Je hebt waarschijnlijk gehoord dat honden wormen kunnen krijgen. Misschien heb je zelfs wormen in de ontlasting van je hond gezien. Wat moet je doen als je hond wormen krijgt? Wat nog belangrijker is, hoe kunt u uw hond beschermen tegen het krijgen van wormen in de eerste plaats?
Uw dierenarts is de beste hulpbron voor de diagnose, behandeling en preventie van gewone darmparasieten. Vergeet niet dat routinematige bezoeken aan dierenartsen de sleutel zijn om uw hond gezond te houden. Zorg altijd voor communicatie met uw dierenarts en meld eventuele ziekteverschijnselen zo snel mogelijk.
Alle honden kunnen darmparasieten krijgen, maar sommige honden zijn kwetsbaarder dan andere. Levensstijl en regelmatig gebruik (of niet-gebruik) van routinematige preventieve medicatie spelen beide een grote rol bij het bepalen van het risico van een hond om een darmparasiet op te lopen. Sommige darmparasieten kunnen ook een risico vormen voor de mens.
- 01 van 04
rondwormen
Rondwormen (Toxocara canis, Toxascaris leonine) zijn de meest voorkomende soorten darmparasieten die worden gezien bij honden. Ze komen vooral veel voor bij puppy’s.
Volwassen rondwormen leven in de darmkanalen van hun gastheren en consumeren het voedsel van die gastheer. De volwassen rondworm is rond, wit tot lichtbruin van kleur en enkele centimeters lang. Deze wormen lijken veel op spaghetti- of engelhaarpasta.
Volwassen honden krijgen rondwormen van het opnemen van rondwormlarven, meestal van verontreinigde grond of geïnfecteerde prooien (zoals een muis of een ander klein zoogdier).
Puppy’s worden geboren met rondwormen nadat ze tijdens de zwangerschap uit de baarmoeder van hun moeder zijn getrokken. Daarnaast kunnen verzorgingspuppies rondwormlarven opnemen in de melk van hun moeders.
Eenmaal ingenomen gaan larven naar de lever van de hond. Terwijl ze zich ontwikkelen tot volwassen wormen, reizen ze naar de longen, worden opgehoest door de hond en vervolgens ingeslikt. De volwassen spoelwormen leven in de darmen van de hond. Hun eieren worden in de ontlasting van de hond afgelegd en ontwikkelen zich tot larven. De levenscyclus wordt herhaald wanneer een andere gastheer de larven opneemt.
symptomen van rondworminfectie omvatten diarree, braken, buikbuikige verschijning, hoesten (honden kunnen ophoesten of braakselwormen veroorzaken), gewichtsverlies en doffe haarvacht. Veel honden zullen aanvankelijk geen tekenen van infectie vertonen.
Diagnose Het kantoor van uw dierenarts betrekt een ontlastingsmonster en voert een laboratoriumtest uit met de naam fecale beursgang. De rondwormeieren worden meestal microscopisch gezien in de ontlasting als er volwassen rondwormen in de dunne darm aanwezig zijn.
Behandeling van spoelwormen omvat meerdere orale doses van een ontwormende medicatie. Ontwormen doodt alleen de wormen in het darmkanaal, dus herhaalde doses zijn nodig om nieuw ontwikkelende volwassen wormen te doden. Omdat puppy’s zo vaak worden aangetast, worden ze routinematig ontwormd (al dan niet microscopisch gezien) tijdens hun eerste paar puppy-vaccins. Houd er rekening mee dat niet alle over-the-counter ontwormingsmiddelen effectief zijn. Uw dierenarts is de beste bron voor dit medicijn. Opmerking: verschillende soorten hartwormpreventie beschermen ook tegen rondwormen.
Zoönosen: Mensen kunnen spoelwormen oplopen door contact met verontreinigde grond, mogelijk leidend tot een ernstige aandoening die Viscerale Larve migranten wordt genoemd. Draag altijd handschoenen bij het hanteren van een bodem, met name die welke in contact kunnen komen met uitwerpselen van honden. Kinderen lopen een bijzonder hoog risico.
- 02 van 04
hookworms
Haakwormen (Ancylostoma caninum, Ancylostoma braziliense) zijn een ander veel voorkomend type darmparasieten bij honden en puppy’s. De mijnworm hecht zich met zijn scherpe tanden aan het darmslijmvlies van zijn gastheer en zuigt het bloed van de gastheer aan om te worden onderhouden. Haakwormen zijn aanzienlijk kleiner dan rondwormen en worden meestal niet gezien in de ontlasting of braken.
