Met zijn “paardachtige kop” en rechtopstaande lichaam is het zeepaardje zonder twijfel een van de meest herkenbare vissen ter wereld. Het zeepaardje “staat rechtop” in plaats van plat te liggen zoals alle andere vissen doen. Hij beweegt zich (heel langzaam) door het water door zijn rugvin te laten trillen en stuurt met zijn staart. Het interessantste feit over deze vis is misschien wel dat het mannelijke zeepaardje de jongen baart. Zeepaardjes hebben veel natuurlijke vijanden die ze ontwijken dankzij hun vermogen om van kleur te veranderen en zo op te gaan in bijna elke omgeving.
Overzicht van het ras
Gebruikelijke namen: Gevlekt, geel, zwart, Vietnamees zeepaardje
Wetenschappelijke naam: Hippocampus kuda
Volwassen grootte: 17 centimeter
Levensverwachting: 1 tot 5 jaar
Kenmerken
| Syngnathidae |
| Indo-Stille Oceaan oceanen |
| Vreedzaam |
| Alle niveaus |
| 30 gallon |
| Carnivoor |
| Levend geboren, mannelijke zwangerschap |
| Matig |
| 8,1 tot 8,4 |
| 8 tot 12 dGH |
| 72 tot 77 F |
Oorsprong en verspreiding
Het gewone zeepaardje is een wijdverspreid zeepaardje uit de Indo-Stille Oceaan dat voorkomt in wateren van Indonesië tot de Filippijnen, Pakistan en India tot Zuid-Japan, Hawaï en de Genootschapseilanden. Variaties van deze soort komen ook voor in andere gebieden buiten de Indo-Stille Oceaan. Ongeveer 23 landen hebben de inheemse aanwezigheid van Hippocampus kuda bevestigd, van Australië tot China. Omdat de gevlekte zeepaardjes populaire aquariumvissen zijn, is hun verspreiding in gevangenschap wereldwijd geworden.
In het wild worden de babyzeepaardjes pelagisch en stijgen ze op naar de planktonlaag aan het oppervlak van de oceaan of ze dalen af naar de bodem en hechten zich met hun grijpstaart vast aan algen, koralen of andere stilstaande voorwerpen en beginnen zich te voeden met kleine schaaldieren die voorbij drijven in de stroming.
Zeepaardjes zijn geen sterke zwemmers en geven de voorkeur aan de rustigere ondiepe wateren in mangroven, zeegrasvelden aan de kust, estuaria, baaien en lagunes aan de kust, havens en rivieren met brak water waar ze zich kunnen vasthouden aan zeegras of zeealgen. Zeepaardjes die om de een of andere reden niet in staat zijn geweest om naar het ondiepe water aan land te gaan, zijn tot 10 mijl uit de kust gevonden, drijvend in de planktonlaag aan het wateroppervlak, met hun staart rond puin of stukken drijvende algen.
Kleuren en kenmerken
Zeepaardjes variëren in kleur van zwart tot oranje en geel. Zwarte exemplaren hebben vaak zilverkleurige strepen of andere markeringen op het lichaam, en soms kunnen unieke gele exemplaren bezaaid zijn met rode vlekken. Een beschermende eigenschap van deze en vele andere zeepaardjes is het vermogen om van kleur te veranderen en zich aan te passen aan de omgeving. Het is niet ongewoon dat ze de kleur aannemen van een favoriet voorwerp dat ze als schuilplaats hebben gekozen.
Soortgenoten
Zeepaardjes zijn over het algemeen solitair, behalve hun partner, die graag in de buurt blijft. Ze zijn overdag actief en vermijden over het algemeen contact met individuen die niet bij een paar horen.
Ze kunnen worden gehouden met kleine, schuwe vissen zoals kleine grondels, zeenaalden, draakvissen en vuurvissen. Maar agressieve, territoriale of snelbewegende vissen zijn geen goede vrienden. Zeepaardjes kunnen schade oplopen door anemonen en koralen met stekende tentakels of koralen die groot genoeg zijn om ze op te eten, zoals hersenkoralen. Zeewaaiers, Acropora-koralen en andere vertakkende koralen kunnen veilig zijn voor zeepaardjes, maar ze kunnen geïrriteerd of beschadigd raken door een zeepaardje dat zich er voortdurend aan vastklampt. Krabben en mosselen kunnen een zeepaardje knijpen en zo een wond veroorzaken die kan leiden tot secundaire infecties. Kleine schaaldieren voor sierdoeleinden kunnen door de zeepaardjes worden gegeten.
