Dwergklauwkikkers zijn bruin of dofgroen van kleur met donkere vlekken. Ze hebben drie geklauwde tenen op hun achterpoten die ze gebruiken om aan rottend voedsel te vreten. Deze kikkers komen veel voor in vijvers en rivieren in het zuidoostelijke deel van Afrika ten zuiden van de Sahara (Nigeria en Soedan tot Zuid-Afrika). Populaties zijn ook geïntroduceerd op geïsoleerde plaatsen in Noord-Amerika, Zuid-Amerika en Europa. De behoeften van deze volledig aquatische kikkers lijken veel op het houden van een gemeenschappelijk, tropisch zoetwatervissenaquarium. Ze zijn makkelijk te verzorgen en goed voor een beginnende “look only” kikkerhouder, maar hun aquatisch aquarium zal onderhoud vergen, en ze manipuleren is geen goed idee.
Soorten Overzicht
Gebruikelijke namen: Dwergklauwkikker, Zaïre klauwkikker
Wetenschappelijke namen: Hymenochirus, Hymenochirus boettgeri
Volwassen grootte: Dwergklauwkikkers bereiken een volwassen grootte van ongeveer 1 tot 1 1/2 inch.
Levensverwachting: 5 jaar
De spar / Adrienne Legault
De spar / Adrienne Legault
De spar / Adrienne Legault
Gedrag en temperament van dwergklauwkikkers
Deze huiskikkers vragen weinig interactie van hun eigenaars. Voeren en water verversen zijn de belangrijkste taken van de eigenaar, dus ze zijn relatief gemakkelijk te verzorgen. Ze zijn echter niet zoals andere tamme kikkers in die zin dat ze niet veel of helemaal niet moeten worden aangeraakt. Omdat ze net als vissen volledig in het water leven, zijn ze gewend aan een gewichtloze omgeving; hun skeletsystemen houden zichzelf niet goed overeind als ze aan de normale zwaartekracht worden blootgesteld. Kikkers die uit de bak springen zullen zelfs sterven.
Ze kunnen zowel in groepen als binnen een gemeenschap van tropische vissen gehouden worden. De vissen moeten ongeveer even groot zijn als de kikkers. Als de vissen kleiner zijn, kunnen de kikkers proberen ze op te eten; als de vissen groter zijn, kunnen ze proberen de kikkers op te eten. Ze kunnen in groepen of met vreedzame gezelschapsvissen gehouden worden die ongeveer even groot zijn, maar zorg er wel voor dat u de grootte van de bak overeenkomstig vergroot. Overbevolk de bak van uw kikker echter niet, want dan raken ze gestrest en kunnen er gezondheidsproblemen ontstaan.
Volwassenheid wordt bereikt na ongeveer negen maanden. Mannetjes ontwikkelen klieren die eruit zien als kleine roze of witte bultjes achter de voorpoten. De mannetjes zingen of zoemen ook om een partner te lokken. De vrouwtjes zijn meestal iets groter dan de mannetjes en hebben een meer opvallende bult tussen de achterpoten, waar de cloaca zich bevindt.
Dwergklauwkikkers gebruiken hun handen om voedsel in hun bek te duwen. De kikkers zijn gierachtige aaseters die azen op bijna alles wat leeft, sterft of dood is en op elk soort organisch afval; ze gebruiken hun gevoelige vingers en reukzin om voedsel te vinden.
De dwergklauwkikker huisvesten
Deze kikkers zijn gemakkelijker te verzorgen dan een doorsnee aquarium, omdat ze minder levensondersteunende apparatuur nodig hebben, maar ze hebben wel een zwaar aquarium nodig. Uw dwergklauwkikkertank moet op een stevige vloer staan die het gewicht van het water, de tank en de tankstandaard kan dragen. Waterfiltersystemen kunnen gebruikt worden, maar zijn niet verplicht; in tegenstelling tot bij vissen kan regelmatig water verversen voldoende zijn om het water schoon genoeg te houden voor luchtademende kikkers.