Volwassen honden krijgen haakwormen van contact met verontreinigde grond die haakwormlarven bevat. De larven kunnen de hond binnenkomen door door de huid of voeten te graven wanneer een hond op de grond ligt. Of de hond kan de larven inslikken na contact met verontreinigde grond, vaak tijdens het verzorgen. Net als bij spoelwormen, kunnen verzorgingspuppies haakwormlarven opnemen in de melk van hun moeders.
Veel haakwormlarven ontwikkelen zich tot volwassen wormen in de dunne darm, maar sommige reizen naar de longen, worden door de hond opgehoest en vervolgens ingeslikt (vergelijkbaar met rondwormen). De volwassen haakwormen leven en paren in de dunne darm van de hond. Hun eieren worden via de kruk van de hond in de omgeving vrijgegeven. De haakwormeieren ontwikkelen zich tot larven en leven in de bodem. De levenscyclus wordt herhaald.
tekenen van mijnworminfectie omvatten bleke slijmvliezen en zwakte (vanwege bloedarmoede). Sommige dieren hebben diarree en / of gewichtsverlies. Veel honden zullen aanvankelijk geen tekenen van infectie vertonen. Houd er rekening mee dat mijnworminfectie zeer gevaarlijk kan zijn voor jonge puppy’s vanwege de hoeveelheid bloedverlies die kan optreden.
Diagnose kan worden gemaakt na het verzamelen van een ontlastingsmonster en het uitvoeren van een laboratoriumtest, fecale flotatie genoemd (zoals bij rondwormen). De haakwormeieren zullen meestal microscopisch gezien worden als volwassen haakwormen in de dunne darm aanwezig zijn.
Behandeling van haakwormen is vergelijkbaar met die van rondwormen. Er moeten meerdere orale doses van een ontwormingsmedicijn worden gegeven, omdat de ontwormer alleen wormen in het darmkanaal kan doden. De ontwormer die gewoonlijk wordt gegeven tijdens puppy-vaccins, wordt ook behandeld voor haakwormen. Niet alle over-the-counter ontwormingsmiddelen zijn effectief, dus vraag uw dierenarts naar de juiste medicatie. Opmerking: verschillende soorten hartwormpreventie beschermen ook tegen haakwormen.
Zoönosen: Mensen kunnen haakwormen krijgen door contact met vervuilde grond. Meelwormlarven kunnen de huid binnendringen, wat mogelijk leidt tot een relatief kleine maar nogal ongemakkelijke toestand die Cutaneous Larva Migrans wordt genoemd. Loop niet blootsvoets in gebieden waar huisdieren zich eenmaal hebben ontlast (inclusief stranden). Draag altijd handschoenen bij het hanteren van een bodem, met name die welke in contact kunnen komen met uitwerpselen van honden. Kinderen mogen nooit spelen of zitten in gebieden waar huisdieren zich eenmaal hebben ontlast.
- 03 of 04
zweepwormen
Whipworms (Trichuris vulpis) zijn een ander type darmparasieten die veel invloed hebben op honden. De zweepworm leeft in de dikke darm, waar hij het weefsel bijt en zijn hoofd erin insluit. Net als de haakworm zuigt de zweepworm het bloed van de gastheer aan voor voedsel. Whipworms zijn zelfs kleiner dan rondwormen en worden zelden gezien in de ontlasting. Het ene uiteinde van het lichaam van de worm is breed, terwijl de rest smaller wordt naar een smalle, zweepachtige kop, vandaar de naam “zweepworm”.
Honden krijgen zweepwormen van het eten van zweepwormeieren die in de grond leven. Dit gebeurt meestal door zelfverzorging. De zweepwormeieren passeren het bovenste gedeelte van het maag-darmkanaal en komen uit in larven in de dunne darm. Vervolgens verplaatsen de larven zich naar de cecum of dikke darm, waar ze zich ontwikkelen tot volwassen zweepwormen. Hun eieren, hondenkruk. Zweepwormeieren kunnen jarenlang in de grond liggen totdat ze worden geconsumeerd door een nieuwe gastheer. Vervolgens wordt de levenscyclus herhaald.
tekenen van whipworm-infectie is mogelijk niet aanwezig. Typerend zal bloederige diarree zich ontwikkelen naarmate de infectie verergert, mogelijk leidend tot chronische bloederige diarree. Anemie is mogelijk, maar niet zo vaak voor zweepworminfectie als bij een haakworminfectie. Een zweepworminfectie kan ook ernstig genoeg worden om een ernstige verstoring van de elektrolytenbalans te veroorzaken.
