Het Wobbler-syndroom is een ziekte die het gevolg is van een samengedrukt ruggenmerg in de nek van een hond. Het syndroom wordt gekenmerkt door de wiebelende gang die het veroorzaakt. Andere symptomen zijn nekpijn, gebrek aan coördinatie en moeite met zitten of liggen. Er zijn meerdere oorzaken van het Wobbler-syndroom en de ziekte komt vaker voor bij grote en reuzenrassen zoals Doberman pinschers, Duitse Doggen, mastiffs en rottweilers. Uw dierenarts kan de diagnose Wobbler syndroom stellen met een lichamelijk onderzoek en radiografisch onderzoek. De behandeling begint meestal met bewegingsbeperking en pijnmedicatie, maar kan ook een operatie vereisen. De prognose van het Wobbler-syndroom hangt sterk af van de ernst van de aandoening.
Wat is het Wobbler-syndroom?
Het Wobbler-syndroom is een neurologische aandoening die wordt veroorzaakt door een samengedrukt ruggenmerg in de nek van de hond. Het syndroom heeft vele namen en subdiagnoses, waaronder cervicale vertebrale instabiliteit (CVI), cervicale vertebrale malformatie (CVM) en cervicale vertebrale malformatie-malarticulatie (CVMM). De druk op het ruggenmerg veroorzaakt zenuwproblemen en remt de normale motoriek. Het Wobbler-syndroom wordt gekenmerkt door een wiebelige, onvaste gang, veroorzaakt door zenuwproblemen in de ledematen. Er zijn twee hoofdtypen van het syndroom: disc-associated wobbler syndrome (DAWS) en Bony-associated cervical spondylomyelopathy (bot-geassocieerde cervicale spondylomyelopathie). De eerste vorm treft honden van grote rassen van middelbare leeftijd en de tweede vorm treft jonge honden van reuzenrassen.1
Symptomen van het Wobbler Syndroom bij honden
Soms treden de symptomen van het Wobbler-syndroom plotseling op, maar ze verschijnen meestal op jonge leeftijd en ontwikkelen zich langzaam naarmate de aandoening verergert. Hoewel het wiebelen van een hond vaak merkbaar is, zijn er andere, subtielere tekenen waar u op moet letten en die u moet behandelen voordat de ziekte steeds ernstiger wordt.
Symptomen
- Veranderd looppatroon
- Pijnlijke nek
- Incoördinatie
- Moeite met opstaan of gaan liggen
- Zwakte
Veranderde manier van lopen
Het duidelijkste symptoom van het Wobbler-syndroom is een veranderde manier van lopen. Dit uit zich meestal in een wiebelende, slingerende tred. Uw hond kan langere, langzamere passen maken door verzwakte achterpoten. Als het Wobbler-syndroom voortschrijdt, kunnen ook de voorpoten van uw hond aangetast raken.
Pijnlijke nek
Uw hond kan aarzelen om zijn nek te bewegen door pijn veroorzaakt door een samengedrukt ruggenmerg. Dit kan eruit zien als een hond die met tegenzin beweegt en probeert te voorkomen dat hij zijn nek in welke richting dan ook buigt. Soms zorgt dit ervoor dat ze niet eten of drinken omdat het te pijnlijk is om naar hun bak te buigen. Onbehandeld kan de nekpijn extreem worden en de levenskwaliteit van uw hond ernstig beïnvloeden.
Incoördinatie
Als uw hond het Wobbler-syndroom heeft, merkt u misschien dat hij moeite heeft met zijn coördinatie. Naast wiebelen kan dit ook struikelen en struikelen inhouden en zich niet bewust zijn van waar hun voeten zich in de ruimte bevinden, wat bekend staat als proprioceptie.
Moeite met opstaan of gaan liggen
Wervelkolomcompressie kan invloed hebben op het liggen, zitten en lopen van uw hond. Dit kan worden veroorzaakt door pijn, maar ook door de geleidelijke verlamming die kan optreden, waardoor het voor hen moeilijker wordt om deze bewegingen te coördineren.
Zwakte
U kunt merken dat uw hond tekenen van algemene zwakte vertoont als gevolg van het Wobbler-syndroom. De chronische pijn van deze ziekte kan uitputtend zijn. Omdat deze ziekte schade aan de zenuwen veroorzaakt, beginnen de spieren die door deze zenuwen worden gevoed bovendien te verzwakken of te atrofiëren, waardoor ze over het algemeen aan kracht verliezen. Tot slot kan deze ziekte een progressieve verlamming veroorzaken die er in het begin uitziet als zwakte, maar die in extreme gevallen kan leiden tot verlies van gevoel en functie in de ledematen.
Wat veroorzaakt het Wobbler-syndroom bij honden?