Deze kikkers leven voornamelijk op de bodem van hun aquarium, maar moeten af en toe naar boven kunnen komen om te ademen. Dwergklauwkikkers hebben geen grote bak nodig, maar ongeveer een liter per kikker. Vermijd hoge, diepe bakken, omdat de kikkers gemakkelijk naar de oppervlakte moeten kunnen komen om adem te halen. Laat een luchtzakje tussen de bovenkant van het water en het deksel van de bak. Een goed sluitend deksel is ook noodzakelijk omdat deze kikkers zullen proberen te ontsnappen. Dwergklauwkikkers moeten gehouden worden bij temperaturen tussen de 24 en 27 graden Celsius.
Deze kikkers hebben graag schuilplaatsen, dus gebruik levende planten of zijden planten in de bak. U kunt ook schuilplaatsen maken met aquariumdecoraties, kienhout of kleine terra cotta plantenpotten die op hun zijkant geplaatst zijn. Alle decoraties, inclusief kunstplanten, moeten glad zijn om de tere huid van de kikkers niet te beschadigen. Een landingsplaats of drinkwaterbron is niet nodig, aangezien dwergkikkers volledig in het water leven.
Gebruik nooit zeep of reinigingsmiddelen om de bak, emmers of andere gereedschappen voor het onderhoud van de bak schoon te maken. Amfibieën hebben een zeer poreuze huid en kunnen gemakkelijk vergiftigd worden door chemicaliën en schoonmaakmiddelen. Dwergklauwkikkers mogen ook niet vastgepakt worden omdat de oliën en zouten van mensenhanden ook een gevaar vormen. Als u kikkers moet vangen om ze te verplaatsen, gebruik dan een plastic kruik om ze samen met wat water op te scheppen of trek poedervrije, niet-reactieve chirurgische nitrilhandschoenen aan.
Gebruik alleen gedechloreerd water in de bak en conditioneerdruppels uit de dierenwinkel. Filtratie is niet strikt noodzakelijk als u alleen kikkers in de bak houdt; regelmatig gedeeltelijk water verversen is voldoende. Als u vissen aan de bak toevoegt, is een filter noodzakelijk. Gebruik er een die het water zo min mogelijk verstoort, aangezien kikkers de voorkeur geven aan stilstaand water, en zorg ervoor dat de kikkers niet in of achter de inlaat/filter vast kunnen komen te zitten, anders kunnen ze gemakkelijk verdrinken.
Hard water en aquariumvissen
Substraat
De belangrijkste reden voor het gebruik van een grindbodem (substraat) in de bak is om uw kikkers een natuurlijker ogende habitat te bieden; grind helpt ook om de basis van planten en ander tankmeubilair vast te zetten. Gebruik zand of glad grind op de bodem van de bak. Gebruik geen heel groot grind of stenen, want uw kikkers kunnen met hun poten bekneld raken tussen de stukken grind.
Zorg er ook voor dat de kikkers het zand of grind niet inslikken wanneer ze zich voeden. Als dit gebeurt, kunt u een ander formaat grind proberen, of een schoteltje bovenop het grind gebruiken. Bij deze slimme oplossing gebruikt u een tang of druppelaar om het voedsel direct op het gladde oppervlak van het onderwaterschotel te plaatsen.
Voedsel en water
Dwergklauwkikkers zijn bodemvoeders, dus ze moeten met zinkend voedsel gevoerd worden. U kunt levend of ingevroren voer of gevriesdroogd voer gebruiken, en een afwisseling werkt het beste. Bloedwormen, tubifexwormen, daphnia, pekelkreeftjes, zwarte wormen of fijngehakte (hapklare) regenwormen worden geaccepteerd. Dwergklauwkikkers slokken het voedsel op en slikken het in zijn geheel door. Deze kikkers accepteren zelden voedsel in vlokken; sommige accepteren voedsel in korrels (kikkerspecifieke pellets), maar deze opgeloste dingen kunnen het water snel vervuilen. Uw dwergklauwkikkers moeten één of twee keer per dag gevoerd worden.
