Dermatomyositis is niet zo gewoon als sommige andere ziekten die honden kunnen krijgen, maar het is een ernstige aandoening die de huid en spieren van bepaalde hondenrassen aantast. Erkenning van deze ziekte kan helpen bij vroege behandeling en daarom kan een hond met dermatomyositis gedurende een langere periode comfortabel blijven.
Wat is Dermatomyositis?
Ook gediagnosticeerd bij mensen, dermatomyositis wordt beschouwd als een erfelijke of genetische ziekte. Het wordt niet volledig begrepen, maar dierenartsen erkennen het als een immuungemedieerde aandoening die de spier en huid van honden beïnvloedt. Het veroorzaakt verschillende symptomen, maar huidlaesies worden het vaakst gezien. Puppy’s met symptomen van dermatomyositis lijken ernstiger te worden aangetast dan volwassen honden die het ontwikkelen.
Symptomen van Dermatomyositis bij honden
Meestal geïdentificeerd door verkruimelde en ontstoken laesies op het gezicht of oren, symptomen van dermatomyositis zijn meestal huid- of spierproblemen. Huidletsels kunnen pijnlijk zijn, bloeden en op het gezicht blijven of zich over het hele lichaam verspreiden, maar de ernst van de ziekte zal van hond tot hond verschillen. Eigenaren melden in eerste instantie dat ze zweren zien op het gezicht van hun puppy’s, maar tekenen worden vaak in eerste instantie genegeerd of zelfs niet opgemerkt. Sommige puppy’s hebben een afname van de spiermassa, zijn zwak en futloos en hebben zelfs problemen met slikken vanwege een aandoening die bekend staat als mega-slokdarm. Sommige honden met mega-slokdarm moeten zittend rechtop worden gevoerd of ze zullen geen voedsel in hun lichaam kunnen houden, waardoor dit symptoom moeilijk te beheersen is. Aangezien spierzwakte bij honden aanhoudt, zullen gelaatsverlamming, stijfheid en moeite met lopen zich ontwikkelen.
Volwassen aanvang van dermatomyositis is zeldzaam, dus dit is in de eerste plaats een ziekte van puppy’s. Symptomen kunnen al vanaf de leeftijd van zeven weken voorkomen, maar worden meestal gezien tegen de tijd dat een puppy zes maanden oud is.
tekenen
- Laesies die resulteren in haaruitval
- Crusty laesies
- Zwerende laesies
- Laesies op het gezicht, oren, rond de ogen, punt van de staart of drukpunten
- Spieratrofie
- Zwakheid
- Mega-slokdarm
Oorzaken van Dermatomyositis
De oorzaak van dermatomyositis is helaas niet volledig begrepen, maar het is bekend dat het een erfelijke aandoening is die van hond op hond in hun DNA wordt doorgegeven. Er is een duidelijke familiale tendens, wat betekent dat als een ouderhond dermatomyositis heeft, het waarschijnlijk zal worden doorgegeven aan zijn nakomelingen. Sommige onderzoeken vermoeden dat vaccinaties, blootstelling aan UV-licht en andere omgevingsinvloeden zelfs een rol kunnen spelen in deze ontwikkeling van auto-immuunziekten bij honden. Dermatomyositis is al tientallen jaren bestudeerd bij zowel mensen als honden en lijkt in de twee verschillende soorten erg op elkaar te lijken.
Behandeling
Voor honden met dermatomyositis is een ernstige afhankelijkheid van symptomatische behandeling. Er is geen remedie voor deze overgeërfde ziekte, dus het doel is om de hond simpelweg zo lang mogelijk comfortabel te houden. Medicijnen en vitamines die worden gebruikt om dermatomyositis te behandelen, kunnen duur worden en thuiszorg kan arbeidsintensief zijn.
Pentoxifylline, vitamine E, prednison, azathioprine en cyclosporine zijn veel voorkomende opties om dermatomyositis te behandelen. Het vermijden van blootstelling aan UV-licht en activiteiten die de huid verder kunnen beschadigen, zijn ook belangrijk. Andere thuiszorg kan het bieden van hulp bij het voeden aan honden die moeite hebben met slikken en het gebruik van speciale shampoos in badtijd omvatten.
Hoe Dermatomyositis te voorkomen
Er is een genetische test beschikbaar om een hond te testen op het risiconiveau van de ontwikkeling van dermatomyositis, maar dit kan helaas een hond met een hoog risico niet helpen. Selectief fokken is de beste manier om dermatomyositis te voorkomen bij honden met een predispositie. Honden die gediagnosticeerd zijn met dermatomyositis, samen met hun eerstegraads familieleden, mogen niet gefokt worden om de kans te verminderen dat ze de genetica doorgeven voor het ontwikkelen van dermatomyositis.
Vaccinaties moeten met uw dierenarts worden besproken (maar niet noodzakelijk worden vermeden) om te bepalen wat uw specifieke hond nodig heeft. Blootstelling aan UV-licht en extreme milieuveranderingen moeten ook worden gecontroleerd in het geval dat dit triggers kan zijn voor dermatomyositis om zich bij honden met een verhoogd risico te ontwikkelen.
Welke rassen zijn vatbaar voor Dermatomyositis?
Bij honden lijkt dermatomyositis voornamelijk geïsoleerd te zijn bij Collies en Shetland-herdershonden, maar sommige andere rassen hebben vergelijkbare symptomen gemeld. Deze andere potentiële rassen die dermatomyositis kunnen ontwikkelen zijn Chow Chows, Pembroke Welsh Corgis, Lakeland Terriers, German Shepherds, Beaucerons, Kuvasz en rassen die met hen zijn gemengd.
Diagnose
Een huidbiopsie is de meest gebruikte methode om dermatomyositis bij honden te diagnosticeren. Voor het uitvoeren van een biopsie wordt een monster van een huidlaesie genomen en geëvalueerd in een laboratorium. Dit huidmonster zal microscopisch worden onderzocht. Voor het verkrijgen van deze biopsie zal sedatie of lokale anesthesie zeer waarschijnlijk worden gebruikt. Andere huidziekten, waaronder schurft en ringworm, kunnen ook worden uitgesloten door andere tests uit te voeren voorafgaand aan een huidbiopsie. In zeldzame gevallen kunnen ook een spierbiopsie en een test, een elektromyogram genaamd, worden uitgevoerd om dermatomyositis te diagnosticeren.