Diagnose van een whipworm-infectie kan moeilijk zijn omdat zweepwormen eieren niet continu leggen zoals rondwormen en haakwormen. Uw dierenarts voert een laboratoriumtest uit met de naam fecale flotatie (zoals met rondwormen en haakwormen). De zweepwormeieren kunnen al dan niet microscopisch gezien worden als volwassen zweepwormen aanwezig zijn in de dunne darm. Een gebrek aan eieren in het ontlastingsmonster zal de whipworm-infectie niet definitief uitsluiten. Uw dierenarts kan herhaaldelijk fecaal onderzoek aanbevelen als zweepwormen worden vermoed.
Behandeling van zweepwormen is vergelijkbaar met die van rondwormen en haakwormen. Er moeten meerdere doses van een speciaal ontwormingsmiddel worden gegeven. Over-the-counter ontwormingsmiddelen werken niet, dus uw dierenarts moet u de juiste medicatie geven. Vanwege de lange levenscyclus van de zweepworm, wordt de behandeling meestal maanden later herhaald. Opmerking: Bepaalde soorten hartwormpreventie beschermen ook tegen zweepwormen.
Zoönosen: Gelukkig is het type zweepworm dat honden beïnvloedt, zelden overdraagbaar op mensen. Er moeten echter nog steeds voorzorgsmaatregelen worden genomen om contact met hondenfaeces of verontreinigde grond te voorkomen.
- 04 van 04
lintwormen
Lintwormen (Dipylidium caninum) zijn darmparasieten die veel invloed hebben op honden. Het zijn lange, platte (tape-achtige) wormen die hechten aan de dunne darm van hun gastheer. Een lintwormlichaam is enkele centimeters lang maar bestaat uit meerdere segmenten die op het hoofd en de nek van de worm groeien. Elk segment heeft zijn eigen voortplantingssysteem.
Honden krijgen lintwormen van het eten van vlooien. Wanneer vlooien uitkomen, consumeren ze vlooien en puin. Als ze aanwezig zijn, zullen ze ook lintwormeieren consumeren. De larvale vlooien ontwikkelen zich tot volwassenen als de lintwormeieren zich ontwikkelen in de vlooien. Volwassen vlooien springen op een gastheer (meestal een hond of kat). Het dier kauwt zichzelf en consumeert de volwassen vlo, waarna de zich ontwikkelende lintworm wordt vrijgegeven aan de gastheer. De jonge lintworm hecht zich aan de dunne darm en groeit in segmenten.
De eindsegmenten zijn eierzakken die uiteindelijk worden losgemaakt en uit het rectum van de gastheer in de omgeving komen. Het lintwormsegment, dat lijkt op een rijstkorrel of sesamzaad, breekt open en de eieren worden vrijgegeven. Als vlooieneieren ook in de omgeving aanwezig zijn, wordt de levenscyclus herhaald. Daarom worden lintwormen alleen via vlooien doorgegeven van huisdier naar huisdier.
tekenen worden zelden gezien bij honden die zijn aangetast door lintwormen (behalve het verschijnen van rijstachtige segmenten rondom de anus van het huisdier en / of in de ontlasting.) Gelukkig hebben deze parasieten geen nadelig effect op honden, het wordt over het algemeen als een cosmetisch / hygiënisch beschouwd zorg alleen. Als er tekenen zijn
Diagnose van lintwormen wordt meestal gemaakt nadat de platte, rijst-achtige segmenten worden gezien door de eigenaar of een huisdier professional. Lintwormeieren verschijnen zelden microscopisch wanneer fecale drijfbeurten worden uitgevoerd.
Behandeling van lintwormen omvat een of meer doses van een speciale ontworming medicatie. Typische over-the-counter ontwormingsmiddelen zijn niet effectief. Uw dierenarts moet u de juiste medicijnen geven. Omdat lintwormen via vlooien worden overgedragen, is de enige manier om herinfectie te voorkomen vlooien uit te roeien. Ontworming moet mogelijk worden herhaald terwijl u probeert om vlooien te bestrijden. Gebruik van een maandelijkse vlooienpreventie wordt aanbevolen.
Zoönosen: Gelukkig is het type lintworm dat honden beïnvloedt niet direct overdraagbaar op mensen. Een lintworminfectie kan echter technisch aan de mens worden overgedragen door per ongeluk inslikken van een vlo.
LET OP: er is nog een ander soort lintworm dat huisdieren kan beïnvloeden: taenia. Dit type infectie komt minder vaak voor en loopt samen nadat een huisdier een tussengastheer zoals een konijn of muis heeft gebruikt. Gelukkig heeft dit type lintworm de neiging om de gastheer niet nadelig te beïnvloeden. Bovendien hetzelfde medicijn dat doodt Dipylidium caninum doodt ook taenia.
