Het pH-niveau in een zeewateraquarium vormt een constante zorg voor de meeste aquarianen op zee. Terwijl de inzittenden in een systeem met alleen vissen een vrij breed bereik van pH-waarden kunnen verdragen gedurende perioden zonder grote schade, zijn de inzittenden van een riftank sterk afhankelijk van een constant pH-niveau in het juiste bereik om te overleven, laat staan gedijen. Het geaccepteerde pH-niveau in een eenvoudig zoutwatersysteem ligt tussen 7,6 en 8,4, maar riftanks zijn gevoeliger en moeten daarom aan het hogere uiteinde van de pH-schaal worden gehouden, 8,0 tot 8,4.
Om de pH te regelen of aan te passen, moet men eerst begrijpen wat het is. Om deze discussie redelijk basaal te houden, zullen we niet op een chemisch niveau in wisselwerking treden met ionen die het allemaal mogelijk maken. Hier zullen we bespreken wat er gebeurt op het niveau van een leek.
pH eenvoudig verklaard
pH (kracht van waterstof) is gewoon een maat voor de zuurgraad of alkaliteit van een oplossing. Een pH van 7 wordt beschouwd als “neutraal”, noch zuur of alkalisch, terwijl pH boven 7 alkalisch of “basisch” is en lager dan 7 zuur.
De normale trend voor pH in een zoutwatersysteem is naar beneden of zuurder, wat het gevolg is van de toevoeging van zuren aan het aquarium. Deze zuren komen uit verschillende bronnen, waarvan de belangrijkste zijn: (1) overmatige koolstofdioxide (CO2) door ademhaling veroorzaakt door gebrek aan voldoende gasuitwisseling, (2) salpeterzuur van biologische filtratie (nitrificatie) en (3) organische zuren van metabolische afvalstoffen.
Natuurlijk zijn ademhaling en metabole afvalstoffen een natuurlijk onderdeel van de oceaan. De reden dat de pH van het zeewater niet verandert, is echter dat het water een aantal chemicaliën bevat, zoals bicarbonaat, calcium, carbonaat, boraat en hydroxide, die allemaal werken als natuurlijke “buffers” die de pH-daling vertragen.
Dus waar komt alkaliteit in dit alles terecht? De mate waarin een oplossing de pH handhaaft wanneer zuur wordt toegevoegd, wordt de “alkaliteit” van de oplossing genoemd. Verwante termen die worden gebruikt met betrekking tot aquaria zijn carbonaat- of calciumhardheid en het Duitse equivalent ervan, KH of dKH. De hoeveelheid “buffers” in zeewater bepaalt de alkaliteit.
Wanneer de pH in een zoutwatersysteem begint te dalen, is dit een indicatie dat de buffers versleten raken en de toename van de zuurgraad moet worden gecorrigeerd.
Manieren om pH-problemen te verhelpen
- Snelle fixeermethoden om de pH te verhogen, zijn om bicarbonaat van soda (baking soda) toe te voegen, of een commercieel pH-aanpassingsproduct.
- Om een hoge pH te verlagen, zijn oplossingen voor snelle oplossingen om wat azijn of citroensap toe te voegen, of een commercieel pH-reductieproduct.
- De algemeen aanvaarde “geprobeerde en ware” methode voor het stabiliseren van de pH voert nog regelmatig regelmatige gedeeltelijke waterveranderingen uit. Dit verfrist niet alleen de natuurlijke buffers, maar herstelt ook de sporenmineralen in het aquariumwater. Natuurlijk is het altijd verstandig om de oorzaken van de pH-daling te verminderen. Het verwijderen van alle niet-opgegeten voedsel en regelmatig afval van vissen uit de tank zal een lange weg naar het vertragen van een pH-daling gaan.
- Gebruik een eenvoudige doseerder om automatisch buffers toe te voegen, evenals calcium, jodium, andere essentiële sporenelementen en supplementen.
- Hoewel duurder, kan het installeren van een calciumreactor een probleemloze oplossing zijn om radicale pH- en alkaliteitsproblemen te beheersen.
Houd er rekening mee dat eventuele grote aanpassingen in de pH-waarde in uw tank langzaam moeten worden uitgevoerd. Verhoging van de pH van 7,4 naar 8,4 in enkele minuten kan een pH-schok veroorzaken in bijna elke zeevis (en ongewervelde dieren) die de dood veroorzaakt. Als u grote aanpassingen maakt, doe het dan langzaam zoals bij het aanpassen van nieuwe aankomsten aan uw tank.
Zout water, zonder invloeden van buitenaf, zal een constante pH handhaven. Als dit zo is, waarom verandert de pH in je zoutwateraquarium dan meestal lager? In de meeste gevallen is de pH-daling het gevolg van het zuur dat wordt geproduceerd door de productie en de reductie van ammoniak. De ammoniak wordt aangemaakt door het vee in de tank, omdat het voedsel eet en afval produceert (voor de meeste gevallen afval) dat vervolgens ontleedt. Ongebruikt voedsel op de bodem van de tank produceert ook ammoniak als het ontleedt. Hetzelfde geldt voor alle dode beestjes die in de tank zijn achtergebleven.
Een regelmatig tankonderhoudsprogramma dat visafval en niet opgegeten voedsel verwijdert, samen met gedeeltelijke waterveranderingen met nieuw zout water, zal de pH in uw aquarium meestal op het juiste niveau houden en de pH-aanpassingen tot het verleden behoren.
