Tomatenkikker: Soortenprofiel

In Dit Artikel Uitbreiden

• Gedrag en temperament
• Huisvesting
• Warmte
• Licht
• Vochtigheid
• Substraat
• Voedsel en water
• Gezondheidsproblemen
• kiezen
• Gelijksoortige soorten

Tomaatkikkers, die het best bekend staan om hun opvallende gele en rood-oranje kleuren, kunnen zichzelf opblazen als waarschuwing en om roofdieren, waaronder slangen, af te schrikken. Als ze worden opgeblazen, lijken ze op tomaten en kunnen ze bijna niet meer worden ingeslikt. Ze kunnen ook een giftige afscheiding via hun huid afgeven als ze bedreigd worden.

Deze kikkers hebben een gebroken witte onderkant en hebben soms ook zwarte vlekken op hun rug. In tegenstelling tot sommige andere soorten kikkers hebben hun voorpoten geen zwemvliezen.

Overzicht soorten

GEMEENSCHAPPELIJKE NAAM: Tomatenkikker

WETENSCHAPPELIJKE NAAM: Dyscophus antongilii, insularis en guineti

VOLLEDIGE GROOTTE: 2,5-3,5 cm

LEVENSVERWACHTING: 6-8 jaar

Gedrag en temperament tomatenkikkers

Tomatenkikkers gebruiken hun kenmerkende vocalisaties gedurende de avond, wanneer ze het meest actief zijn. U kunt van uw tomatenkikker verwachten dat hij het grootste deel van zijn tijd in een hol doorbrengt (in hun natuurlijke omgeving verstoppen ze zich het liefst onder bladeren en modder).

Zoals de meeste kikkers houdt de tomatenkikker er niet van om vastgepakt te worden. Hoewel het geen kwaad kan om uw huisdier van het ene naar het andere verblijf te brengen (bijvoorbeeld om hun kooi schoon te maken), kan veelvuldig hanteren veel stress voor uw huisdier veroorzaken. Als uw kikker een witte substantie van zijn rug begint af te scheiden, betekent dit dat u uw huisdier gestrest hebt (dit doen ze als ze zich bedreigd voelen). Zorg er ook voor dat u handschoenen draagt als u met uw kikker omgaat, want alles wat u op uw handen hebt, kan in zijn huid trekken (van zeep tot lotion) en mogelijk schadelijk zijn voor uw huisdier.

Wat u moet weten over kikkers als huisdier

Huisvesting van de tomatenkikker

Potentiële eigenaren van tomatenkikkers moeten weten dat deze kikkers in zoetwaterpoelen leven (en zich voortplanten). Tomatenkikkers komen uitsluitend voor in Madagaskar langs de oostelijke regenwoudgordel van het eiland. In het wild leven ze in regenwouden en moerasbossen, waar ze zich ophouden in trage en zelfs stilstaande vijvers en andere waterwegen. Ze zijn ook te vinden in rivieren en moerassen, en in landelijke en stedelijke gebieden.

Om de voorkeursomgeving voor een tomatenkikker te creëren, hebt u minstens een terrarium van 10 liter en een ondiepe waterschaal nodig (ze hebben niet veel water nodig). U moet ook een thermometer hebben om de temperatuur en vochtigheid in de gaten te houden, plantendecoraties (deze kunnen levend of nep zijn), en plekken waar uw tomatenkikker zich kan verstoppen, zoals kurkeenschors, takken en holle boomstammen. Hoe groter de bak, hoe beter.

Omdat ze terrestrisch zijn, hebben tomatenkikkers over het algemeen baat bij een grotere hoeveelheid horizontale ruimte (in plaats van verticale). Deze kikkers graven zich graag in, dus hun substraat moet minstens 5 cm diep zijn.

Als ze zich voortplanten, leggen vrouwelijke tomatenkikkers honderden kleverige zwart-witte eitjes op het wateroppervlak. Ongeveer 36 uur later komen er kikkervisjes uit. Ze ontwikkelen zich ongeveer twee maanden voordat ze tussen de twee en vier jaar geslachtsrijp zijn.

