Osteochondritis dissecans (OCD of OD) kan een pijnlijke aandoening zijn, dus het is belangrijk voor hondeneigenaren om de symptomen te kennen-vooral als hun huisdier tot een risicoras wordt gerekend. OCD is een orthopedische aandoening die meestal de schoudergewrichten aantast, maar het kan ook de heupen, knieën en spronggewrichten (enkels) aantasten. Sommige hondenrassen zijn genetisch voorbestemd voor OCD, omdat deze aandoening vaker voorkomt bij honden van grote en reuzenrassen die tijdens het eerste jaar van hun leven snel groeien. Als osteochondritis dissecans onbehandeld blijft, kan het een degeneratieve ziekte worden die in de loop van de tijd steeds erger wordt.1 Gelukkig kan een vroegtijdige veterinaire behandeling (conservatief of chirurgisch) honden helpen herstellen en een comfortabel leven leiden, afhankelijk van de ernst en locatie van de ziekte in het lichaam.
Wat is osteochondritis dissecans?
Osteochondritis dissecans is een inflammatoire orthopedische aandoening bij honden die optreedt wanneer het bot van een gewricht niet goed groeit. Dit komt vaak voor bij grote honden die als puppy snel groeien.1 Tijdens de ontwikkeling in de puppytijd worden de botten van de hond gevormd wanneer calcium wordt afgezet in kraakbeen. Dit proces wordt ossificatie genoemd, en OCD kan beginnen wanneer een deel van het gewrichtskraakbeen zich niet tot bot ontwikkelt.
Het kraakbeen kan abnormaal verdikt raken en sommige cellen kunnen afsterven, waardoor een misvormd gewricht achterblijft. Beweging van de aangetaste gewrichten kan leiden tot scheuren of barsten in het kraakbeen, die kunnen uitgroeien tot een kraakbeenflap in het gewricht. Zodra er een kraakbeenflap in het gewricht aanwezig is, wordt de aandoening osteochondritis dissecans genoemd. Deze flap beïnvloedt de gewrichtsfunctie en veroorzaakt pijn tijdens het bewegen. Het kan zelfs loskomen van het bot en vast komen te zitten in een deel van het gewricht.
OCD komt meestal voor bij honden van grote en reuzenrassen tussen de leeftijd van zes en negen maanden, en het komt vaker voor bij reuen dan bij teven.1
Symptomen van Osteochondritis Dissecans bij honden
De symptomen van OCD bij honden ontwikkelen zich meestal in de late puppytijd, maar dit kan variëren afhankelijk van de groeisnelheid van de getroffen hond. Eigenaren kunnen de volgende symptomen bij hun hond waarnemen:
Symptomen
- Kreupelheid of mank lopen
- Overmatige kreupelheid na periodes van inspanning of rust
- Jammeren door pijn
Het belangrijkste teken van OCD bij honden is kreupelheid of mank lopen. Deze kreupelheid wordt meestal erger na inspanning of lange periodes van rust, en honden zullen vaak schreeuwen of janken van de pijn wanneer ze het aangetaste gewricht bewegen. De symptomen van deze aandoening beginnen meestal minimaal en verergeren na verloop van tijd geleidelijk. Het kan lijken alsof de hond makkelijker beweegt (met minder pijn) nadat zijn lichaamsbeweging beperkt is, maar de aandoening zal degenereren totdat deze behandeld wordt. Er kunnen meerdere gewrichten tegelijk aangetast zijn, maar meestal heeft de hond alleen last van OCD in de schouder.1
Wat veroorzaakt osteochondritis dissecans bij honden?
Osteochondrose is een algemeen gebrek aan goede ontwikkeling van het kraakbeen, wat kan leiden tot osteochondritis dissecans. Beide aandoeningen bij honden worden beschouwd als erfelijke aandoeningen, hoewel andere oorzaken ook kunnen bijdragen aan de ontwikkeling ervan, zoals trauma, snelle groei en voeding. Honden van grote en reuzenrassen worden het vaakst getroffen. Niet alle honden met de genetische aanleg zullen OCD krijgen, en hoewel elke hond het kan ontwikkelen, is van bepaalde rassen bekend dat ze er aanleg voor hebben:
- Basset Hound
- Berner Sennenhond
- Chow Chow
- Duitse Herdershond
- Golden Retriever
- Duitse Dog
- Ierse Wolfshond
- Labrador
- Mastiff
- Newfoundlander
- Oud-Engelse Herdershond
- Standaard Poedel
- Rottweiler
- Sint Bernard
Andere factoren kunnen bijdragen tot de ontwikkeling van OCD. Zowel voeding als lichaamsbeweging spelen een belangrijke rol:
- Calcium- en/of calorieoverschot: Als het dieet van een jonge hond te veel calorieën en voedingsstoffen zoals calcium of fosfor bevat, is de kans groter dat OCD zich ontwikkelt. Een teveel aan voeding of supplementen kan leiden tot onevenwichtigheden in de voedingsstoffen en ervoor zorgen dat puppy’s te snel groeien, wat mogelijk tot deze ziekte kan leiden.
- Te veel beweging: Te veel beweging kan osteochondrose verergeren en het laten ontwikkelen tot OCD. Overmatig gebruik van aangetaste gewrichten kan de symptomen enorm verergeren. Het gewricht kan instabiel worden en er kan zich artrose ontwikkelen.
Hoe dierenartsen Osteochondritis Dissecans bij honden diagnosticeren
Als uw hond symptomen van kreupelheid of mankheid vertoont, is het belangrijk om meteen een dierenartsonderzoek in te plannen. Osteochondritis dissecans kan in een secundaire degeneratieve gewrichtsaandoening veranderen als het niet behandeld wordt.1 Daarom moet uw hond zo snel mogelijk behandeld worden om te voorkomen dat hij zijn hele leven kreupel blijft.
