Puppyogen werken behoorlijk zoals de onze. Licht passeert door het heldere vensterachtige hoornvlies op het vooroppervlak van het oog, door de donkere ronde opening die de pupil wordt genoemd, en treedt de lens binnen die de lichtbeelden op het netvlies aan de achterkant van het oog richt. In tegenstelling tot menselijke ogen, hebben alle honden een “derde ooglid”, het haw- of nictitating-membraan, dat zich in de binnenste ooghoek bevindt en fungeert als een ruitenwisser die horizontaal over het oog zweeft.
Wat honden zien
“De meeste honden zijn emmetroop – normaal waargenomen,” zegt Christopher Pirie, DVM, een dierenarts die is gecertificeerd in de oogheelkunde en een assistent-professor aan de Cummings School of Veterinary Medicine aan de Tufts University. “Vorige hondenstudie toonde aan dat de gemiddelde brekingsfout -0,05 D was, of heel licht bijziend.” Met andere woorden, uw puppy kan enigszins bijziend zijn.
Honden hebben echter meer vertrouwen op beweging dan op focus. Ze hebben moeite om objecten dichterbij dan ongeveer 10 centimeter te zien en moeten hun neus gebruiken om het brokje te vinden dat uit de kom morst.
De visuele scherpte van honden is ongeveer 20/75, hoewel de Duitse herder, Rottweiler en Schnauzer zelfs bijziend lijken te zijn. Contactlenzen kunnen bijziendheid bij honden corrigeren.
Goede visie kan belangrijk zijn, vooral voor dienstdieren die heel veel aandacht moeten besteden aan menselijke partners, of als hondsdolheid interferentie moeten hebben. Slecht zicht kan de concurrentie verstoren of jachthonden die de instructies van de handler zien. Maar contacten zijn niet praktisch wanneer honden ze zo gemakkelijk verliezen.
Honden profiteren van een bril. Een dierenarts oftalmoloog beoordeelt het gezichtsvermogen door middel van refractie op dezelfde manier als non-verbale kinderen worden onderzocht. Producten zoals Doggles zijn ontworpen om op het gezicht van de hond te passen in al zijn verschillende vormen en maten. Ze kunnen worden gebruikt om gevoelige ogen te beschermen tegen verwonding of om lenzen te corrigeren die de scherpte van de hond verbeteren.
Kunnen honden kleur zien?
Kan uw puppy het verschil zien tussen die rode bal en de blauwe? Het netvlies aan de achterkant van de oogbol bevat gespecialiseerde cellen die staafjes worden genoemd die witte, zwarte en grijze tinten detecteren, terwijl kegelcellen kleur detecteren.
Honden hebben minder kegelcellen dan mensen en zien een dichromatisch of tweekleurig systeem. Dr. Pirie zegt dat de kegels van de hond het meest gevoelig zijn voor diepblauwe en groene golflengten. Ter vergelijking: mensen zien een driekleurenstelsel van rood / geel / blauw. Honden lijken op mensen die “kleurenblind” zijn en niet in staat om bepaalde kleuren zoals rood te detecteren.
Honden kunnen gemakkelijk getraind worden om het verschil tussen bepaalde kleuren te vertellen, ook al zien ze ze niet op dezelfde manier als mensen. Bij normaal licht zien honden groen en blauw waarschijnlijk zoveel helderder dan rood, omdat ze heel weinig tot geen roodgevoelige kegeltjes hebben.
Net als menselijke ogen kan het oog van de hond de hoeveelheid licht controleren die door het oog gaat. De gespecialiseerde spier genaamd de iris, dat is het gekleurde deel van het oog, kan de pupil tot een rond punt in fel licht samentrekken, of wijd openen om meer licht toe te staan bij weinig licht.
Het gebrek aan kleurgevoel wordt gecompenseerd doordat de hond veel meer staafjes, lichtgevoelige cellen op het netvlies heeft dan mensen. De netvliesverlichting van de hond is ongeveer drie keer efficiënter dan die van ons.
Dog Eye Shine at Night
Hondenogen hebben ook de mogelijkheid om bestaand licht te “hergebruiken” om hun zicht te verbeteren in omgevingen met weinig licht. Veel zoogdieren, waaronder katten en honden, hebben een laag sterk reflecterende cellen achter het netvlies die elk licht weerkaatsen dat het oog vangt. De tapetum lucidum verbetert de lichtopwekkende efficiëntie van de ogen van uw hond met bijna 40 procent en is goed voor die griezelige ooggloed die u ’s nachts ziet.
