Conflictagressie bij puppy’s

Conflictagressie, ook wel dominantieagressie genoemd, kan een eng en moeilijk gedrag zijn voor hondeneigenaars om onder controle te houden. Puppy’s vertonen deze agressie bij het testen van grenzen en het bepalen van hun dominante positie binnen het gezin. Ze vallen van nature uit om te zien wie de baas is over eten, lekkers, territorium of speelgoed. Hoewel het een uitdaging kan zijn, kunt u, als u de oorzaak begrijpt, stappen ondernemen om het gedrag te corrigeren voordat het uit de hand loopt.

Wat is conflictagressie?

Conflictagressie is een veel voorkomende vorm van agressief gedrag waar puppy-eigenaren die voor het eerst een puppy krijgen mee te maken krijgen, en het kan te wijten zijn aan een verkeerd begrip van de communicatie tussen honden. Er zijn veel soorten hondenagressie, maar conflictagressie treedt meestal op wanneer een pup zijn plaats in zijn nieuwe gezin aan het leren is, tussen mensen en andere honden. Het gedrag kan zich uiten als het agressief bewaken van voedsel, speelgoed of een meubelstuk. Dit soort agressie wordt heel snel erger als u de puppy straft, dus er moeten andere strategieën worden toegepast.

Symptomen van conflictagressie bij puppy’s

Puppy’s en vooral puberende honden jonger dan een jaar vertonen het vaakst conflictagressie. Negentig procent van de conflictagressieve honden zijn reuen die probleemgedrag ontwikkelen tegen de tijd dat ze 18 tot 36 maanden oud zijn, wat overeenkomt met de sociale volwassenheid van de hond. Vrouwelijke conflictagressie ontwikkelt zich vaak al tijdens de puppytijd.

Symptomen

• Tanden laten zien
• Grommen
• Oren naar beneden
• Staart ingetrokken
• Beven

Puppy’s die soms duidelijk conflictagressie vertonen – knarsen, grommen – kunnen zich in andere situaties heel onderdanig gedragen. Ze kunnen bijvoorbeeld ineenkrimpen in de buurt van andere honden. Let op de lichaamstaal van de puppy voor aanwijzingen. Conflict-agressieve pups kunnen hun oren en staart omlaag houden (onderdanige signalen) en trillen na een ontmoeting. Eigenaars kunnen ze beschrijven als schuldig of berouwvol.

Oorzaken van conflictagressie

Hoewel de oorzaak van conflictagressie niet altijd duidelijk is, zijn er een paar veel voorkomende triggers:

• Hormonen: Testosteron zorgt ervoor dat reuen agressiever reageren. Tijdens de puberteit hebben mannelijke pups een veel hoger testosteronniveau dan wanneer ze volwassen zijn. Maar vrouwelijke honden kunnen zich ook agressief gedragen, dankzij een verstoorde hormoonbalans.
• Verkeerde interpretatie: Gedragsdeskundigen speculeren dat een eerste instinctieve vertoning van conflictagressie kan voortkomen uit angst of meningsverschillen die plaatsvinden tijdens spel dat uit de hand loopt. Het kan ook optreden wanneer een hond zich bedreigd voelt in de buurt van zijn speelgoed of etensbak (bijvoorbeeld door een oudere hond) – zelfs als de andere hond geen kwaad in de zin heeft.
• Idiopathische agressie: Idiopathisch betekent dat er geen oorzaak voor de agressie kan worden vastgesteld. Dit type agressie wordt gekenmerkt door een hond die snel van temperament verandert, van vrolijk naar agressief. Hij kan tekenen van onderdanigheid vertonen, maar toch aanvallen met buitensporige agressie die niet in overeenstemming is met de situatie. Idiopathische agressie komt meestal voor bij jonge honden (jonger dan drie jaar).

Diagnose van conflictagressie bij puppy’s

Er is geen officieel diagnostisch proces om conflictagressie te identificeren; observatie van het gedrag van de pup dient als bewijs van de aandoening. Een dierenarts of hondengedragstherapeut kan helpen om de aanwezigheid van irrationeel agressief gedrag bij een puppy te bevestigen.

Let op agressieve reacties zoals in bepaalde “normale” situaties:

• De hond oppakken of in bedwang houden, zoals voor het knippen van de nagels
• Over de puppy heen reiken in de buurt van een speeltje of etensbak
• Tegen een pup zeggen dat hij van meubels af moet
• Touwtrekken of worstel spelletjes

Behandeling en preventie

Hoewel gevallen van hondenagressie door professionals behandeld kunnen worden, kunnen geduldige en toegewijde eigenaren agressief gedrag corrigeren door gerichte strategieën toe te passen:

• Identificeer en vermijd triggers om confrontaties te voorkomen. Als de hond speelgoed beschermt, verwijder dit dan uit de algemene omgeving zodat de puppy niets heeft om te bewaken.
• Daag de pup niet uit en straf hem niet.
• Eis van de pup dat hij beloningen verdient met goed gedrag. Creëer interacties op basis van uw verzoek (bijv. “Zit!”) en de betaling (de hond zit), waardoor hij de gewenste beloning (traktatie/verbale lof) verdient. De hond moet niets krijgen – traktaties of aandacht – tenzij hij het verdient door positief op uw commando te reageren.
• Gebruik vrolijke woorden of zinnen om de stemming van uw puppy te veranderen. Als de hond bijvoorbeeld gromt of zich aanstelt, spreek dan lief en kijk of zijn humeur verandert.
• Sluit een probleempup op in één kamer, een oefenhok of een bench om zijn bewegingen en toegang tot gebieden die hem aansporen beter onder controle te houden.
• Neutralisatie van reuen kan helpen.
• Raadpleeg een veterinaire gedragstherapeut voordat u een teef laat steriliseren, omdat conflictagressieve teefjes vaak erger worden als ze gesteriliseerd worden.

Prognose voor puppy’s met conflictagressie

De beste prognose voor een pup met conflictagressie komt met de toegewijde aandacht van een geïnformeerde eigenaar. Agressieve puppy’s hebben meer nodig dan liefde en aaien, en ze reageren ook heel slecht op boosheid of veelvuldig straffen. Hondeneigenaren die voor het eerst een hond nemen en niet weten hoe ze deze situatie moeten aanpakken, of het niet willen proberen, zullen waarschijnlijk eindigen met een ongelukkige hond die zich nooit goed zal gedragen. Vaak worden zulke pups achtergelaten of herplaatst wanneer gefrustreerde eigenaren het opgeven. In deze gevallen kunnen pups agressiever en wantrouwiger worden, waardoor de kans groter wordt dat ze geëuthanaseerd worden.

Als u vermoedt dat uw huisdier ziek is, bel dan onmiddellijk uw dierenarts. Raadpleeg voor gezondheidsgerelateerde vragen altijd uw dierenarts, omdat zij uw huisdier hebben onderzocht, de gezondheidsgeschiedenis van uw huisdier kennen en de beste aanbevelingen voor uw huisdier kunnen doen.