De bloedpapegaai cichlide is een hybride aquariumvissoort waarrond opvallende controverse bestaat. Geproduceerd door het kruisen van de midas cichlid (Amphilophus citrinellus) en de roodharige cichliden (paraneetroplus synspilus), het genetische mengsel van de bloedpapegaai cichlides heeft de vis verlaten met een combinatie van fysieke eigenschappen die het vermogen van de vissen om te floreren in gevaar brengen. Het heeft bijvoorbeeld een heel klein mondje waardoor het moeilijk is voor de vissen om zich adequaat te voeden.
Sommige aquariumliefhebbers geloven dat dit een hybride is die niet moet worden gefokt, en sommige gaan zelfs zover dat ze huisdierenwinkels die het verkopen, willen boycotten.
Het ongewone uiterlijk – rond lichaam en snavelachtige hoofd met grote ogen – samen met het vermogen van de vis om samen te leven met andere soorten in een gemeenschapsomgeving, heeft het echter populair gemaakt bij sommige enthousiastelingen.
Kenmerken
| Wetenschappelijke naam | Amphilophus citrinellus X paraneetroplus synspilus |
| Synoniem | NA |
| Gemeenschappelijke naam | Bloedpapegaai cichlide, bloederige papegaai cichlide, bloedrode papegaai cichlide |
| Familie | NA (hybride) |
| Oorsprong | Kunstmatige hybride kruising tussen cichliden |
| Volwassen grootte | 7 tot 8 inch; 10 centimeter mogelijk |
| sociaal | Typisch geen gemeenschapsvis, maar kan samenwonen met andere bloedpapegaaien of vergelijkbare vreedzame gemeenschapsvissers |
| Levensduur | 10 tot 15 jaar in gevangenschap |
| Tankniveau | Midden- en onderniveau |
| Minimale tankgrootte | 30 gallons voor enkele vis; 10 extra gallons voor elke extra vis |
| Dieet | Als een basisdieet geeft u de voorkeur aan vlokken of pellets van hoge kwaliteit die zijn geformuleerd voor cichliden |
| teelt | Mannetjes zijn steriel, maar vrouwtjes broeden soms met andere cichliden |
| Zorg | Vereist schuilplaatsen evenals grote open zwemgebieden. Goede filtratie is essentieel |
| pH | 6,5 tot 7,4 |
| Hardheid | Zacht |
| Temperatuur | 76 F tot 80 F |
Oorsprong en distributie
De bloed papegaai cichliden is een hybride geproduceerd door het fokken van de midas en de roodharige cichliden. De vis werd voor het eerst gemaakt in Taiwan rond 1986. Hoewel ze al een tijdje op de markt zijn, werden bloedpapegaaiencichliden vóór het jaar 2000 niet veel gezien in dierenwinkels. Meestal worden ze verkocht onder de naam bloedpapegaai of bloederige papegaaien. niet worden verward met zoetwater papegaaien cichliden (Hoplarchus Psittacus) of de zoutwaterpapegaaienvis (Callyodon fasciatus).
Controversie omringt deze vis, vooral de ethiek van het creëren ervan door middel van kruisingen. Van de meeste zorg zijn de talrijke anatomische anomalieën, sommige grenzen aan misvormingen, die ontberingen veroorzaken voor de vis. De mond is bijvoorbeeld vrij klein en vreemd gevormd en dit heeft invloed op het vermogen van de vis om te eten. Tijdens het voederen kunnen bloederige papegaaien cichliden moeite hebben om te concurreren met tankmates die agressiever zijn en grotere monden hebben. Bloedige papegaaiencichliden hebben ook misvormingen van de wervelkolom en de zwemblaas die hun zwemvermogen beïnvloeden. Het creëren van een vis met dergelijke misvormingen wordt door velen beschouwd als onethisch en zelfs wreed, en sommige enthousiastelingen gaan zo ver dat ze winkels boycotten die deze hybride verkopen.
De controverse bestaat zelfs over de genetische afkomst van deze vis. Hoewel de meest waarschijnlijke koppeling tussen de midas cichlid (Cichlasoma citrinellum) en de roodharige cichliden (Cichlasoma synspilum), sommige vormen (vaak bekend als “calico” bloedige papegaaien) zijn waarschijnlijk het resultaat van kruisen tussen een groen of goudslacht (Heros severus of Cichlasoma severum) met de rode duivel (Cichlasoma erythraeum).
Het is ook mogelijk dat Amphilophus labiatus of zelfs Archocentrus soorten worden gebruikt bij het maken van bloederige papegaaien.
Ongeacht hun afkomst, één ding is zeker: deze vissen bestaan niet in de natuur, maar alleen als het resultaat van menselijke tussenkomst in het natuurlijke fokken.
