Haakwormen zijn een veel voorkomende darmparasiet van puppy’s. Afhankelijk van de soort, zuigen ze bloed of nemen beten uit de dunne darm van de hond, wat kan resulteren in ernstige bloedingen.
Alle honden zijn vatbaar voor mijnwormen, maar puppy’s lopen het grootste risico omdat ze mogelijk niet de immuniteit hebben voor de wormen die volwassen honden gewoonlijk ontwikkelen. Honden worden meestal na verschillende infecties immuun voor de wormen. Immuniteit hoeft niet noodzakelijkerwijs alle parasieten op te ruimen, maar helpt wel hun effecten te verminderen.
Incidentie van haakwormen
Verschillende soorten haakwormen zijn van invloed op honden. Ancylostoma caninum is het belangrijkste, en samen met Ancylostoma braziliense, het wordt gevonden in warme klimaten. Uncinaria stenocephala treft ook af en toe honden en wordt aangetroffen in koele klimaten. De hoogste incidentie van de ziekte wordt gevonden in zuidelijke staten waar hogere vochtigheid en temperatuuromstandigheden een ideale omgeving voor de parasiet vormen.
Levenscyclus van haakwormen
De volwassen haakwormen zijn ongeveer een halve inch lang. Ze paren in de darm van de pup en vrouwtjes leggen eieren die in de ontlasting worden gepasseerd. De eieren komen binnen ongeveer een week uit en infectieuze larven ontwikkelen zich verder in de omgeving. Onder warme en natte omstandigheden kunnen larven twee maanden leven. Ze geven de voorkeur aan zandgrond, maar kunnen op gras kruipen op zoek naar een gastheer.
Hoe puppy’s haakwormen vangen
Honden kunnen op verschillende manieren worden besmet. Puppy’s kunnen larven opnemen van aarde of uitwerpselen. De gebruikelijke route is het doorslikken van de parasiet na het snuiven van geurvlekken of likken. Larven kunnen ook direct door de huid dringen, meestal via de voetzolen van de hond. Infectieuze larven van mijnwormen zijn in staat om de menselijke huid binnen te dringen, waardoor larvale migrans van de huid veroorzaakt worden, waarbij migrerende larven in de huid kleine, rood jeukende sporen veroorzaken. Honden kunnen ook worden geïnfecteerd door het eten van een geïnfecteerde muis of kakkerlak.
Na ingeslikt te zijn of door de huid te dringen, duurt het ongeveer twee weken voordat de onrijpe wormen migreren in de bloedbaan, door de longen en in de ingewanden waar ze volwassen worden. Wanneer de hond ouder is en een vastgestelde immuniteit tegen de parasiet heeft, zullen de larven mogelijk nooit de longen bereiken en in plaats daarvan in gearresteerde ontwikkeling in verschillende weefsels door het lichaam blijven.
Wanneer een hond zwanger wordt, migreren de wormen naar de melkklieren of, minder vaak, de baarmoeder en infecteren ze vervolgens puppy’s vóór of kort na de geboorte wanneer de pups verplegen. Bij mannen en niet-zwangere vrouwen, kunnen weefselbesmette larven terug in de bloedsomloop “lekken”, volwassen worden en volwassenen worden die zich voortplanten.
Tekenen van Hookworms
Haakwormen veroorzaken bloedverlies, wat leidt tot bloedarmoede. De tekenen van bloedarmoede zijn bleke tandvlees, zwakte, slechte groei en gewichtsverlies. Wanneer jonge pups voor de eerste keer worden blootgesteld aan mijnwormen, hebben ze geen natuurlijke afweer en kunnen ze snel overweldigd raken door een enorme plaag. Acute haakwormziekte ontstaat plotseling en in aanvulling op tekenen van diepe bloedarmoede, kunnen deze jongen een bloedachtige tot zwarte teerachtige diarree hebben. Een ernstige besmetting kan plotselinge instorting en de dood veroorzaken.
Volwassen honden ontwikkelen meer in het algemeen chronische of voortdurende ziekten. Honden die gestrest zijn, ondervoed zijn of in een regio waar mijnworm veel voorkomt, lopen het grootste risico. Chronische infectie wordt typisch gekenmerkt door lichte diarree of braken. Maar als de immuniteit van de hond afbreekt, kan chronische mijnwormziekte zelfs bij volwassenen dodelijk worden. Tekenen lijken op de acute infectie. Dit is een noodsituatie, die ziekenhuisopname, een bloedtransfusie en ondersteunende zorg kan vereisen.
Hoorwormen diagnosticeren
Hookworms worden gediagnosticeerd door het vinden van eieren tijdens microscopisch onderzoek van de ontlasting. Jonge puppy’s kunnen echter een acute ziekte hebben zonder dat er eieren aanwezig zijn als de wormen te jong zijn om zich te kunnen voortplanten.
Behandeling en complicaties
Medicijnen worden gegeven in doseringen die getimed zijn om volwassen wormen en volwassen larven te doden, maar kunnen larven in gearresteerde ontwikkeling in andere weefsels mogelijk niet verwijderen. Het is belangrijk om de instructies van uw dierenarts te volgen bij het behandelen van uw puppy om er zeker van te zijn dat alle wormen zijn geëlimineerd.
Soms ontwikkelen oudere honden met voortdurende blootstelling aan de parasiet een huidontsteking dermatitis op de plaats van huidpenetratie. Dit treft meestal de voetzolen en wordt pododermatitis genoemd. De voeten van de hond worden pijnlijk, zwellen op, voelen warm aan en worden zacht en sponsachtig. Zonder behandeling kunnen de voetzolen worden gescheiden, worden spijkers vervormd en worden de kussens droog, dik en gebarsten. De behandeling is hetzelfde als bij darminfestatie, maar daarnaast wordt een medicinale pasta aangebracht op de aangetaste huid om de larven te doden.
Haakwormen voorkomen
Het voorkomen van mijnworminfecties kan eenvoudig worden gedaan door een hartworm-preventief middel te geven dat ook haakwormen voorkomt. Anders moeten vrouwelijke honden die moeten worden gefokt voor de geboorte wormmedicatie krijgen om de larven te helpen doden die haar puppy’s kunnen infecteren.
De beste preventie is om goede hygiëne te oefenen. Ruim de ontlasting snel op van de tuin, want het duurt zes dagen voordat larven de ontlasting verlaten. Blootstelling aan de buitenlucht heeft het grootste risico in vochtige, schaduwrijke gebieden, dus houd de kennelgebieden droog en schoon.
Direct zonlicht zal de wormenpopulatie in de omgeving helpen beteugelen. Grind- of zanderige paden kunnen baat hebben bij toepassingen van steenzout of borax, die de larven doden; deze stoffen doden echter ook gras. Concrete runs moeten worden weggespoeld met een 1% -oplossing van bleekmiddel.