“Het tapetum van de hond zorgt voor een algeheel lagere hoeveelheid licht die nodig is om een signaal te genereren en om een verandering te detecteren”, zegt Dr. Pirie. “De staven zijn gevoeliger voor veranderingen in licht en nuttig voor bewegingsdetectie, maar laten honden niet goed zien. De kegeltjes zijn in de eerste plaats verantwoordelijk voor de gezichtsscherpte, maar functioneren niet bij een zo laag lichtniveau. “
De ogen van een hond zijn dus gevoeliger voor omstandigheden met weinig licht en hebben een beter vermogen om veranderingen in beweging waar te nemen dan mensen. Maar de gezichtsscherpte van de hond (hoe duidelijk ze zien) is niet bijzonder goed onder deze omstandigheden.
Diepte perceptie
Een prooidier zoals konijnen en herten kan in twee richtingen tegelijk kijken met ogen aan elke kant van het hoofd. Maar roofdieren, zoals honden en katten, hebben ogen naar de voorkant van het gezicht die diepte waarneming en een verrekijkervisie geven, zodat ze de juiste tijd kunnen achtervolgen en bespringen.
Ogen die dichter bij elkaar zijn geplaatst, hebben een grotere mate van visuele overlap, verbeterd binoculair zicht vergeleken met die verder uit elkaar geplaatst. De binoculaire visie en het gezichtsveld variëren enigszins tussen hondenrassen afhankelijk van de vorming van het gezicht.
De oogplaatsing van brachycephalic honden zoals Pugs bevindt zich meer naar de voorkant van het gezicht, terwijl de smalgekke sighthound broedt als de Collie hebben de neiging om meer ogen op de zijkanten van het gezicht te hebben. De meeste honden hebben slechts ongeveer 30-60 graden van binoculaire overlapping versus ongeveer 140 graden van mensen. Daarom is de diepte-waarneming van honden niet zo acuut als die van mensen. Hij kan de beweging van handsignalen vanaf een lange afstand zien, maar herkent een hoedende eigenaar niet totdat geur of stem je verder identificeert.
Perifeer zicht
Maar honden zijn kampioenen als het gaat om het visuele gezichtsveld, rondom zien in perifere visie. Dat betekent dat wanneer je puppy recht vooruit kijkt, hij nog steeds 240 graden kan zien, vergeleken met 180 graden bij mensen.
Honden zijn potentieel zelfs beter in perifere visie omdat ze een lijn met een hoge dichtheid van zichtcellen over het netvlies hebben, een visuele streep genoemd. Daardoor kunnen ze een scherp scherpgesteld voorwerp op afstand zien, zelfs in het uiterste van het perifere zicht, uit de hoeken van hun ogen.
“Men gelooft dat deze uitbreiding van kegels het vermogen van het dier om het te zien in het bijzonder langs de horizon verbetert en dient als een aanpassing op basis van de evolutionaire eis van het dier,” zegt Dr. Pirie.
Bewegingsdetectie
Een afhankelijkheid van beweging is logisch vanuit een evolutionair standpunt. De hondenrassen zijn ontwikkeld om te jagen op bezienswaardigheden zoals Greyhounds en Afghan Hounds scannen de afstand voor prooi. De meeste honden kunnen sterke handsignalen van wel een mijl detecteren.
Terwijl honden geneigd zijn stilstaande objecten te negeren, veroorzaakt deze visuele streak hun instinctieve drang om te jagen wanneer iets beweegt in hun perifere visie. Dat maakt honden geweldige waakhonden omdat ze alert zijn op zelfs kleine bewegingen die mensen waarschijnlijk nooit zouden zien. De visuele streak is het meest uitgesproken bij honden met lange neus; de zichthondenhonden ontwikkeld om te jagen en te achtervolgen. Dat is de reden waarom het fokken van rassen, bijvoorbeeld, kan worden geactiveerd op een fiets of auto en worden achtervolging maniakken.
Kunnen honden tv-beelden zien?
Maar veel van de honden met korte neus zoals Pugs hebben deze visuele streak niet. In plaats daarvan hebben ze zichtcellen met een hoge dichtheid die op één plek op het netvlies zijn gerangschikt, het gebied centralis. Het gebied centralis heeft driemaal de dichtheid van zenuwuiteinden als visuele streep. Hoewel Dr. Pirie zegt dat het moeilijk is om deze verschillen echt te beoordelen, melden sommige onderzoekers dat dit kan zijn waarom honden met een korte neus op het tv-scherm lijken te reageren of misschien gevoeliger lijken voor menselijke gezichtsuitdrukkingen.
Dit is misschien de reden waarom kleinere rassen worden gekoesterd die niet alleen beter op de schoot van de eigenaar passen, of op jacht- of voogdvermogen. Honden die in staat zijn om goed te zien in near-vision (lap-to-face) afstanden hebben het fysieke vermogen om beter te reageren op onze gemoedstoestanden en emoties.