Uw dierenarts zal andere orthopedische aandoeningen uitsluiten door te bepalen in welke gewrichten de hond kreupelheid ervaart. Als de symptomen zich beperken tot de knie, heup of elleboog, kunnen aandoeningen zoals heupdysplasie, patella luxatie of elleboogdysplasie mogelijke oorzaken zijn.1 In elk van deze gevallen zal uw dierenarts echter röntgenfoto’s en mogelijk artroscopisch onderzoek uitvoeren om de reden achter de pijn van uw hond te vinden, waarvoor mogelijk kalmerende middelen nodig zijn om goede röntgenfoto’s van verschillende hoeken te maken. In sommige gevallen kan een verwijzing naar een veterinair orthopedisch specialist nodig zijn om te helpen bij de diagnose of behandeling.
Hoe Osteochondritis Dissecans bij Honden te behandelen
De behandeling van osteochondritis dissecans bij honden kan worden onderverdeeld in twee categorieën: conservatief en chirurgisch. Milde gevallen kunnen worden behandeld met een conservatieve behandeling, die naast medicatie ook veranderingen in de levensstijl vereist. Ernstige gevallen kunnen daarentegen chirurgische ingrepen vereisen om de aangetaste gebieden te verwijderen.
Conservatieve behandeling
De conservatieve behandeling bestaat uit pijnbestrijding, beperking van lichaamsbeweging en mogelijk aanpassingen van het dieet. Niet-steroïde ontstekingsremmers, of NSAIDS, worden meestal gebruikt om de pijn te verlichten. Afhankelijk van de situatie kunnen extra pijnmedicijnen worden toegevoegd.
Beweging moet beperkt worden tot korte, aangelijnde wandelingen om te plassen en te poepen. Het grootste deel van de tijd van de hond moet in rust doorgebracht worden, in een bench of een kleine kamer.1
Uw dierenarts kan veranderingen in het dieet aanbevelen, afhankelijk van het huidige dieet van uw hond. Voedingssupplementen kunnen in sommige gevallen nuttig zijn, maar u moet vertrouwen op de expertise van uw dierenarts voordat u dit probeert, omdat bepaalde supplementen de aandoening kunnen verergeren.
Chirurgische behandeling
Chirurgie is de voorkeursbehandeling als conservatieve methoden geen succes hebben. Chirurgie kan zelfs de eerste aanbeveling zijn in gevallen waarbij de hond ernstige symptomen heeft, of als het kraakbeen in het gewricht is geklapt, kraakbeen losbreekt, of als het aangetaste gebied te groot is voor conservatieve methoden om effectief te zijn.1
Tijdens een operatie voor OCD bij honden verwijdert de dierenarts de kraakbeenflap en eventueel ander aangetast kraakbeen rond het bot. Dit kan gedaan worden met een traditionele open operatie of met artroscopie, een minder invasieve vorm van chirurgie die gedaan wordt met een speciale scoop en camera die via kleine sneetjes in de huid naar binnen gaat.
Prognose voor honden met osteochondritis dissecans
De prognose voor honden met osteochondritis dissecans kan variëren afhankelijk van het specifieke geval van elke hond. Uw dierenarts zal u een gedetailleerde prognose geven, samen met de verwachte tijdlijnen voor genezing na de operatie, beperking van beweging en herstel. Sommige honden herstellen echter niet volledig als de behandeling niet vroeg wordt gestart (voordat de aandoening zich ontwikkelt tot een secundaire degeneratieve gewrichtsaandoening). De prognose is beter wanneer OCD de schouder aantast dan wanneer het de elleboog aantast.1
Hoe Osteochondritis Dissecans te voorkomen
Hoewel osteochondritis dissecans niet altijd voorkomen kan worden, zijn er een paar manieren waarop eigenaren het risico dat hun hond het ontwikkelt, kunnen verlagen. Naast het kiezen van puppy’s die genetisch getest zijn op deze ziekte, kunnen eigenaren van risicohonden hun levensstijl aanpassen om hun huisdieren te helpen gezond te blijven.
Selectief fokken
Omdat OCD vaak erfelijk is, mag er nooit met honden met de ziekte worden gefokt. Met honden die verwant zijn aan de zieke hond (broers en zussen, ouders en nakomelingen) mag ook niet worden gefokt. Verantwoordelijke hondenfokkers laten orthopedische screeningtesten uitvoeren op risicorassen voordat ze ermee fokken. Dit verlaagt het risico op het doorgeven van de genen voor osteochondrose en OCD.
Bewaak lichaamsbeweging
Lichaamsbeweging is belangrijk voor puppy’s, maar zorg ervoor dat u het niet overdrijft als u voor een puppy in de groei zorgt. Dit is vooral belangrijk voor honden van grote en reuzenrassen. Probeer uw puppy te weerhouden van inspannende activiteiten zoals hardlopen of lange afstanden wandelen totdat uw dierenarts deze oefeningen in het juiste ontwikkelingsstadium heeft goedgekeurd.
Gewichtsbeheersing
Het voorkomen van overmatige gewichtstoename is essentieel om de belasting op de gewrichten van uw hond te beperken.1 Vermijd het overvoeren van puppy’s, vooral van grote en reuzenrassen. Als u een van deze rassen hebt, vraag dan uw dierenarts om u enkele hondenvoedingsformules aan te bevelen. Veel bedrijven maken diëten die speciaal zijn samengesteld voor puppy’s van grote rassen.
