Tularemie is een ziekte die wordt veroorzaakt door een infectie van de bacterie Francisella tularensis. Het is een bacteriestam die in de Verenigde Staten en op het noordelijk halfrond voorkomt. Tularemie wordt vaak ‘konijnenkoorts’ genoemd omdat de bacterie bij konijnen voorkomt, maar laat u niet misleiden door de informele term. F. tularensis kan worden gevonden in een verscheidenheid aan dieren naast konijnen, waaronder knaagdieren, reptielen, vogels, insecten en zelfs mensen. Het is een infectie die het meest wordt gezien tussen de maanden mei en augustus.
Symptomen van tularemie
Na het samentrekken van de bacteriën, verzamelt het zich in de lymfeklieren in het hoofd, de nek en het maagdarmkanaal van uw hond. Van daaruit reist de bacterie naar de longen, lever, milt en beenmerg. Over het algemeen is het immuunsysteem van een hond sterk genoeg om infecties te bestrijden, maar als uw hond immuun is of erg jong is, is uw hond vatbaar voor het ziekteproces. Als uw hond ziek wordt van een infectie, kunnen de symptomen variëren van een licht gebrek aan eetlust en lichte koorts tot ernstigere, hoge koorts of zelfs orgaanfalen. Het is belangrijk dat u onmiddellijk naar de dierenarts gaat als uw hond de volgende klinische symptomen begint te vertonen:
Tekenen van tularemie bij honden
- plotselinge lage tot hoge koorts
- lusteloosheid
- uitdroging (als hun tandvlees plakkerig aanvoelt)
- verlies van eetlust
- pijnlijke, gezwollen lymfeklieren
- buikpijn
- geelzucht (gele verkleuring van de huid, het tandvlees en het oogwit)
- witte vlekken op de tong
- vergrote milt of lever
?F. tularensis kan worden overgedragen door het drinken van besmet water of door contact met besmette grond of dieren. Jagen en consumeren van geïnfecteerde, kleine dieren is een veel voorkomende manier van overdracht. Het kan ook een ‘vector geboren’ ziekte zijn, wat betekent dat uw hond Tularemia kan krijgen van geïnfecteerde vlooien, teken en muggen.
Hoe Tularemia te diagnosticeren
Als uw dierenarts vermoedt dat uw hond Tularemie heeft, zullen ze een paar routinematige tests willen doen. Een CBC (volledige bloedtelling) controleert het aantal witte bloedcellen van uw hond (WBC). Een hoge WBC is een aanwijzing dat het lichaam van uw hond een infectie probeert te bestrijden. Een chemiepanel zal controleren op een lage bloedglucose, een laag natriumgehalte in het bloed en hoge bilirubinespiegels. Uw dierenarts wil mogelijk ook een urineonderzoek bij uw hond controleren om te controleren of er bloed in de urine zit.
Er zijn meer geavanceerde tests die kunnen controleren op Tularemia-antilichamen die worden gevormd door het immuunsysteem van uw hond. Deze antilichamen kunnen worden gevonden door bloed te controleren dat twee tot vier weken na elkaar is bemonsterd. Een andere test, een PCR genaamd, kan controleren op Tularemia DNA in het bloed of weefsel van uw hond.
Behandeling voor tularemie
Bijna alle honden met Tularemia krijgen een antibioticakuur. Het is belangrijk dat jij altijd maak een antibioticakuur af om resistentie te voorkomen. Als uw hond braken en / of diarree op het antibioticum ervaart, laat het uw dierenarts dan weten, want hij wil misschien overschakelen naar een ander antibioticum of medicijnen toevoegen die kunnen helpen het spijsverteringskanaal van uw hond te beschermen. Als uw hond ernstigere symptomen heeft, kan een agressievere behandeling, waaronder ziekenhuisopname en intraveneuze vloeistoftherapie, gerechtvaardigd zijn. Hoewel Tularemia zeer goed te behandelen is, is het belangrijk dat u onmiddellijk een behandeling zoekt als u vermoedt dat uw hond geïnfecteerd is. Indien onbehandeld, kan Tularemia dodelijk zijn.
Hoe Tularemia-infectie bij uw hond te voorkomen
Zoals eerder in dit artikel vermeld, is Tularemia iets dat ook mensen kan infecteren. Vanwege het potentieel voor zoönose (een mooie term voor elke dierziekte die ook op mensen kan worden overgedragen), wordt Tularemia een te melden ziekte genoemd. Dit betekent dat zowel medische artsen als dierenartsen wettelijk verplicht zijn gevallen van Tularemie te melden aan hun volksgezondheidsfunctionarissen en aan de CDC. Dit betekent ook dat de website van de CDC nuttige kaarten bevat van gemelde gevallen van voorgaande jaren. Houd er rekening mee dat de CDC-kaarten gemelde gevallen weergeven in mensen maar het is nog steeds een goede bron voor hondenbezitters, omdat het dichte zakken vertoont en gebieden waar Tularemie niet zo vaak voorkomt.
Als u op een hotspot voor Tularemia woont, kan het voorkomen dat uw hond predateert tegen knaagdieren en konijnen, infecties helpen voorkomen. Evenzo kan het afvegen van de poten nadat hij buiten is geweest, besmetting voorkomen als uw hond zijn poten zou likken nadat hij in het vuil had rondgelopen. Het is ook belangrijk dat u zelf de juiste hygiëne beoefent als u in een hotspot voor Tularemia woont. Als u vragen heeft over Tularemia en uw hond, vraag dan advies aan uw dierenarts.