548901005677 / Getty Images
Vaak voorkomende gezondheids- en gedragsproblemen
Gezonde kikkers zijn actieve zwemmers die zich vaak verstoppen en heldere ogen en een gladde huid hebben. Deze amfibieën zijn echter vatbaar voor twee soorten infecties: bacteriële en schimmelinfecties. De verschijnselen van de ernstigste soort, de schimmelinfectie, zijn onder andere een wit gezwel dat op katoen lijkt op de huid, en verkleurde ogen.
Systemisch gezien krijgen kikkers in gevangenschap vaak een ziekte die waterzucht of opgeblazen gevoel wordt genoemd; medisch gezien staat de aandoening bekend als oedeem, hydropsie, opgeblazen gevoel of ascites. Amfibieënexperts begrijpen deze ziekte nog niet, maar men denkt dat het te maken heeft met een verstoring van het evenwicht in het lymfestelsel, waardoor het lichaamsvocht niet kan worden afgevoerd en zich ophoopt. Kikkers met de bloat zien eruit als overvolle ballonnen. De waterkwaliteit en het gehalte aan opgeloste mineralen kan ermee te maken hebben.
Als een kikker een bacteriële infectie heeft, kan dit te wijten zijn aan een slechte waterkwaliteit in de bak. Een bacteriële infectie wordt gekenmerkt door troebele ogen en roodheid of zweertjes op de huid. Beide aandoeningen vereisen onmiddellijke aandacht van een waterdierarts en zullen, als ze niet behandeld worden, uiteindelijk fataal zijn.
Kikkerdruppel en -bloeding
Uw dwergklauwkikker kiezen
Kikkers kunnen prachtige huisdieren zijn, maar in het wild worden kikkers geconfronteerd met een afname van de populatie en uitsterven, grotendeels als gevolg van menselijke activiteiten. Helaas draagt de handel in huisdieren waarschijnlijk bij aan de wereldwijde amfibieëncrisis, samen met de verspreiding van een verwoestende infectie door de Chytrid-schimmel.
Koop daarom alleen kikkers waarvan u zeker weet dat ze lokaal in gevangenschap zijn gefokt en getest om aan te tonen dat ze vrij zijn van ziektes. Het kan onmogelijk zijn om kikkers te vinden die aan deze voorwaarden voldoen, maar anders kunnen in het wild gevangen kikkers voor gezelschapsdieren bijdragen aan de achteruitgang van wilde kikkerpopulaties.
Soortgelijke soorten als Dwergklauwkikkers
Dwergklauwkikkers worden vaak verward met Afrikaanse dwergkikkers. Dwergkikkers hebben vier poten met zwemvliezen; geklauwde kikkers hebben achtervoeten met zwemvliezen maar geen zwemvliezen aan hun voorpoten. Hoewel ze soms licht van kleur zijn, is de albinovariatie beperkt tot alleen de grotere Afrikaanse klauwkikkers, niet de dwergklauwkikkers. Jonge Afrikaanse klauwkikkers zijn vergelijkbaar en kunnen soms verward worden met dwergkikkers.
De verschillen zitten niet alleen in de klauwen. De klauwkikker heeft ogen bovenop zijn kop, terwijl de ogen van de dwergkikker aan de zijkant van zijn kop zitten. Klauwkikkers hebben een platte snuit, terwijl dwergkikkers een spitse snuit hebben.
Afrikaanse klauwkikkers: Soortenprofiel 
Afrikaanse dwergkikker Smith Collection/Gado / Getty Images
Als u geïnteresseerd bent in soortgelijke kikkers, bekijk dan:
- Amerikaanse groene boomkikker soortprofiel
- Witte boomkikker soortprofiel
- Profiel van oosterse vuurbuikvuurpad
Bekijk anders ook andere soorten reptielen en amfibieën die uw huisdier kunnen zijn!
