaam en luide blaf.
Het zijn onafhankelijke honden met beschermende instincten, dus ze hebben al vroeg in hun leven veel socialisatie nodig. Dan heb je nog hun grootte (tot 150 pond), hun geblaf en de grote ruimte die ze nodig hebben. Anatolische herders kunnen goede familiehonden zijn, maar veel andere rassen zijn beter geschikt als gezelschapshond.
Kom meer te weten over de Anatolische herdershond, inclusief hun geschiedenis, verzorgingsbehoeften en temperament.
Overzicht ras
Groep: Werkhond
Lengte: 27 inch (teef), 29 inch (reu)
Gewicht: 80 tot 120 kilo (teef), 110 tot 150 kilo (reu)
- VACHT: Kort, glad
- Kleur vacht: Blauw gestroomd, gestroomd, leverkleurig, rood gestroomd, wit, biscuit en wit, of grijs gestroomd met verschillende aftekeningen en maskers
- Levensduur: 11 tot 13 jaar
- TEMPERAMENT:Loyaal, alert, beschermend
- HYPOALLERGENISCH: Nee
- Afkomst: Turkije
- Kenmerken van de Anatolische Herder
De Anatolische herder heeft over het algemeen een onafhankelijk en waakzaam temperament. Deze honden hebben geen overdreven aanhankelijke persoonlijkheden en zijn niet knuffelig. Maar ze zijn loyaal aan hun gezin, sommigen vertonen zelfs bezitterig gedrag. Ze kunnen echter op hun hoede zijn voor vreemden en daarom is het van het grootste belang om je puppy te socialiseren.
Sommige Anatolische herders kunnen geneigd zijn om te blaffen, vooral als ze een bedreiging bespeuren. (Dat is hun procedure als ze hun kuddes beschermen.) Voor een grote hond kunnen die blaffen vreselijk luid zijn.
Affectieniveau
Laag
Vriendelijkheid
Laag
Kindvriendelijk
Gemiddeld
Huisdiervriendelijk
Gemiddeld
Behoefte aan beweging
Gemiddeld
- Speelsheid
- Gemiddeld
Energie
Gemiddeld
Trainbaarheid
Gemiddeld
Intelligentie
Gemiddeld
Neiging tot blaffen
- Gemiddeld
- Hoeveelheid verharen
Gemiddeld
Geschiedenis van de Anatolische Herder
De Anatolische herder is een oud hondenras met eeuwenoude wortels. Ze komen uit de regio Anatolië in Turkije, ook wel Klein-Azië genoemd, waar ze zich zouden hebben ontwikkeld uit een lijn herders (de Coban Kopegi, of “herdershond”) die werd gefokt om het vee te beschermen.
- Ze zijn de perfecte honden voor deze taak: groot en imposant genoeg om roofdieren weg te jagen van schapen en geiten en tegelijkertijd snel en sterk genoeg om een aanval van dieren te overleven. Ze leefden zonder veel voedsel en hun vacht en bouw zijn stevig genoeg om bittere koude nachten te doorstaan. Tot op de dag van vandaag verzorgen ze kuddes over de hele wereld.
- Anatolische herders arriveerden voor het eerst in de Verenigde Staten voor de Tweede Wereldoorlog. Het geheime “Project Sheepdog” van het Amerikaanse Ministerie van Landbouw was bedoeld om de perfecte waakhond voor Amerikaanse schapen te vinden en onderzoekers overwogen de Anatolische herder. Toen brak de oorlog uit en werd het project stopgezet.
- Anatolische herders vonden hun weg terug naar de VS in de jaren 1950. En in 1996 erkende de Amerikaanse Kennel Club het ras voor het eerst.
- Verzorging van de Anatolische Herder
- Een goede training en socialisatie zijn essentieel voor een goed aangepaste Anatolische herder. Hoewel dit ras niet veel beweging nodig heeft, hebben ze wel veel ruimte nodig om rond te lopen. Gelukkig zijn hun verzorgingsbehoeften eenvoudig en beperkt.
Beweging
- Streef ernaar om dit ras minstens een uur beweging per dag te geven:
- Wandelingen
- Joggen
- Apporteer spelletjes
- Behendigheid
- Hondensporten
Zwemmen
Puzzel spelletjes
Anatolische herders kunnen destructief gedrag vertonen, zoals gaten graven of gipsplaten doormidden scheuren, als ze niet genoeg mentale of fysieke stimulatie krijgen.
Ze hebben niet veel actie nodig, maar wel ruimte. Dit ras, dat is ontwikkeld om zonder toezicht over het platteland te zwerven, doet het niet erg goed in kleine ruimtes, zoals een appartement, en heeft ruimte nodig om te zwerven.
- Idealiter hebben ze toegang tot een veilig omheinde tuin om hun benen te kunnen strekken. Maar let erop dat de omheining hoog en stevig genoeg is, zodat dit beschermende ras niet in contact kan komen met mensen en honden die ze niet kennen.
- Verzorging
- De dikke vacht van de Anatolische herder is vrij onderhoudsarm. Over het algemeen moet je wekelijks borstelen om losse vacht te verwijderen. Maar verwacht twee keer per jaar een sterkere verharingsperiode, vaak in de lente en de herfst, wanneer je vaker moet borstelen om de losse vacht bij te houden.
Ga ongeveer elke maand in bad, afhankelijk van hoe vies uw hond wordt. Controleer ook maandelijks de nagels van uw hond om te zien of ze geknipt moeten worden. Poets ook dagelijks de tanden. En controleer ten minste wekelijks de oren op oorsmeer en eventuele afwijkingen.
Training
- De Anatolische herder is een grote veewaakhond die afkomstig is van het platteland in Turkije. Deze kalme honden werden gefokt om hun kuddes – schapen, geiten of vee – in hun eentje te beschermen en roofdieren af te schrikken met hun grote lichaam en luide blaf.
Het zijn onafhankelijke honden met beschermende instincten, dus ze hebben al vroeg in hun leven veel socialisatie nodig. Dan heb je nog hun grootte (tot 150 pond), hun geblaf en de grote ruimte die ze nodig hebben. Anatolische herders kunnen goede familiehonden zijn, maar veel andere rassen zijn beter geschikt als gezelschapshond.
- Kom meer te weten over de Anatolische herdershond, inclusief hun geschiedenis, verzorgingsbehoeften en temperament.
Overzicht ras
- Groep: Werkhond
Lengte: 27 inch (teef), 29 inch (reu)
Gewicht: 80 tot 120 kilo (teef), 110 tot 150 kilo (reu)
-
VACHT: Kort, glad
-
Kleur vacht: Blauw gestroomd, gestroomd, leverkleurig, rood gestroomd, wit, biscuit en wit, of grijs gestroomd met verschillende aftekeningen en maskers
-
Levensduur: 11 tot 13 jaar
-
TEMPERAMENT:Loyaal, alert, beschermend
-
HYPOALLERGENISCH: Nee
-
Afkomst: Turkije
