“Fish tuberculosis” is de algemene naam voor een vis besmet met Mycobacterium spp. Dit bacteriële geslacht heeft een unieke buitenste beschermende coating die het onmogelijk maakt om te behandelen als het eenmaal in uw systeem zit. Infecties verschijnen anders en vertonen mogelijk helemaal geen klinische symptomen. Dit is een belangrijke ziekte omdat het zoönotisch is en via open wonden op de mens kan worden overgedragen?
Wat is vistuberculose?
Er zijn verschillende bacteriesoorten binnen de Mycobacterium geslacht. Het zijn veelvoorkomende milieuverontreinigingen en er is geen visgastheer voor nodig. Mycobacterium spp. kan zoogdieren, vogels, reptielen en vissen infecteren. Sommige soorten zullen een lokale infectie veroorzaken, terwijl andere een volledige lichaamsziekte zijn. Deze ziekte wordt sindsdien “vistuberculose” genoemd Mycobacterium tuberculosis is de veroorzaker van tuberculose bij de mens.
Symptomen van vistuberculose
Niet-specifieke, incidentele sterfgevallen
Granulomen gezien op inwendige organen tijdens autopsie
Toename van secundaire infecties
De meest voorkomende symptomen van vistuberculose zijn een lage, niet-specifieke sterfte, waardoor het erg moeilijk te detecteren is. Sommige infecties kunnen gedurende lange tijd zonder klinische symptomen aanwezig zijn.
Oorzaken van vistuberculose
- Toevoeging van niet-symptomatische (drager) vissen
- Toevoeging van geïnfecteerde planten of ander biologisch materiaal
- Overgedragen aan de handen van de eigenaar zonder goede sanitaire voorzieningen
Sinds velen Mycobaterium spp. komen vaak voor in de omgeving, het niet nemen van de tijd om uw handen goed te wassen kan bacteriën naar uw systeem overbrengen.
Behandeling van vistuberculose
Behalve ondersteunende zorg is er geen effectieve behandeling van vistuberculose. Sommige vissen kunnen lang met een infectie leven en vertonen geen uiterlijke klinische ziekteverschijnselen. Mogelijk ziet u een patroon op lange termijn van willekeurige sterfgevallen zonder links naar andere ziekten, toevoegingen aan vis, voeding of andere omgevingsoorzaken, zoals waterkwaliteit.
Als een vis positief test op tuberculose in uw systeem, wordt aangenomen dat alle vissen besmet zijn. Zodra een vis in uw systeem positief is getest, mag u de tank als een gesloten systeem houden, geen nieuwe vis erin of eruit, en moet u de juiste bioveiligheidsmaatregelen nemen, zoals handschoenen, of ervoor kiezen om uw systeem te ontvolken en te desinfecteren. Ontvolking wordt aanbevolen in omgevingen met een aangetast immuunsysteem.
Hoe vis tuberculose te voorkomen
Mycobacterium spp. zijn een van de moeilijkste ziekteverwekkers, zelfs met de juiste quarantaineprotocollen. Zelfs als je een vis opoffert om te testen, heb je misschien een andere die de ziekte herbergt. Het handhaven van de juiste quarantaineprotocollen voor alle nieuwe vissen en planten is uw beste kans om een infectie op te lopen.
Mycobaterium spp. kan niet worden behandeld met een UV-sterilisator. De infectie leeft in de vis, waar het UV-licht niet kan doordringen.
Is vistuberculose besmettelijk voor de mens?
De meeste mensen zijn besmet Mycobacterium spp. door open wonden in contact met geïnfecteerde vissen of water. Vissen met puntige stekels, zoals meervallen, kunnen bij het hanteren bacteriën door een lekke band introduceren. Deze ziekte staat ook bekend als “ziekte van de visbehandelaar” of “aquariumgranuloom”. Het komt vaak voor bij mensen als een lokale uitslag of puisten. Draag geschikte beschermende uitrusting bij het hanteren van puntige vissen of u heeft een open wond aan uw hand.
Meest Mycobacterium spp. veroorzaak geen ernstige ziekte voor gezonde individuen. Immuungecompromitteerde individuen lopen een hoger risico om een systemische infectie te ontwikkelen. Als u zich zorgen maakt, heeft u mogelijk een contract gesloten Mycobacterium neem contact op met uw arts als u een geïnfecteerd systeem heeft.
Veterinaire diagnostische procedures voor vistuberculose
Elke vis die in quarantaine overgaat, moet onmiddellijk door uw dierenarts worden verwerkt. Visweefsel breekt erg snel af, dus diagnostische tests moeten snel gebeuren. Als een vis uren eerder is overleden en door zijn tankgenoten is geknabbeld, zal hij geen goede kandidaat zijn om te testen.
Voor kleine vissen is er geen antemortem-diagnose voor vistuberculose. Gewoonlijk wordt bij een vermoedelijke infectie één klinisch zieke vis opgeofferd voor histopathologische tests. Grotere vissen kunnen worden bemonsterd door open coelomische chirurgie of laparoscopische chirurgie in de coelomische holte uit te voeren. Granulomen kunnen worden gevisualiseerd en bemonsterd voor diagnostische tests.
Gespecialiseerde zuurvaste kleuring is vereist om de aanwezigheid van te bevestigen Mycobacterium spp. Alle vismonsters moeten worden verzonden naar een laboratorium dat bekend is met visweefsels, omdat ze sterk verschillen van andere huisdierensoorten.
Correcte hygiëne voor geïnfecteerde systemen
Alle poreuze materialen zoals takken of mos moeten worden weggegooid. Er is geen methode om deze materialen effectief te reinigen. Klein, korrelig substraat, zoals zand, mag worden schoongemaakt, maar grotere rotsen en stenen hebben te veel hoekjes en gaatjes om effectief te reinigen.
Sinds Mycobacterium spps hebben een gespecialiseerde buitencoating, het kiezen van het juiste desinfectiemiddel is van cruciaal belang. Een één procent Lysol-oplossing is het meest effectief in het elimineren van systemen die eerder waren aangetast Mycobaterium spp.2? Nooit voeg Lysol toe aan een systeem met vis!
Artikelbronnen Point Pet gebruikt alleen hoogwaardige bronnen, waaronder peer-reviewed onderzoeken, om de feiten in onze artikelen te ondersteunen. Lees ons redactionele proces voor meer informatie over hoe we feiten controleren en onze inhoud nauwkeurig, betrouwbaar en betrouwbaar houden.
-
Mycobacteriële infecties van vissen. Zuidelijk Regionaal Aquacultuurcentrum, 2011
-
Mainous, Mary E. en Stephen A. Smith. Werkzaamheid van gemeenschappelijke ontsmettingsmiddelen tegen mycobacterium marinum. Journal Of Aquatic Animal Health, vol 17, nee. 3, 2005, pp. 284-288. Wiley, doi: 10.1577 / h04-051.1
