Black Dog Syndrome, ook bekend als BDS, is een fenomeen bij de adoptie van huisdieren waarbij zwarte honden genegeerd worden ten gunste van lichtgekleurde honden. BDS wordt waargenomen door asielen en reddingsgroepen over de hele wereld en is een probleem dat de adoptiecijfers van zwarte huisdieren negatief beïnvloedt. De reden achter dit fenomeen is onduidelijk.
Adoptanten laten zwarte honden misschien links liggen vanwege een angststigma tegen bepaalde rassoorten, zoals pitbulls. In films en televisieshows worden grote, zwarte honden vaak afgeschilderd als agressief en intimiderend, wat potentiële adoptanten er ook van zou kunnen overtuigen om ze te mijden. Sommigen denken dat het te maken heeft met hoe fotogeniek honden zijn. Het is bekend dat zwarte honden niet goed op de foto gaan. Lichtgekleurde honden daarentegen wel. Als asielen of opvangcentra hun adoptiedieren fotograferen om op hun website of sociale media te zetten, kunnen lichtgekleurde honden de overhand hebben.
Oorsprong en geschiedenis
Het BDS-fenomeen wordt al tientallen jaren bestudeerd en heeft media-aandacht gekregen sinds de jaren 2000, toen activisten de kwestie in het openbaar begonnen aan te kaarten. Historisch gezien gaat het syndroom van de zwarte hond eeuwen terug.
In mythologie en folklore worden zwarte honden regelmatig afgebeeld als bewakers van de onderwereld. Ze worden ook voorgesteld als slechte voortekenen in het algemeen. Deze verhalen gaan honderden jaren terug en kunnen in de gedachten van adoptanten sluipen als ze in het asiel rondkijken. En sommige mensen geloven dat het zwarte honden syndroom veroorzaakt wordt doordat potentiële adoptanten de kleur zwart associëren met het kwaad.
Andere theorieën over het bestaan van BDS zijn onder andere dat zwarte of donkere vachten minder opvallen en dat zwarte honden gewoon niet goed op de foto komen, waardoor ze niet altijd adoptanten aantrekken. Naast een angststigma tegen bepaalde rassen die vaak als agressief worden afgeschilderd, kan ook de geografische locatie een rol spelen bij BDS.
Zwarte katten bevinden zich in een vergelijkbare situatie en zijn vaak onderhevig aan hetzelfde fenomeen, ook wel bekend als het zwarte kattensyndroom. Sommigen geloven dat zwarte katten zich in een moeilijkere positie bevinden door het bijkomende stigma van bijgeloof en hun associatie met hekserij, wat potentiële eigenaars kan afschrikken.
Impact
Medewerkers van opvangcentra over de hele wereld zeggen dat ze het zwarte hondensyndroom met eigen ogen hebben gezien. Door dit fenomeen verblijven grotere, zwarte hondenrassen vaak veel langer in het asiel dan kleinere, lichtgekleurde honden. Veel zwarte honden worden daardoor zelfs geëuthanaseerd.
Hoewel sommigen geloven dat het voor zwarte honden echt moeilijker is om een familie voor altijd te vinden, heeft de wetenschap deze theorie niet bewezen of weerlegd. Er zijn verschillende onderzoeken die elkaar tegenspreken.
In een onderzoek van de ASPCA uit 2011 was uiterlijk de meest genoemde reden om een hond te adopteren. Uit een onderzoek dat in 2002 werd gepubliceerd in het Journal of Applied Animal Welfare Science bleek dat zwarte vachtkleuren een negatieve invloed hadden op de adoptiecijfers voor zowel honden als katten. Onderzoekers zeiden dat adoptiecijfers veel lager waren bij puur zwarte dieren.
Andere wetenschappelijke onderzoeken lijken deze resultaten tegen te spreken, zoals een onderzoek naar hoe lang honden in 2013 in twee asielen in New York bleven. In dat onderzoek werd vastgesteld dat de vachtkleur geen effect had op de verblijfsduur, en werd opgemerkt dat het zwarte-honden-syndroom alleen in bepaalde gebieden van de wereld voorkomt, mogelijk door culturele verschillen.
Hoewel het moeilijk is om vast te stellen of BDS wel of niet voorkomt in asielen, kunnen dierenliefhebbers het erover eens zijn dat het een onwelkom fenomeen is.
Hoe helpen?
Zwarte honden zijn niet anders dan honden van andere kleuren. Ze gedragen zich hetzelfde, geven evenveel liefde en evenveel kusjes. Als u wilt helpen om de gevolgen van het zwarte honden syndroom te verminderen, is het adopteren van een zwarte hond de perfecte oplossing.
Een zwarte hond adopteren is een zekere manier om zwarte honden te helpen voor altijd een thuis te vinden. Ga naar uw plaatselijke asiel of ga naar een site zoals PetFinder om uw nieuwe harige vriend te vinden. U kunt ook kijken bij reddingsverenigingen, die vaak zwarte honden opnemen, en zelfs bij reddingsverenigingen die specifiek voor zwarte honden zijn. Door een zwarte hond uit een asiel of rescue te redden, maakt u ruimte voor meer dieren die gered willen worden. Bonus? U krijgt een gloednieuwe pup die u uw eigen pup kunt noemen.
Als u zelf geen hond kunt krijgen, overweeg dan om te doneren aan plaatselijke asielen of reddingscentra om hun activiteiten te ondersteunen en misschien een zwarte hond meer hoop te geven. U kunt ook als vrijwilliger uw tijd besteden aan het ondersteunen van plaatselijke asielen. Vaak hebben asielen mogelijkheden voor vrijwilligers om met honden te wandelen, te spelen of zelfs gewoon te ontspannen. Vrijwilligerswerk is een geweldige manier om het leven van een hond positief te beïnvloeden zonder veel geld uit te geven of een levensveranderende verplichting aan te gaan. U kunt ook een verschil maken in het leven van een zwart asieldier door uw gedachten over dit onderwerp te delen met vrienden, familie en leden van de gemeenschap. Moedig hen aan om een zwarte hond of kat te adopteren en deel foto’s van adopteerbare huisdieren op uw website of sociale mediakanalen om hen een hart onder de riem te steken. Mond-tot-mondreclame heeft een verrassend grote impact.