Verwarmen

U kunt een klein verwarmingskussen of een lamp gebruiken om de omgeving warm genoeg te houden voor uw tomatenkikker, hoewel dit afhangt van de temperatuur van de kamer waarin u uw kikker houdt. Zorg ervoor dat de temperatuur tussen de 65 en 85 graden Fahrenheit blijft, omdat alles daarboven of daaronder verwondingen of zelfs de dood van uw kikker kan veroorzaken.

Licht

Als nachtactieve soort is de tomatenkikker eigenlijk vrij gemakkelijk te verzorgen. Ze hebben geen speciale verlichting nodig, maar hun leefomgeving moet wel vochtig zijn. Een volspectrumlamp zou meer dan genoeg moeten zijn om planten in leven te houden, en zal geen invloed hebben op uw kikker – overweeg een UVB/UVA-lamp met een laag wattage van 2,0 of 5,0, ingesteld op een dag- en nachtcyclus.

Vochtigheid

De luchtvochtigheid in de leefomgeving van uw kikker moet ook rond de 65 tot 80 procent worden gehouden, wat u kunt doen door elke dag te nevelen en door een hygrometer van hoge kwaliteit te gebruiken.

Substraat

Omdat ze de neiging hebben om te graven, is een los substraat (denk aan plantagegrond, eco-aarde of andere kokosvezels) aan te raden bij het huisvesten van uw tomatenkikker. Probeer een diepte van minstens 5 cm aan te houden, zodat ze genoeg ruimte hebben om te graven. Bovengrond kan ook gebruikt worden, zolang het maar vrij is van pesticiden en meststoffen en veilig is voor amfibieën.

Houd er rekening mee dat door het graven van uw kikker de wortels van een levende plant bloot komen te liggen. Daarom kiezen veel eigenaars van tomatenkikkers voor nepplanten in plaats van echte.

Voedsel en water

Tomatenkikkers eten voornamelijk insecten zoals kevers, vliegen, muggen, insectenlarven en wormen. Deze kikkers worden beschouwd als roofdieren met een hinderlaag, wat betekent dat ze voornamelijk ’s nachts jagen. Omdat het misschien niet mogelijk is om uw kikker de insecten te geven die hij normaal in het wild zou eten, zullen veel eigenaars van tomatenkikkers hun primaire voedselbron (zoals krekels) aanvullen met calcium- en vitaminesupplementen. Enkele andere mogelijke voedselbronnen zijn meelwormen, waswormen, superwormen en roze muizen.

Uw tomatenkikker heeft schoon, gechloreerd water nodig, omdat giftige stoffen in het water via hun huid kunnen worden opgenomen. Kikkers geven de voorkeur aan een zachte tot gemiddelde waterhardheid met een neutrale pH-waarde. Ondanks het feit dat het amfibieën zijn, kunnen tomatenkikkers niet erg goed zwemmen.

Wat eten kikkers?

Veel voorkomende gezondheidsproblemen

De meest voorkomende ziekte die de kikkerpopulaties van Madagaskar treft is chytridiomycose (beter bekend als chytridschimmel), die wordt veroorzaakt door de schimmelziekteverwekker Batrachochytrium dendrobatidis. Deze ziekte vormt een aanzienlijke bedreiging voor de soort.

Uw tomatenkikker kiezen

De tomatenkikker is een van de populairste kikkersoorten aan het worden, en daar is een goede reden voor. Deze winterharde kikkers zijn relatief gemakkelijk te verzorgen en, als aan hun behoeften wordt voldaan, zijn het eigenlijk prima huisdieren. Houd er rekening mee dat dit solitaire dieren zijn die kannibalistisch gedrag kunnen vertonen en dat er over het algemeen maar één per leefruimte gehouden mag worden. U kunt misschien twee tomatenkikkers samen houden, mits ze genoeg ruimte hebben om te bewegen en hun eigen holen te maken.

Als u voor het eerst tomatenkikkers houdt, wilt u misschien beginnen met een jongere, in gevangenschap gefokte kikker, die minder snel parasieten of sluimerende ziektes bij zich dragen.

Vergelijkbare soorten kikkers

Als u geïnteresseerd bent in andere kikkersoorten, kijk dan eens bij:

• Luipaardkikkers
• Pacman kikker
• Afrikaanse brulkikker

Bekijk anders ook andere soorten reptielen en amfibieën die uw nieuwe huisdier kunnen worden!