Habitat en verzorging
Een aquarium van 30 gallon is voldoende voor één paar. Voeg 10 gallon toe aan de grootte van het aquarium voor elk extra paar. Omdat zwemmen niet zijn sterkste kant is, doet het zeepaardje het veel beter in een aquarium met weinig stroming. Er kunnen sproeibalken worden gebruikt om een zachte stroming te creëren en stilstaande gedeeltes in het aquarium te elimineren. Zeepaardjes gebruiken hun grijpstaart om zich vast te hechten aan vertakte levende stenen, algen of kunstmatige decoraties.
Hij lijkt het ook veel beter te doen in een groter aquarium, waar hij op en neer kan drijven en zich aan voorwerpen kan vasthechten.
Dieet
Zeepaardjes klampen zich vast aan een voorwerp en wachten tot er voedsel voorbij komt drijven, dat ze opzuigen en in hun geheel doorslikken omdat zeepaardjes geen tanden hebben. Zeepaardjes die in gevangenschap zijn gekweekt, zijn gewend aan diepgevroren mysisgarnalen, waardoor ze een slim alternatief zijn voor hun in het wild gevangen soortgenoten. Ze voeden zich ook met amfipoden en andere kleine kreeftachtigen die zich in levende stenen bevinden. Ze accepteren ook met vitamines verrijkte volwassen pekelkreeftjes, maar dit mag niet het grootste deel van hun dieet uitmaken. Het zijn langzame, weloverwogen eters en geven de voorkeur aan twee of meer kleine voedingen per dag.
Zeepaardjes kunnen het best gevoerd worden met levende, met vitamines verrijkte diepvriesgarnalen (als ze die accepteren) of gevriesdroogde mysegarnalen. Zeepaardjes moeten meerdere keren per dag gevoederd worden, waarbij ze telkens 20 tot 30 minuten voedsel tot hun beschikking moeten hebben. Zeepaardjes die in het wild worden gevangen, accepteren diepgevroren of gevriesdroogde mysidegarnalen in het begin niet zo snel als voedsel en moeten mogelijk levend voedsel krijgen tot ze worden gespeend van bereid voedsel. In de tank gekweekte zeepaardjes worden normaal gesproken al op jonge leeftijd getraind in het accepteren van diepvries- of gevriesdroogde mysidegarnalen en zullen de overgang naar uw aquarium veel gemakkelijker maken dan in het wild gevangen exemplaren.
Seksuele verschillen
Omdat mannetjes de zwangere partner zijn bij de paring van zeepaardjes, hebben mannetjes die geslachtsrijp zijn een broedbuidel. Hierin draagt het mannetje de bevruchte eitjes. Er wordt het hele jaar door gebroed, dus een rondere buikzak kan duiden op een mannetje. Rond de broedtijd begint het mannetje met het veranderen van zijn kleurpatroon en doet een dans rond het vrouwtje. Het maakt ook klikkende geluiden met zijn kroon, een kroonvormig stuk huid of hoornachtige structuur bovenop zijn kop.
Kweek
Zeepaardjes kiezen een partner voor het leven. Ze onderhouden een monogame relatie met één partner tot die partner sterft. Op dat moment kan het overblijvende zeepaardje op zoek gaan naar een nieuwe partner. Het zeepaardje wordt volledig volwassen met ongeveer 14 weken en kan zich dan voortplanten.
Niet alleen brengt het mannelijke zeepaardje het broedsel ter wereld, maar het mannetje is ook verantwoordelijk voor het aantrekken van het vrouwtje. Na een uitgebreide baltsperiode, een dans en het verstrengelen van de staarten, gebruikt het geworven vrouwtje een legboor om haar eitjes in de buidel van het mannetje te leggen. In deze broedbuidel worden de eitjes bevrucht en hechten ze zich vast aan de wand van de buidel. Het placentavocht voert de afvalstoffen af en voorziet de eitjes van zuurstof en voedingsstoffen terwijl ze uitgroeien tot babyzeepaardjes. Na 20 tot 28 dagen zwangerschap gaat het mannetje bevallen, meestal ’s nachts bij volle maan. De babyzeepaardjes worden dan uit de buidel van het mannetje geworpen. De broedbuidel kan 20 tot 1000 bevruchte eitjes bevatten.
Meer huisdiervisrassen en verder onderzoek
Als het zeepaardje u aanspreekt en u wilt een zoutwateraquarium aanleggen, kijk dan eens naar andere zoutwatervissen die compatibel kunnen zijn met zeepaardjes.
- Mandarijnvis (draak)
- Vuurvis
- Grondels
Bekijk de aanvullende visrasprofielen voor meer informatie over andere zoet- of zoutwatervissen.