Kleuren en markeringen
Bloedpapegaaien zijn meestal fel oranje, hoewel rode, gele of grijze vissen ook mogelijk zijn. Onethische fokkers kunnen de vissen ook verven om andere kleuren te produceren. Volwassen vissen groeien tot een lengte van ongeveer 7 tot 8 inch (20 cm) en kunnen een leeftijd van 10 tot 15 jaar bereiken. Mannetjes zijn iets groter dan vrouwtjes.
Deze hybriden zijn gemakkelijk te herkennen aan hun unieke eigenschappen: een rond lichaam en een snavelachtige kop met grote ogen. De mond blijft meestal open en de tanden bevinden zich diep in de keel, waardoor de vis niet in staat is om te vechten en uitdagingen creëert voor het eten.
tankmates
Bloedpapegaaien moeten niet bij agressieve vissen worden gehouden, omdat ze niet goed zijn uitgerust om te concurreren om voedsel of turf in het aquarium.
Eigenaars hebben ze met succes bewaard in gemeenschappelijke tanks met een verscheidenheid aan vreedzame vissen. Middelgrote tetras, danios, maanvissen en meervallen zijn allemaal goede mogelijke tankmaten.
Blood Parrot Cichlid Habitat en zorg
De habitat voor de bloederige papegaai moet ruim zijn en voldoende schuilplaatsen bieden zodat ze hun eigen territorium kunnen opzetten. Rotsen, drijfhout en kleipotten aan hun kanten zijn goede opties. Net als andere cichliden graven deze vissen in het grind, dus kies een substraat dat niet te ruw is. De temperatuur moet op ongeveer 80 ° C worden gehouden. Lagere temperaturen zullen verlies van kleur tot gevolg hebben en hun immuunsysteem in het algemeen verzwakken, waardoor de vis vatbaarder wordt voor ziekten. De pH moet ongeveer 7 zijn en het water zacht.
Verlichting moet worden onderdrukt en een rood-spectrum licht bieden. Verander het water twee keer per maand. Deze vissen produceren veel afval, dus regelmatige waterverversingen en grootschalige filtratie zijn noodzakelijk.
Let op hoge niveaus van nitriet en fosfaat, die kunnen bijdragen aan blauwgroene algen die uw vissen kunnen doden. Veel voorkomende ziekten van bloedpapegaaien omvatten ich parasieten (behandeld door de temperatuur van het water te verhogen of door behandelingen met koperen water), zwelling van de zwemblaas en bacteriële infecties.
Blood Parrot Cichlid Diet
Bloedpapegaaien eten een verscheidenheid aan voedingsmiddelen, waaronder vlokken, levend, bevroren en gevriesdroogd voedsel. Zinkende voedingsmiddelen zijn voor hen gemakkelijker te eten dan drijvend voedsel. De meeste eigenaren melden bloedwormen en levende pekelgarnalen als een favoriete traktatie. Voedingsmiddelen met een hoog gehalte aan b-caroteen en canthaxanthine zullen helpen hun levendige kleuren te behouden.
Seksuele verschillen
Mannen en vrouwen zijn identiek qua kleur en patroon, maar mannetjes zijn iets groter dan vrouwtjes.
Breeding of the Blood Parrot Cichlid
Hoewel het bekend is dat bloedpapegaaien paren en zelfs eieren leggen, zijn ze over het algemeen onvruchtbaar. Er zijn sporadische gevallen van succesvolle paaitijd geweest, meestal wanneer vrouwtjes zijn gekruist met een niet-hybride vis. Net als andere cichliden, zullen de papegaaien van het bloed de eieren verzorgen en het gevolg hiervan is dat het gaat vissen.
Zoals met alle eieren, zullen die onvruchtbaar wit worden en snel schimmel ontwikkelen. De ouders zullen onvruchtbare eieren eten om te voorkomen dat ze de schimmel naar de vruchtbare eieren verspreiden.
Zodra de eieren uitkomen, zijn dagelijkse waterverversingen van 25 procent van cruciaal belang om de gezondheid van de jongen te garanderen. Verse baby-pekelgarnalen zijn het optimale voer gedurende de eerste paar weken. Vaak zullen dierenwinkels bevroren baby-pekelgarnalen voeren, die je ook kunt gebruiken. Naarmate de jongen groeien, kunnen ze gespeend worden om het voedsel te braden.
Meer visfauna’s en verder onderzoek
Het is ethisch twijfelachtig om papegaaien cichliden in het bloed te houden, dus u kunt andere natuurlijke cichliden-soorten overwegen.
- Angelfish
- Discusvissen
Bekijk anders onze andere profielen van zoetwateraquariumvisrassen.
