Je zult waarschijnlijk niet lang in de paardenwereld zijn voordat je hoort over het medicijn Butazone, Pheynl-butazone, PBZ of ‘bute’ zoals het vaak wordt genoemd (er zijn ook handelsnamen). Het gebruik ervan is heel gebruikelijk in de veterinaire praktijk van paarden. Butazon is een niet-steroïde anti-inflammatoir geneesmiddel. Het is een beetje zoals ASA dat gewoonlijk door mensen wordt gebruikt voor pijn, pijnen en hoofdpijn. Dat betekent dat bute een medicijn is dat ontstekingen en pijn helpt verlichten, maar niet-steroïd is. In feite verminderen steroïden ontsteking en pijn, maar verhogen ook de celgroei die genezing bevordert. In het geval van een blessure kan dit gunstig zijn. Maar als er een aanhoudend probleem is, zoals artritis of hoefbevangenheid, kan een NSAID als Butazone misschien meer geschikt zijn.
Bute wordt aanbevolen voor gebruik op korte termijn. Maar velen van ons hebben senior paarden die problemen hebben zoals ringbot, zijgraten, jichtige pijn of blijvende hoefbevangenheidsproblemen die veel langer op de been blijven. Soms wordt Bute gebruikt tot een betere medicatie wordt gevonden en soms moet de kwaliteit van het leven van het paard worden afgewogen tegen mogelijke bijwerkingen.
Er zijn enkele risico’s voor het gebruik van bute, vooral op lange termijn. Butazon kan zweren en andere gastro-intestinale problemen, bloedaandoeningen, nierschade veroorzaken en kan ernstige bijwerkingen veroorzaken in combinatie met andere geneesmiddelen. En hoewel bute ooit aan mensen werd toegediend voor verschillende gezondheidsproblemen, is het niet langer en wordt aanbevolen om heel voorzichtig te zijn om het niet per ongeluk in te ademen of op te eten.
Bute beheren
Bute kan worden toegediend als een pasta die direct achter in de mond van het paard kan worden geplaatst, vergelijkbaar met pasta wormer, poeder dat op voer kan worden gestrooid, pillen of het kan in een ader worden geïnjecteerd. De meest voorkomende manier waarop paarden worden gegeven, is poeder of geplette pillen die in voedsel kunnen worden verborgen, en misschien worden gemengd met appelmoes of melasse om de bittere nasmaak te verbergen. Paarden kunnen achterdochtig worden over voedingsmiddelen waarin medicijnen zijn gemengd, dus soms moeten we creatief zijn om de medicijnen erin te krijgen.
Een ander probleem met het gebruik van bute voor paarden die bereden en gereden worden, is vanwege de pijnstillende gevolgen van het medicijn. Een paard kan zichzelf verwonden of kan de omstandigheden verder irriteren zonder het te weten. Omdat het paard de pijn niet kan voelen, kan het er niet op reageren – en de rijder of bestuurder merkt misschien pas veel later dat er meer schade is aangericht. Het gebruik van bute bij sportpaarden moet met de nodige voorzichtigheid worden gebruikt. Veel sporten, zoals rijden op afstand, laten een paard niet toe om te concurreren als er bute is toegediend. Regels variëren, dus het is belangrijk om te controleren, en er rekening mee te houden dat uw paard mogelijk aan een drugstest wordt onderworpen.
Bute en de Horse Slaughter-kwestie
Bute is een probleem in het debat over paardenslachting. Veel mensen die tegen paardenmeden zijn, beweren dat Butazone in het vlees blijft en een risico kan vormen voor mensen die het vlees eten. Er is gediscussieerd over de tewaterlatingsuren en er zijn voorschriften uitgevaardigd om paarden die met butazon zijn behandeld uit de voedselketen te houden. Maar omdat bute zo vaak wordt gebruikt en paarden niet als vleesdieren worden gehouden, betekent het houden van paarden die met bute uit de voedselketen zijn behandeld, dat er maar heel weinig paarden worden binnengelaten om het binnen te gaan. Bute staat op de lijst met geneesmiddelen die niet zijn toegestaan in voedseldieren voor uitvoer naar de Europese Unie en paarden die bestemd zijn voor de slacht binnen Canada. De moeilijkheid is om te bepalen welke paarden wel of niet zijn gebruikt, omdat er geen rapportageproces is geweest.
