De opvallend uitziende oranje schoudertang is een vis die vaak over het hoofd wordt gezien. Het is een erg mooie vis om in een aquarium te hebben. Het kan een goede vis zijn voor een groot gemeenschappelijk zoutwater rifaquarium. Hij verandert drastisch van kleur wanneer hij volwassen wordt (op een goede manier).
De jonge oranje schoudertang is een van de vriendelijkere soorten chirurgenvissen en vertoont meestal minder agressie naar andere vissen toe. Als u er meer dan één in hetzelfde aquarium wilt houden, kunt u het beste jonge vissen nemen en ze allemaal tegelijk in het aquarium introduceren.
Overzicht van het ras
Gebruikelijke namen: Oranje-schouderchirurgijnvis, oranjebandchirurgijnvis of oranje-epauletchirurgijnvis
Wetenschappelijke naam: Canthurus olivaceus
Volwassen grootte: Tot 14 inch
Levensverwachting: 5 tot 7 jaar
Kenmerken
| Acanthuridae |
| Pacifische eilanden |
| Semi-agressief |
| Alle gebieden |
| 135 gallon |
| Alleseter |
| Eieren verstrooier |
| Matig |
| 8,1 tot 8,4 |
| 8 tot 12 dGH |
| 75 tot 82 F (24 tot 28 C) |
Oorsprong en verspreiding
De verspreiding van deze soort strekt zich uit van Hawaii zuidwaarts naar centraal Polynesië en westwaarts door Micronesië, Melanesië, de Filippijnen en Oost-Indië.
Tijdens zijn groei migreert de oranje schoudertang naar de zuurstofrijke wateren op of nabij de golfslagzones van het rif, waar hij de rest van zijn leven zal blijven, tenzij hij gedwongen wordt te verhuizen door krachten zoals een orkaan die de rifwateren onbewoonbaar maakt.
Kleuren en markeringen
Op het eerste gezicht zijn de kleuren van de oranje schoudertang niet erg helder, maar bij nadere bestudering van deze vis ziet u een bruinachtig-olijfkleurige tweekleurigheid die geaccentueerd wordt door de fel oranje streep op zijn schouder.
Vanwege zijn uiteindelijke grotere formaat wordt de oranje schoudertang het vaakst tentoongesteld in grote openbare aquaria in tegenstelling tot kleinere hobbyaquaria. Het lichaam van deze vis is in de jeugdfase heldergeel, met slechts een lichte blauwe rand op de anaal- en rugvinnen. Jonge vissen missen de oranje vlek of schuine streep op hun schouder, die zich ontwikkelt naarmate ze ouder worden.
Het “zwaard” of “scalpel” aan de basis van de staart van de oranje schoudertang is niet zo groot of gevaarlijk als bij sommige andere heelvissen, zoals de naso-tang (Naso lituratus) of de Achilles-tang (Acanthurus achilles), maar ze zijn nog steeds groot en scherp genoeg om een ernstige wond toe te brengen, dus wees voorzichtig bij het hanteren van deze vis. Hoewel de scalpel een ernstige snijwond kan veroorzaken, is het grootste gevaar een bacteriële infectie, die zeer ernstig kan zijn.
Tankgenoten
Zolang het aquarium groot genoeg is, kunnen een jong en een volwassen exemplaar samen worden gehouden. Hij is over het algemeen compatibel met andere niet-agressieve soortgenoten, maar als u van plan bent om deze soort samen met andere chirurgenvissen te houden, is het aan te raden om deze vis eerst toe te voegen, of als ze van dezelfde soort zijn, ze tegelijkertijd in het aquarium te plaatsen.
De maximale grootte van de oranje schoudertang is ongeveer 14 centimeter.
Habitat en verzorging
Vanwege zijn grootte en constante zwerftocht wordt voor deze vis een aquarium van minimaal 135 liter aanbevolen, met veel open zwemruimte.
Het is een rifveilige soort zolang hij goed gevoed wordt. Een hongerige oranje schoudertang kan over het koraal knabbelen en zal ongewervelde dieren meestal geen pijn doen. De sinaasappelschoudertang heeft een paar geschikte schuilplaatsen nodig, zodat ze er een als hun eigen plek kunnen claimen als ze schrikken of opschrikken. Een goede hoeveelheid levend steen in uw aquarium helpt u niet alleen om goede waterwaarden te handhaven, maar biedt ook een natuurlijkere omgeving voor de oranje schoudertang, omdat hij graag algen eet die zich op uw levende stenen ontwikkelen.
Dieet
Als omnivoor voedt deze vis zich in het wild met draadalgen, diatomeeën en detritus van zandbodemsubstraten. Hij wordt het beste gehouden in een aquarium met een open zandbodem en voldoende algengroei om te grazen.
In een aquarium moet deze vis een gevarieerd dieet krijgen met zowel zeealgen (gedroogd zeewier) als vlees. Het ophangen van gedroogd Nori zeewier in een groenteklem in het aquarium is een uitstekende manier om deze vis te voeren. De Orange Shoulder neemt mysis garnalen, wat een uitstekende bron van proteïne is voor deze en andere vissen. Voer drie keer per dag kleine hoeveelheden. U kunt ook komkommer, sla en broccoli geven, en hij neemt ook bevleesd diepvriesvoer.
Seksuele verschillen
Bij oranje schoudertangs blijven de geslachten gescheiden, met andere woorden, er wordt bij deze soort niet van geslacht gewisseld. Deze soort lijkt geen unieke identificerende kenmerken tussen de geslachten te hebben. De mannetjes nemen tijdens de paringsperiode fellere baltskleuren aan.
Kweek
Tot op heden is de oranje schoudertang nog niet met succes in gevangenschap gekweekt.
In het wild is deze vis, net als andere surgeonvissen, een “vrije paaier” of, met andere woorden, een eierverspreider waarbij het vrouwtje haar eitjes aan het wateroppervlak uitwerpt en het mannetje de eitjes bevrucht terwijl ze naar het oppervlak drijven. Zodra de bevruchte eitjes het oppervlak bereiken, drijven ze met de oceaanstroom mee in de planktonlaag van de oceaan. De eieren rijpen en de jongen komen uit, terwijl ze nog steeds met de stroming meedrijven. De pootvis voedt zich met algen, larven en ander microscopisch leven in de planktonlaag. Wanneer het plankton en de pootvis dicht genoeg bij land drijven, dalen de pootvissen af naar de bodem van de oceaan, meestal in de rustigere wateren buiten de golfslagzones op het rif en in baaien en havens.
Meer huisdiervisrassen en verder onderzoek
Als oranje schoudertangs u aanspreken, en u geïnteresseerd bent in enkele compatibele vissen voor uw aquarium, lees dan verder:
- Poetsgarnalen