Het Wobbler syndroom heeft twee hoofdoorzaken, maar de onderliggende risicofactoren die tot deze oorzaken leiden zijn nog onduidelijk. De twee hoofdoorzaken van het Wobbler-syndroom zijn disc-geassocieerde cervicale spondylomyelopathie (DA-CSM) en osseus-geassocieerde cervicale spondylomyelopathie (OA-CSM), ook wel bot-geassocieerd CSM genoemd. De disc-geassocieerde vorm komt het meest voor bij honden van middelbare leeftijd en wordt veroorzaakt door een combinatie van een abnormaal nauw wervelkanaal dat vervolgens wordt samengedrukt door de schijven die tussen de nekwervels zitten. Dit is vergelijkbaar met hoe mensen het hebben van een “hernia” soms beschrijven. De bot-geassocieerde vorm wordt veroorzaakt door overgroei van benige delen van de wervels die artritis veroorzaken en het wervelkanaal en ruggenmerg samendrukken. Er zijn een paar theorieën die kunnen verklaren waarom bepaalde honden aanleg hebben voor deze aandoeningen:
- Genetica: Sommige hondenrassen hebben meer kans op het ontwikkelen van het Wobbler syndroom dan andere en het heeft een erfelijke component. Tot deze rassen behoren Doberman pinschers, Duitse Doggen, mastiffs en rottweilers. Dobermann pinschers en Duitse Doggen zijn verantwoordelijk voor 80% van de gevallen van het Wobbler syndroom. 2 Kleine honden zijn ook gevoelig voor het ontwikkelen van het Wobbler-syndroom, maar het komt veel minder vaak voor.
- Voeding: Sommige onderzoeken suggereren dat voeding een rol kan spelen bij de ontwikkeling van het Wobbler syndroom. Dieetaanpassingen worden momenteel geëvalueerd als een mogelijke manier om deze aandoening te behandelen en/of te voorkomen.
Hoe dierenartsen het Wobbler-syndroom bij honden vaststellen
Uw dierenarts zal een volledig lichamelijk en neurologisch onderzoek uitvoeren om vast te stellen dat uw hond een letsel aan de wervelkolom in de nek heeft. Om de diagnose verder te verfijnen, zal dit vaak gepaard gaan met bloedonderzoek en röntgenfoto’s om andere aandoeningen uit te sluiten die de symptomen van uw hond kunnen veroorzaken. Vaak zal uw dierenarts doorverwijzing naar een specialist in neurologie aanbevelen voor aanvullend onderzoek, waaronder een analyse van het ruggenmergvocht, een MRI- of CT-scan.
Hoe het Wobbler-syndroom bij honden te behandelen
Honden met lichte tekenen van het Wobbler-syndroom kunnen soms conservatief behandeld worden met ontstekingsremmende pijnmedicatie en bewegingsbeperking. Dit omvat het gebruik van een borsttuigje voor wandelingen in plaats van een halsriem en het proberen om uw hond rustig en kalm te houden. Deze honden mogen niet los rondrennen, op en van de meubels springen of ruw spelen, vooral bij spelletjes zoals touwtrekken. Als de symptomen van uw hond aanhouden of verergeren, kan uw dierenarts een operatie aanbevelen. Er zijn veel verschillende chirurgische benaderingen en ze zijn allemaal gericht op het verwijderen van de druk op het ruggenmerg om de pijn en andere symptomen van deze aandoening te verlichten. De prognose varieert afhankelijk van de ernst van het geval van elke hond. Bezoek uw dierenarts om het beste behandelplan voor uw hond te bepalen.2
Prognose voor honden met het Wobbler Syndroom
De ernst van de aandoening bepaalt de prognose voor honden met het Wobbler syndroom. Honden met mildere symptomen hebben een grotere kans op herstel. Honden met ernstiger symptomen, zoals verlamming, zullen misschien nooit meer normaal kunnen lopen, zelfs niet als een operatie hun toestand verbetert. Als uw hond geopereerd wordt, kan hij maanden intensieve fysieke revalidatie nodig hebben om maximaal profijt te hebben en de meeste verbetering in zijn functioneren te zien. Het doel van de behandeling is om het ongemak van uw hond zoveel mogelijk te verminderen, zelfs als hij niet volledig herstelt.
Hoe het Wobbler-syndroom voorkomen kan worden
Er is momenteel geen manier om de ontwikkeling van het Wobbler-syndroom bij een individuele hond te voorkomen. Het is mogelijk dat voeding een rol speelt en onderzoek kan bepaalde dieetaanpassingen onthullen die de voortgang van het Wobbler-syndroom kunnen voorkomen of vertragen, maar dit wordt nog onderzocht. Totdat er meer definitieve conclusies zijn getrokken, is de beste manier om het Wobbler syndroom te voorkomen om niet te fokken met honden die de ziekte vertonen om de overerving van de aandoening te beperken.
FAQ
- Wat veroorzaakt het Wobbler-syndroom?
Het Wobbler-syndroom kan worden veroorzaakt door tussenwervelschijven in de nek die het ruggenmerg samendrukken, of door benige overgroei van de wervels die het ruggenmerg samendrukken. De onderliggende mechanismen die hiertoe leiden zijn nog onduidelijk, maar we weten dat genetica een rol speelt.
- Wordt het lopen van mijn hond weer normaal na de operatie?
Het herstel van uw hond van het Wobbler-syndroom hangt af van de ernst van de symptomen. Honden met milde symptomen hebben meer kans op volledig herstel, terwijl honden met vergevorderd Wobbler-syndroom misschien nooit meer normaal kunnen lopen.
- Hoe weet ik of mijn hond het Wobbler-syndroom heeft?
Het Wobbler-syndroom is te herkennen aan de wiebelende gang van een hond. Als u merkt dat uw hond ongecoördineerd wordt, abnormaal loopt of pijn in zijn nek heeft, breng hem dan naar de dierenarts voor een diagnose.
